இத்தலம் சோழநாட்டிலுள்ளது.

சுவாமிபெயர் - பிரமபுரீசர்.
தேவியார் - திருநிலைநாயகி.

2102

நலங்கொண் முத்து மணியும் அணியுந் திரளோதங் கலங்கள் தன்னிற் கொண்டு கரைசேர் கலிக்காழி வலங்கொண் மழுவொன் றுடையாய் விடையா யெனவேத்தி அலங்கல் சூட்ட வல்லார்க் கடையா அருநோயே.

2.059. 1

அழகிய முத்துக்கள், மணிகள் அணிகலன்கள் ஆகியவற்றை நீர்ப் பெருக்குடைய கடலின் மரக்கலங்கள் கொண்டு வந்து கரையில் சேர்க்கும் ஆரவாரமுடைய காழிப்பதியில் வெற்றிவிளைக்கும் மழு ஒன்றை ஏந்தியவனே! விடையூர்தியனே! என ஏத்தி மலர்மாலை முதலியன சூட்டி வழிபட வல்லாரைத் தீர்தற்கரிய நோய்கள் அடையா.

2103

ஊரா ருவரிச் சங்கம் வங்கங் கொடுவந்து காரா ரோதங் கரைமே லுயர்த்துங் கலிக்காழி நீரார் சடையாய் நெற்றிக் கண்ணா வென்றென்று பேரா யிரமும் பிதற்றத் தீரும் பிணிதானே.

2.059.2

ஊர்தலை உடைய கடற் சங்குகளை மரக்கலங்கள் கடல் ஓதநீர் வழியே கொண்டு வந்து கரையில் சேர்க்கும் கலிக்காழியில் எழுந்தருளிய கங்கை தங்கிய சடையனே! நெற்றிக்கண்ணா! என்று பல முறையும் அவனது பேர் ஆயிரமும் பிதற்றப் பிணிகள் தீரும்.

2104

வடிகொள் பொழிலின் மழலை வரிவண் டிசைசெய்யக் கடிகொள் போதிற் றென்ற லணையுங் கலிக்காழி முடிகொள் சடையாய் முதல்வா வென்று முயன்றேத்தி அடிகை தொழுவார்க் கில்லை யல்ல லவலமே.

2.059. 3

திருத்தமான சோலைகளில் மழலையாய் வரி வண்டுகள் இசை பாட மணம் கமழும் மலர்களில் படிந்து தென்றல் 122 வீதிகளை அடைந்து மணம் பரப்பி இதம் செய்யும் கலிக்காழியில் எழுந்தருளிய முடிகொள் சடையாய்! முதல்வா என்று தவம் முயன்று ஏத்தி அவன் அடிகளைத் தொழுவார்க்கு அல்லல் அவலம் ஆகியன இல்லை.

2105

மனைக்கே யேற வளஞ்செய் பவளம் வளர்முத்தங் கனைக்குங் கடலு ளோத மேறுங் கலிக்காழிப் பனைக்கைப் பகட்டீ ருரியாய் பெரியா யெனப்பேணி நினைக்க வல்ல வடியார் நெஞ்சி னல்லாரே.

2.059. 4

ஆரவாரிக்கும் கடலின் ஓதம் பவளங்களையும் முத்துக்களையும் வீடுகளில் கொண்டு வந்து சேர்த்து வளம் செய்யும் கலிக் காழிப்பதியுள் எழுந்தருளிய, பனை போன்ற கையை உடைய யானையை ஈர்ந்து அதன் தோலைப் போர்த்தவனே! பெரியாய் என விரும்பிப் பேணி நினைக்க வல்ல நெஞ்சினை உடையார் நன்னெஞ்சுடையார் ஆவர்.

2106

பரிதி யியங்கும் பாரிற் சீரார் பணியாலே கருதி விண்ணோர் மண்ணோர் விரும்புங் கலிக்காழிச் சுருதி மறைநான் கான செம்மை தருவானைக் கருதி யெழுமின் வழுவா வண்ணந் துயர்போமே.

2.059. 5

கதிரவன் உலாவரும் உலகின்கண், சிறப்புமிக்க தொண்டுகளோடு சுருதிகளை அறிந்த விண்ணோரும் மண்ணோரும் விரும்பி வழிபடும் கலிக்காழியுள் மேவிய செவிவழியாகக் கேட்டு ஓதப்பெறும் நான்கு வேதங்களான செம்மையைத் தருபவனை நினைந்து, அவனை வழிபட, எழுந்தால் தவறாது உங்கள் துன்பங்கள் தீரும்.

2107

மந்த மருவும் பொழிலி லெழிலார் மதுவுண்டு கந்த மருவ வரிவண் டிசைசெய் கலிக்காழிப் பந்த நீங்க வருளும் பரனே யெனவேத்திச் சிந்தை செய்வார் செம்மை நீங்கா திருப்பாரே.

2.059. 6

தென்றல் தவழும் பொழிலின்கண் எழுச்சியோடு தேனை உண்டு மணம் பொருந்தியனவாய் வரி வண்டுகள் இசை செய்யும் கலிக்காழியில் விளங்கும், பந்தங்கள் நீங்க அருளும் பரனே! என ஏத்தி அவனைச் சிந்தையில் நினைவார், செம்மை நீங்காதிருப்பர்.

2108

புயலார் பூமி நாம மோதிப் புகழ்மல்கக் கயலார் கண்ணார் பண்ணா ரொலிசெய் கலிக்காழிப் பயில்வான் றன்னைப் பத்தி யாரத் தொழுதேத்த முயல்வார் தம்மேல் வெம்மைக் கூற்ற முடுகாதே.

2.059. 7

மேகங்களால் வளம் பெறும் மண்ணுலகில் வாழும் கயல் போலும் விழிகளை உடைய பெண்கள் இறைவன் திருப்பெயர்களைப் புகழ் பொருந்த இசையோடு ஓதி ஒலி செய்யும் கலிக்காழியுள் விளங்கும் அப்பெருமானை அன்பு மேலிடத் தொழுது ஏத்த முயல்வார் மேல் கொடிய கூற்றுவன் வந்தடையான்.

2109

அரக்கன் முடிதோள் நெரிய வடர்த்தா னடியார்க்குக் கரக்க கில்லா தருள்செய் பெருமான் கலிக்காழிப் பரக்கும் புகழான் றன்னை யேத்திப் பணிவார்மேற் பெருக்கு மின்பந் துன்பமான பிணிபோமே.

2.059. 8

இராவணனின் முடி, தோள் ஆகியன நெரிய அடர்த்தருளிய, தன் அடியவர்கட்கு மறைக்காமல் அருளைச் செய்யும் பெருமான் எழுந்தருளிய கலிக்காழியை அடைந்து உலகம் முழுதும் பரவிய அப்புகழாளனை ஏத்திப் பணிவார்க்கு இன்பங்கள் பெருகும், துன்பந்தரும் பிணிகள் போம்.

2110

மாணா யுலகங் கொண்ட மாலு மலரோனுங் காணா வண்ண மெரியாய் நிமிர்ந்தான் கலிக்காழிப் பூணார் முலையாள் பங்கத்தானைப் புகழ்ந்தேத்திக் கோணா நெஞ்ச முடையார்க் கில்லைக் குற்றமே.

2.059. 9

பிரமசாரி வடிவினனாகி உலகை அளந்து கொண்ட திருமாலும் நான்முகனும் காணா வண்ணம் எரியுருவாய் நிமிர்ந்தான் உறையும் கலிக்காழியை அடைந்து அணிகலன்பூண்ட தனங்களைக் கொண்ட அம்பிகை பாகனைப் புகழ்ந்து போற்றித் திருகல் இல்லாத மனமுடைய அடியவர்க்குக் குற்றம் இல்லை.

2111

அஞ்சி யல்லல் மொழிந்து திரிவா ரமணாதர் கஞ்சி காலை யுண்பார்க் கரியான் கலிக்காழித் தஞ்ச மாய தலைவன் றன்னை நினைவார்கள் துஞ்ச லில்லா நல்ல வுலகம் பெறுவாரே.

2.059. 10

அச்சத்துடன் துன்பம் தரும் பேச்சுக்களை மொழிந்து திரியும் சமணர்களாகிய அறிவிலிகளுக்கும் காலையில் கஞ்சியையுண்டு திரியும் தேரர்களுக்கும் அறிதற்கு அரியவன் உறையும் கலிக்காழியை அடைந்து தஞ்சமாக அடைதற்குரிய அத்தலைவனை நினைபவர்கள் இறப்பும் பிறப்பும் வாராத பேரின்ப உலகம் பெறுவர்.

2112

ஊழி யாயபாரி லோங்கு முயர்செல்வக் காழி யீசன் கழலே பேணுஞ் சம்பந்தன் றாழு மனத்தா லுரைத்த தமிழ்க ளிவைவல்லார் வாழி நீங்கா வானோ ருலகின் மகிழ்வாரே.

2.059. 11

உலக முடிவில் அழிவதான இம்மண்ணுலகில் அழியாது மிதந்த உயர் செல்வம் உடைய காழியில் எழுந்தருளிய ஈசனின் திருவடிகளைப் பேணும் ஞானசம்பந்தன் பணிவான உள்ளத்தோடு உரைத்த தமிழ் மாலையாகிய இப்பதிகப் பாடல்களை ஓதவல்லவர் நிலையான வாழ்வுடைய வானோர் உலகில் மகிழ்ந்துறைவர்.