இத்தலம் சோழநாட்டிலுள்ளது.

சுவாமிபெயர் - சண்பகாரண்ணியேசுவரர்.
தேவியார் - குன்றமுலைநாயகியம்மை.

2746

தாயவனை வானோர்க்கும் ஏனோ ருக்குந் தலையவனை மலையவனை உலக மெல்லாம் ஆயவனைச் சேயவனை அணியான் தன்னை அழலவனை நிழலவனை அறிய வொண்ணா மாயவனை மறையவனை மறையோர் தங்கள் மந்திரனைத் தந்திரனை வளரா நின்ற தீயவனைத் திருநாகேச் சரத்து ளானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேரா தாரே.

6.066.1

தேவர்களுக்கும் மற்றவர்களுக்கும் தாய் போல்பவனாய், எல்லாருக்கும் தலைவனாய், மலைகளில் உறைபவனாய், எல்லா உலகங்களும் ஆகியவனாய், அடியார் அல்லாதாருக்குத் தீப்போன்றவனாய்ச் சேய்மையிலுள்ளவனாய், அடியார்களுக்குநிழல் போன்றவனாய் அண்மையில் உள்ளவனாய், பிறரால் அறியப்படாதவியத்தகு பண்பு செயல்களை உடையவனாய், வேதம் ஓதுபவனாய், வேதியர்கள் தியானிக்கும் மந்திரவடிவாய் உள்ளவனாய், ஆகமமாக இருப்பவனாய்,வேள்வித்தீயாய் இருப்பவனாய், திருநாகேச்சரத்தில் உள்ள பெருமானை அடைந்து வழிபடாதவர்கள் நல்ல வழியில் செல்லாதவராவர்.

2747

உரித்தானை மதவேழந் தன்னை மின்னா ரொளிமுடியெம் பெருமானை உமையோர் பாகந் தரித்தானைத் தரியலர்தம் புரமெய் தானைத் தன்னடைந்தார் தம்வினைநோய் பாவ மெல்லாம் அரித்தானை ஆலதன்கீழ் இருந்து நால்வர்க் கறம்பொருள்வீ டின்பமா றங்கம் வேதந் தெரித்தானைத் திருநாகேச் சரத்து ளானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேரா தாரே.

6.066.2

மத யானைத் தோலை உரித்தவனாய், மின்னல் போல ஒளி வீசும் சடை முடிஉடையவனாய், பார்வதி பாகனாய், பகைவர் மும்மதில்களை எரித்தவனாய்,அடியார்களுடைய வினைப்பயனாம் நோய்களையும் பாவங்களையும்போக்கியவனாய், கல்லால மரத்தின் அடியில் அமர்ந்து முனிவர் நால்வர்க்குஅறம், பொருள், இன்பம், வீடு என்ற உறுதிப் பொருள்களையும் அவற்றை உணரும்கருவிகளாகிய நான்கு வேதம் ஆறு அங்கங்கள் ஆகியவற்றையும்உபதேசித்தவனாய்த் திருநாகேச்சரத்தில் உறையும் பெருமானைச் சேராதார்நன்னெறிக்கண் சேராதாரே.

2748

காரானை உரிபோர்த்த கடவுள் தன்னைக் காதலித்து நினையாத கயவர் நெஞ்சில் வாரானை மதிப்பவர்தம் மனத்து ளானை மற்றொருவர் தன்னொப்பா ரொப்பி லாத ஏரானை இமையவர்தம் பெருமான் தன்னை இயல்பாகி உலகெலாம் நிறைந்து மிக்க சீரானைத் திருநாகேச் சரத்து ளானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேரா தாரே.

6.066.3

யானைத்தோல் போர்த்த கடவுளாய, தன்னை விரும்பி நினையாத கீழ் மக்கள் உள்ளத்துக்கண் வாராதானாய், தன்னை மதிப்பவர் மனத்து இருப்பவனாய், தன்னிகர் இல்லாத அழகனாய், தேவர்கள் தலைவனாய், இயல்பாகவே உலகமெல்லாம் நிறைந்து விளங்கும் பொருள்சேர் புகழ் உடையவனாய்த் திருநாகேச் சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேராதாரே.

2749

தலையானை எவ்வுலகுந் தானா னானைத் தன்னுருவம் யாவர்க்கும் அறிய வொண்ணா நிலையானை நேசர்க்கு நேசன் தன்னை நீள்வான முகடதனைத் தாங்கி நின்ற மலையானை வரியரவு நாணாக் கோத்து வல்லசுரர் புரமூன்றும் மடிய எய்த சிலையானைத் திருநாகேச் சரத்து ளானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேரா தாரே.

6.066.4

தலைவனாய், எல்லா உலகும் தானே ஆனவனாய், தன் உருவத்தைப் பிறர் அறியமுடியாத நிலையினனாய், அடியார்க்கு அன்பனாய், நீண்ட வானத்து உச்சியைத் தடுத்துஓங்கிய மலைகளானவனாய், கோடுகளை உடைய பாம்பினை நாணாகக் கட்டி, கொடிய அசுரருடைய மும்மதில்களையும் அழியுமாறு அம்பு எய்த வில்லை ஏந்தியவனாய்த் திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேராதாரே.

2750

மெய்யானைத் தன்பக்கல் விரும்பு வார்க்கு விரும்பாத வரும்பாவி யவர்கட் கென்றும் பொய்யானைப் புறங்காட்டி லாட லானைப் பொன்பொலிந்த சடையானைப் பொடிகொள் பூதிப் பையானைப் பையரவ மசைத்தான் தன்னைப் பரந்தானைப் பவளமால் வரைபோல் மேனிச் செய்யானைத் திருநாகேச் சரத்து ளானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேரா தாரே.

6.066.5

தன்பக்கல் விருப்பமுடைய அடியவர்களுக்கு உண்மையானவனாய், தன்னை விரும்பாத கொடிய பாவிகளுக்குப் பொய்யானவனாய், சுடுகாட்டில் கூத்தாடுபவனாய், பொன்போல ஒளிவீசும் சடையினனாய், திருநீறு நிறைந்த பையை உடையவனாய், பாம்பினை அணிந்தவனாய், எங்கும் பரவியிருப்பவனாய், பவள மலைபோலச் சிவந்த திருமேனியை உடையவனாய்த் திருநாகேச் சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக் கண் சேராதாரே.

2751

2950.தூயவன்காண் நீறு துதைந்த மேனி துளங்கும் பளிங்கனைய சோதி யான்காண் தீயவன்காண் தீயவுணர் புரஞ்செற் றான்காண் சிறுமான்கொள் செங்கையெம் பெருமான்தான் காண் ஆயவன்காண் ஆரூரி லம்மான் தான்காண் அடியார்கட் காரமுத மாயி னான்காண் சேயவன்காண் சேமநெறி யாயி னான்காண் சிவனவன்காண் சிவபுரத் தெஞ்செல்வன் தானே.

6.066.5

சிவபுரத்தெம் செல்வனாம் சிவபெருமான், தூயவனும், ஒளி விளங்கும் பளிங்கு போன்று, திருநீறு செறிந்த மேனிச் சோதியனும், தீயாய்த் திகழ்பவனும், கொடிய அசுரருடைய புரங்களை அழித்தவனும், சிறுமானைச் செங்கையிலேந்திய எம் பெருமானும், தாய் போன்றவனும், ஆரூரில் அம்மானாய்த் திகழ்பவனும், அடியவர்க்கு ஆரமுதம் ஆனவனும், மற்றையர்க்குத் தொலைவில் உள்ளவனும், பாதுகாவலான நெறியினனும் ஆவான்.

2752

மறையானை மால்விடையொன் றூர்தி யானை மால்கடல்நஞ் சுண்டானை வானோர் தங்கள் இறையானை யென்பிறவித் துயர்தீர்ப் பானை இன்னமுதை மன்னியசீர் ஏகம் பத்தில் உறைவானை ஒருவருமீங் கறியா வண்ணம் என்னுள்ளத் துள்ளே யொளித்து வைத்த சிறையானைத் திருநாகேச் சரத்து ளானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேரா தாரே.

6.066.7

வேதப் பொருளாய் உள்ளவனாய், பெரிய காளை வாகனனாய், பெரிய கடலில் தோன்றிய விடத்தை உண்டவனாய், தேவர்கள் தலைவனாய், என் பிறவித்துயரைப் போக்குபவனாய், நிலைபெற்ற சிறப்பினை உடைய ஏகம்பத்தில் இனிய அமுதமாக உறைபவனாய், மற்றவருக்குப் புலப்படாத வகையில் அடியேன் உள்ளத்தினுள்ளே சிறை செய்துவைக் கப்பட்டவனாய், திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக் கண் சேராதாரே.

2753

எய்தானைப் புரமூன்றும் இமைக்கும் போதில் இருவிசும்பில் வரும்புனலைத் திருவார் சென்னிப் பெய்தானைப் பிறப்பிலியை அறத்தில் நில்லாப் பிரமன்தன் சிரமொன்றைக் கரமொன் றினால் கொய்தானைக் கூத்தாட வல்லான் தன்னைக் குறியிலாக் கொடியேனை அடியே னாகச் செய்தானைத் திருநாகேச் சரத்து ளானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேரா தாரே.

6.066.8

இமைகொட்டும் நேரத்தில் மும்மதில்களையும் அம்பு எய்து அழித்தவனாய், வானிலிருந்து இறங்கிய கங்கை வெள்ளத்தை அழகிய தலையில் ஏற்றவனாய், பிறப்பில்லாதவனாய், அறவழியில் நில்லாத பிரமனுடைய தலை ஒன்றனைத் தன்கை ஒன்றினால் நீக்கியவனாய், கூத்து நிகழ்த்துதலில் வல்லவனாய், குறிக்கோள் ஏதும் இல்லாத கொடியவனான என்னை அடியவனாகச் செய்தானாய் உள்ள திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக் கண் சேராதாரே.

2754

அளியானை அண்ணிக்கும் ஆன்பால் தன்னை வான்பயிரை அப்பயிரின் வாட்டந் தீர்க்குந் துளியானை அயன்மாலுந் தேடிக் காணாச் சுடரானைத் துரிசறத் தொண்டு பட்டார்க் கௌயானை யாவர்க்கும் அரியான் தன்னை இன்கரும்பின் தன்னுள்ளா லிருந்த தேறல் தௌயானைத் திருநாகேச் சரத்து ளானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேரா தாரே.

6.066.9

கருணை உடையவனாய், இனிக்கும் பசுப்பால் போல்பவனாய், உலகில் வளரும்பயிர்களாய், அப்பயிர்களின் வாட்டம் தீர்க்கும் மழையாய் உள்ளவனாய், பிரமனும், திருமாலும் தேடியும் காண முடியாத தீப்பிழம்பாய், குற்றம தீரத்தொண்டு செய்யும் அடியவருக்கு எளியவனாய், மற்றயாவருக்கும் அரியவனாய், இனிய கருப்பஞ்சாற்றின் தௌவு போன்றவனாய்த் திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக் கண் சேராதாரே.

2755

சீர்த்தானை யுலகேழுஞ் சிறந்து போற்றச் சிறந்தானை நிறைந்தோங்கு செல்வன் தன்னைப் பார்த்தானை மதனவேள் பொடியாய் வீழப் பனிமதியஞ் சடையானைப் புநிதன் தன்னை ஆர்த்தோடி மலையெடுத்த அரக்கன் அஞ்ச அருவிரலால் அடர்த்தானை அடைந்தோர் பாவந் தீர்த்தானைத் திருநாகேச் சரத்து ளானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேரா தாரே.

6.066.10

உலகங்கள் ஏழும் பரவிப் போற்றும்படியான புகழுடையவனாய், ஏனையோரினும சிறந்தவனாய், நிறைந்து உயரும் செல்வத்தனாய், மன்மதன் சாம்பலாகுமாறு அவனை நெற்றிக் கண்ணால் பார்த்தவனாய், பிறை சூடிய சடையினனாய், தூயோனாய், ஆரவாரித்து ஓடிவந்து கயிலைமலையைப் பெயர்த்த இராவணன் அஞ்சுமாறு, அவனைக் கால் விரல் ஒன்றினால் நசுக்கியவனாய், தன்னைச் சரணாக அடைந்தவர்களின் பாவங்களைப் போக்குபவனாய், உள்ள திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக் கண் சேராதாரே.