இந்நூலுக்கு நீண்டு அகன்றதோர் உரை உள்ளது
நக்கீரர் அருளியது (என்பர்)

இ·து மிக்க தொன்மை வாய்ந்த தமிழ் உரைநடைக்கு
சான்றாக தலையாயாதாய் திகழும் இறையனார்
அகப்பொருள் உரை எனும் பெயர்தன்னால் பலர் அறிந்த
ஓர் வரலாற்றுச் பெட்டகம் ஆகும். இதனின்று இந்த
நூல் பிறந்த காரணம் வரும் 'கேட்டோர்' விளக்கப்
பகுதி மட்டும் நற்றமிழ் உலகம் நன்கறிந்த ஓன்று.

. . . . . . . . . .
. . . . . . . . . .

இனி நுதலிய பொருள் என்பது நூற்பொருளைச் சொல்லுதல் என்பது.
இந்நூல் என் நுதிலிற்றோ எனின்
தமிழ் நுதலியதென்பது கேட்டோர் யாரோ

எனின்
மதுரை உப்பூரிகிழார் மகனாவான் உருத்திர சன்மன்
என்பது.

அவன் கேட்டதற்குக் காரணம் சொல்லுதும்

தலைச்சங்கம், இடைச்சங்கம், கடைச்சங்கம் என
மூவகைப்பட்ட சங்கம் இரீஇயினார் பாண்டியர்கள்

அவருள் தலைச்சங்கம் இருந்தார். அகத்தியனாரும்
திரிபுரம் எரித்த விரிசடைக் கடவுளும் குன்றெறிந்த முருகவேளும்
முரிஞ்சியூர் முடிநாகராயரும் நிதியின் கிழவனும்
என இத்தொடக்கத்தார் ஐஞ்ஞூற்று நாற்பத்தொன்பதின்மர் என்ப.

அவருள்ளிட்டு நாலாயிரத்து நானூற்று
நாற்பதின்மர் பாடினர் என்ப.

அவர்களால் பாடப்பட்ட எத்தனையோ.
பரிபாடலும், முதுநாரையும், முதுகுருகும்
களரியாவிரையும் என இத்தொடக்கத்தன.

அவர் நாலாயிரத்து நானூற்று நாற்பதிற்றி
யாண்டு சங்கம் இருந்தார் என்ப.

அவர்களைச் சங்கம் இரீஇனார் காய்சினவழுதி முதலாக
கடுங்கோன் ஈறாக எண்பத்தொன்பதின்மர் என்ப.

அவருள் கவி அரங்கேறினார் எழுவர் பாண்டியர் என்ப.

அவர் சங்கம் இருந்து தமிழ் ஆராய்ந்தது
கடல் கொள்ளப்பட்ட மதுரை என்ப.

அவருக்கு நூல் அகத்தியம் என்ப.

இனி இடைச்சங்கமிருந்தார் அகத்தியனாரும், தொல்காப்பியனாரும்
இருந்தையூர் கருங்கோழியும், மோசியும், வெள்ளூர்காப்பியனும்
சிறுபாண்டரங்கனும், திரையன்மாறனும், துவரைக்கோமானும்
கீரந்தையும் என இத்தொடக்கத்தார் ஐம்பத்தொன்பதின்மர் என்ப.

அவர் உள்ளிட்டு மூவாயிரத்து எழுநூற்றவர் பாடினர் என்ப.

அவர்களால் பாடப்பட்டன
கலியும் குருகும் வெண்டாளியும்
வியாழமாலை அகவலும் என இத்தொடக்கத்தன என்ப.

அவருக்கு நூல் அகத்தியமும் தொல்காப்பியமும்
மாபுராணமும் இசைநுணுக்கமும் பூதபுராணமும் எனஇவை என்ப.

அவர் மூவாயிரத்து எழுநூற்றியாண்டு சங்கமிருந்தார் என்ப.

அவரைச் சங்கம் இரீஇனார் வெண்டேர்ச்செழியன் முதலாக
முடத்திருமாறன் ஈறாக ஐம்பத்தொன்பதின்மர் என்ப.

அவருள் கவி அரங்கேறினார் ஐவர் பாண்டியர் என்ப.

அவர் சங்கமிருந்து தமிழ் ஆராய்ந்தது கபாடபுரத்து என்ப.

அக்காலத்தைப் போலும் பாண்டிய நாட்டை கடல் கொண்டது.

இனிக் கடைச்சங்கம் இருந்து தமிழாராய்ந்தார் சிறுமேதாவியாரும்
சேந்தம்பூதனாரும் அறிவுடையனாரும் பெருங்குன்றூர் கிழாரும்
இளந்திருமாறனும் மதுரையாசிரியர் நல்லந்துவனாரும்
மருதனிள நாகனாரும் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனாரும்
என இத்தொடக்கத்தார் நாற்பதொன்பதின்மர் பாடினார் என்ப.

அவர்களால் பாடப்பட்டன நெடுந்தொகை நானூறும்
குறந்தொகை நானூறும் நற்றிணை நானூறும்
புறநானூறும் ஐங்குறுநூறும் பதிற்றுப்பத்தும்
நூற்றைம்பது கலியும் எழுபது பரிபாடலும்
கூத்தும் வரியும் சிற்றிசையும் பேரிசையும்
என்று இத்தொடக்கத்தன

அவருக்கு நூல் அகத்தியமும் தொல்காப்பியமும் என்ப.

அவர் சங்கம் இருந்து தமிழ் ஆராய்தது
ஆயிரத்தொண்ணூற்றைம்பதிற்றி யாண்டு என்ப.

அவருள் கவியரங்கேறினார் முவர் பாண்டியர் என்ப.

அவர் சங்கமிருந்து தமிழாராய்ந்தது உத்தர மதுரை என்ப.

அக்காலத்துப் பாண்டியநாடு பன்னீரியாண்டு வற்கடம் சென்றது
செல்லப் பசி கடுகுதலும் அரசன் சிட்டரை எல்லாம் கூவி

வம்மின் யாம் உங்களைப் புரந்தரகில்லேன். என் தேயம்

பெரிதும் வருந்துகின்றது நீயிர் போய் உமக்கு அறிந்தவாறு

புக்கு நாடு நாடாயின ஞான்று என்னை உள்ளி வம்மின்

என்றான். என அரசனைவிடுத்து எல்லோரும்
போயின பின்றை கணக்கின்றிப் பன்னீரியாண்டு கழிந்தது
கழிந்த பின்னர் நாடு மலிய மழை பெய்தது
பெய்த பின்றை அரசன்

இனி நாடு நாடாயிற்று ஆகலின் நூல் வல்லாரைக் கொணர்க

என்று எல்லாப் பக்கமும் ஆட்போக்க
எழுத்ததிகாரமும் சொல்லதிகாரமும்
வல்லாரத் தலைப்பட்டுக் கொணர்ந்து

பொருளதிகாரம் வல்லாரை

எங்கும் தலைப்பட்டிலேம்

என வந்தார் வர அரசனும் புடைபடக் கவன்று

என்னை

எழுத்தும் சொல்லும் ஆராய்வது

பொருளதிகாரத்தின் பொருட்டன்றே

பொருளதிகாரம் பெறேம் எனின்

இவை பெற்றும் பெற்றிலேம்

எனச்சொல்லா நிற்ப மதுரை ஆலவாயில்
அழல்நிறக் கடவுள் சிந்திப்பான்

என்னை பாவம் அரசற்கு கவர்ச்சி பெரிதாயிற்று

அதுதானும் ஞானத்திடை ஆகலான்

யான் அதனைத் தீர்கற்பாலம்

என்று இவ்வறுபது சூத்திரத்தையுஞ் செய்து இவை மூன்று
செப்பிதழகத்தெழுதி பீடத்தின் கீழிட்டான்
இட்ட பின்றை ஞான்று
தேவர்குலம் வழிபடுவோன்
தேவர் கோட்டத்தை எங்கும் துடைத்து
நீர் தெளித்துப் பூவிட்டு பீடத்தின் கீழ் பண்டென்றும்
அலகிடாதான் அன்று தெய்வத் தவக்குறிப்பினான்

அலகிடுவன்

என உள்ளங் குளிர அலகிட்டான் இட்டதற்கு
அவ்வலகினோடும் இதழ் போந்தன
போதரக் கண்டு போந்து நோக்கினார்க்கு
வாய்ப்படைத்தாயிற்றோர்
பொருளதிகாரமாய்க் காட்டிற்று
காட்ட பார்ப்பான் சிந்திப்பான்

அரசன் பொருளதிகாரம் இன்மையின் கவல்கின்றான்

உலகிற் பொருந்தி வழங்குகின்றமை

அறிந்து பட்டுச் செல்லாநின்றது

உணர்ந்து நம்பெருமான் அருளிச்செய்தானாகும்

என்று தன் அகம் புகாதே கோயில் தலைக்கடைச் சென்று
நின்று கடைக் காப்பார்க்குணர்த்த கடைகாப்பார் அரசற்குணர்த்த
அரசன்

புகுதருக

என்று பார்பானைக் கூவ சென்று புக்க காட்டக்
கண்டு நோக்கி

இது பொருளதிகாரம் பெருமான் நம் இடுக்கண் கண்டு

அருளிச் செய்தானாகற்பாலது

என்று அத்திசை நோக்கி தொழுது கொண்டு நின்று
சங்கத்தாரைக் கூவித்து

இதனைக் கொண்டுபோய்

பொருள் காண்மின்

என
அவர்கள் அதனைக் கொண்டு போந்து கன்மாப் பலகை ஏறியிருந்து
ஆராய்வுழி எல்லோரும் தாம் தம் உரைத்த உரையே
நன்றென்று சிலநாள் சென்றன செல்ல

நாம் இங்ஙணம் எத்துணை

உரைப்பினும்ஒருதலைப்படாது

நாம் அரசனுழைச் சென்று நமக்கோர் காரணிகனைக் தரல்

வேண்டும் என்று கொண்டு போந்து அவனால்

பொருளெனப் பட்டது பொருளாய்

அன்றெனப்பட்டது

அன்றொழியக் காண்டும்

என
எல்லோரும் ஒருப்பட்டு அரசனுழைச்சென்றார் செல்ல
அரசனும் எதிர் எழுந்து சென்று

என்னை நூற்குப் பொருள் கண்டீரோ என

அது காரணமாக ஓர் காரணிகனைத் தரல் வேண்டும்

என

போமின் நுமக்கோர் ஓர் காரணிகனை

எங்ஙணம் நாடுவேன் நீவிர்

நாற்பத்தொன்பதின்மர் ஆயிற்று

நுமக்கு நிகராவார் இம்மையினின்றே

என்று அரசன் சொல்லப் போந்து
பின்னையும் கன்மாப் பலகை ஏறியிருந்து அரசனும்

இது சொல்லினான் யாம்

காரணிகனை பெறுமாறு என்னைகொல்

என்று சிந்தித்திருப்புழி

சூத்திரம் செய்தான் ஆலவாயில்

அவிர்சடைக் கடவுள் அன்றே

அவனையே காரணிகனைத் தரல்

வேண்டும் என்று சென்று வரங்கிடத்தும்

என்று வரங்கிடப்ப இடையாமத்து

இவ்வூர் உப்பூரிகிழான் மகனாவான் உருத்திரச் சன்மன் என்பான்

பைங்கண்ணன் புன்மயிரன் ஐயாட்டைப் பிராயத்தான்

ஒருமுங்கைப் பிள்ளை உளன் அவனை அன்னனென்றிகழாது

கொண்டு போந்து ஆசனமேலிரீஇக் கீழிருந்து

சூத்திரப் பொருளுரைத்தால் கண்ணீர் வார்ந்து மெய்ம்மயிர் சிலிர்க்கும்

மெய்யாயின உரை கேட்டவிடத்து மெய்யில்லா உரை கேட்டவிடத்து

வாளா இருக்கும் அவன் குமார தெய்வம் அங்கோர் சாபத்தினால் தோன்றினான்

என முக்காலிசைத்த குரல் எல்லோருக்கும் உடன்பாடாயிற்றாக
எழுந்திருந்துதேவர் குலத்தை வலங்கெண்டு போந்து
உப்பூரிகிழாருழைச் சங்கமெல்லாம் சென்று
இவ்வார்த்தை எல்லாம் சொல்லி

ஐயனாவான் உருத்திரச் சன்மனைத் தரல் வேண்டும்

என வேண்டிக் கொடுபோந்து வெளியது உடீஇ
வெண்பூச்சூட்டி வெண்சாந்தணிந்து கன்மாப்பலகை ஏற்றி இரீஇக்
கீழிருந்து சூத்திரப் பொருளுரைப்ப எல்லோரும் முறையே உரைப்பக் கேட்டு
வாளா இருந்து மதுரை இளநாகனார் உரைத்த இடத்து
ஒரோவழி கண்ணீர் வார்ந்து மெய்ம்மயிர் நிறுத்தி பின்னர்
கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார் உரைத்த இடத்து
பதந்தொறும் கண்ணீர் வார்ந்து மெய்ம்மயிர் சிலிர்ப்ப இருந்தான்
இருப்பஆர்ப்பெடுத்து

மெய்யுறை பெற்றாம் இந்நூற்கு என்றார்.
அதனால் உப்பூரிகிழார் மகனாவார் உருத்திர சன்மனாவான் செய்தது இந்நூற்குரை

என்பாருமுளர்
அவன் செய்திலன்
மெய்யுரை கேட்டானென்க


மதுரை ஆலவாயில் பெருமானடிகளால் செய்யப்பட்ட நூற்கு
நக்கீரனாரால் உரைகண்டு குமாரசாமியால் கேட்கப்பட்டது என்க.

இனி

உரை நடந்து வந்தவாறு சொல்லுதும்

மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார்

தம்மகனார் கீரங்கொற்றனாற்கு உரைத்தார்
அவர் தேனூர்க் கிழார்க்கு உரைத்தார்
அவர் படிமங் கொற்றானார்க்கு உரைத்தார்
அவர் செல்வத்தாசிரியர் பெருஞ்சுவனார்க்கு உரைத்தார்
அவர் மணலுராசியர் புளியங்காய் பெருஞ்சேந்தனார்க்கு உரைத்தார்
அவர் செல்லுர் ஆசிரியர் ஆண்டைப் பெருங்குமரனார்க்கு உரைத்தார்
அவர் திருக்குன்றத் தாசிரியர்க்கு உரைத்தார்
அவர் மாதவளனார் இளநாகனார்க்கு உரைத்தார்
அவர் முசிறியாசிரியர் நீலகண்டனார்க்கு உரைத்தார்

இங்ஙணம் வருகின்றது உரை

. . . . . . . .

. . . . . . . .

களவியல் அகப்பொருள் உரையின்று எடுத்த உரைநடைப் பகுதி முற்றிற்று

---

இவ் உரையின்படி மூலநூல் ஆசிரியர் மதுரை ஆலவாய் கடவுள் இறைவன்

எனவே இறையனார் அகப்பொருள் எனும் பெயர் அமையப் பெற்றது போலும்

உரையின் ஆசிரியர் நக்கீரர் (அறிஞர் பலருக்கு ஐயம் உள்ளது)

---

சிறு அடிக்குறிப்பு

இந்நூல் உரைகாரர், நாமறிந்த சங்கநூல்கள், அவர் காலத்து
பழகும் ஏனைய சீர்மிகு நுல்களினின்றும் - பாடல்கள், சூத்திரங்கள்
பற்பலவற்றை எடுத்துக்காட்டாக வைக்கின்றார். அவர்தம் உரை
விளக்கங்களினின்று இளம்திரையம், சாதவாகனம், கலைக்கோட்டுத்
தண்டு, 'நூல்', ' நிகண்டு', செம்பூழ்சேயார்கூற்றியல், கூத்தநூல்,
சிற்றெட்டகம் எனும் நமக்கு கிடைக்காத தொன்னூற்களின் பெயர்கள்,
வேறு பல நூல் பாடல்கள் மற்றும் ஓர் அகப்பொருள் கோவை நூலின்
பெரும்பகுதி (325+பாடல்கள்) என காணக்கிடைக்கின்றன.
'பாண்டிக்கோவை' எனும் பெயரில் அவ்வகப்பொருள் நூல்
வெளிவந்துள்ளது. ஈங்கும் வெளிவரும்.

இக்'களவியல்' நூலை முறையுடன் உள்ளிட நூல்கள் உதவிய
சென்னை பல்கலைகழக தமிழ்த்துறை பேராசிரியர் ஜெயதேவன்
அவர்களுக்கு நன்றி உரித்தாகுக.

நூ.த.லோகசுந்தரமுதலி