1984

காச னைக்கன லைக்கதிர் மாமணித் தேச னைப்புக ழார்சிலர் தெண்ணர்கள் மாசி னைக்கழித் தாட்கொள வல்லவெம் ஈச னையினி யான்மறக் கிற்பனே.

5.093.1

காசு உடையவனும், கனல் உடையவனும், ஒளிச்சுடர்விடும் செம்மணி விளக்கம் உடையவனுமாகிய பெருமானைச் சில தௌவற்ற மூடர்கள் புகழார். குற்றத்தினைக் கழித்து ஆட்கொள்ளவல்ல எம் இறைவனை இனி நான் மறக்கும் வல்லமை உடையேனோ?.

1985

புந்திக் குவிளக் காய புராணனைச் சந்திக் கண்நட மாடுஞ் சதுரனை அந்தி வண்ணனை ஆரழல் மூர்த்தியை வந்தெ னுள்ளங்கொண் டானை மறப்பனே.

5.093.2

புத்திக்கு விளக்காக உள்ள மிகப்பழமையனும், நடம் ஆடும் சதுரப்பாடு உடையவனும், அந்திச்செவ்வண்ணம் உடையவனும், நிறைந்த அழல்கொண்ட மூர்த்தியும், வந்து என்னுள்ளம் கொண்டவனுமாகிய பெருமானை மறப்பேனோ?

1986

ஈச னீசனென் றென்று மரற்றுவன் ஈசன் தானென் மனத்திற் பிரிவிலன் ஈசன் தன்னையு மென்மனத் துக்கொண்டு ஈசன் தன்னையும் யான்மறக் கிற்பனே.

5.093.3

ஈசன் ஈசன் என்றும் வாய்விட்டு அரற்றுவேன்; ஈசன் என் மனத்தில் பிரிவில்லாதவனாய் உள்ளான் - ஈசனையும் என் மனத்துக்கொண்டபின், தன்னை யான் மறக்கும் வல்லமை உடையேனோ?

1987

ஈச னென்னை யறிந்த தறிந்தனன் ஈசன் சேவடி யேற்றப் பெறுதலால் ஈசன் சேவடி யேத்தப்பெற் றேனினி ஈசன் தன்னையும் யான்மறக் கிற்பனே.

5.093.4

இறைவன் சேவடிகளை ஏத்தப் பெறும் இயல்பினன் ஆதலால் என்னை இறைவன் அறிந்ததை யான் அறிந்தேன்; பிறகும் அவன் சேவடியை ஏத்தப்பெற்றேன்; ஆதலின் இனி ஈசனை யான் மறக்கும் வல்லமை உடையேனோ?

1988

தேனைப் பாலினைத் திங்களை ஞாயிற்றை வான வெண்மதி சூடிய மைந்தனை வேனி லானை மெலிவுசெய் தீயழல் ஞான மூர்த்தியை நான்மறக் கிற்பனே.

5.093.5

தேனும், பாலும் போல்வானும், சந்திரனும் சூரியனும் போல்வானும், வானத்தின்கண் வெண்மதியினைச் சூடிய வீரனும், இளவேனிலுக்குரியவனாகிய மன்மதனைத் தீயழலால் மெலியச் செய்தவனுமாகிய ஞானக் கடவுளை நான் மறக்கும் வல்லமை உடையேனோ?

1989

கன்ன லைக்கரும் பூறிய தேறலை மின்ன னைமின் னனைய உருவனைப் பொன்ன னைமணிக் குன்று பிறங்கிய என்ன னையினி யான்மறக் கிற்பனே.

5.093.6

கன்னலும், கரும்பின் ஊறிய சாற்றுத் தௌவு போல்வானும், ஒளியை உடையவனும், மின்னலைப் போன்ற உருவம் உடையவனும், பொன்போலும் மேனியின்னும் ஆகிய மாணிக்கக் குன்றுபோல் விளங்கும் என்னை உடையானை, இனியான் மறக்கும் வல்லமை உடையேனோ?

1990

கரும்பி னைக்கட்டி யைக்கந்த மாமலர்ச் சுரும்பி னைச்சுடர்ச் சோதியுட் சோதியை அரும்பி னிற்பெரும் போதுகொண் டாய்மலர் விரும்பு மீசனை யான்மறக் கிற்பனே.

5.093.7

கரும்பும் கட்டியும் போல்வானும், வண்டுகள் சூழும் நறுமண மலர்களை அணிந்த சுடர்விடும் ஒளிக்குள் ஒளிஆகியவனும், அரும்புகளிற் பெரிய போதுகளைக் கொண்டு ஆய்மலரால் விரும்பும் இறைவனுமாகிய பெருமான் யான் மறக்கும் வல்லமை உடையேனோ?

1991

துஞ்சும் போதுஞ் சுடர்விடு சோதியை நெஞ்சுள் நின்று நினைப்பிக்கு நீதியை நஞ்சு கண்டத் தடக்கிய நம்பனை வஞ்ச னேனினி நான்மறக் கிற்பனே.

5.093.8

உறங்கும் போதும் சுடர்விடும் சோதியும், நெஞ்சத்துக்குள் நிலைத்து நின்று நினைக்கவைக்கும் நீதியும், ஆலகாலவிடத்தைத் திருக்கழுத்துள் அடக்கிய நம்பனுமாகிய பெருமானை வஞ்சனை உடைய யான் இனி மறக்கும் வல்லமை உடையேனோ?

1992

புதிய பூவினை புண்ணிய நாதனை நிதியை நீதியை நித்திலக் குன்றினைக் கதியைக் கண்டங் கறுத்த கடவுளை மதியை மைந்தனை நான் மறக் கிற்பனே.

5.093.9

புதிய பூவும், புண்ணியநாதனும், செல்வமும், நீதியும், முத்துக்குன்றும், அடைந்தோர்க்குக் கதியும், மதியும்,மைந்தனும் ஆகிய திருநீலகண்டமுடைய கடவுளை நான் மறக்கும் வல்லமை உடையேனோ?

1993

கருகு கார்முகில் போல்வதொர் கண்டனை உருவ நோக்கியை யூழி முதல்வனைப் பருகு பாலனைப் பால்மதி சூடியை மருவு மைந்தனை நான்மறக் கிற்பனே.

5.093.10

கருமை உடைய கார்முகில் போல்வதாகிய ஒப்பற்ற திருநீலகண்டனும், அழகுடைய நோக்கு இயைந்த ஊழிக் காலத்தும் உள்ள முதல்வனும், பருகுதற்குரிய பால் போன்ற வெண்மதியைச் சூடியவனும், அன்பால் நினைவாரை மருவுகின்ற மைந்தனுமாகிய பெருமானை நான் மறக்கும் வல்லமை உடையேனோ?