இதுமற் றெவனோ தோழி முதுநீர்ப் புணரி திளைக்கும் புள்ளிமிழ் கானல் இணரவிழ் புன்னை யெக்கர் நீழற் புணர்குறி வாய்த்த ஞான்றைக் கொண்கற் கண்டன மன்னெங் கண்ணே யவன்சொற்	5
கேட்டன மன்னெஞ் செவியே மற்றவன் மணப்பின் மாணல மெய்தித் தணப்பின் நெகிழ்பவெந் தடமென் றோளே.
- வெண்மணிப்பூதியார்.

தோழி! நிலத்திற்குப் பழையதாகிய கடலின் அலை அளவளாவுகின்ற பறவைகள் ஒலிக்கின்ற கடற்கரைச்சோலையிலுள்ள பூங்கொத்துக்கள் மலர்ந்த புன்னை வளர்ந்த மேட்டிலுள்ளநிழலில் புணர்குறியைப்பெற்ற காலத்தில் எம் கண்கள் தலைவனைப் பார்த்தன; எம்முடையகாதுகள் அவனுடைய சொற்களைக் கேட்டன; எமது பரந்தமெல்லிய தோள்கள் அவன் எம்மைமணந்தால் மாட்சிமைப்பட்ட அழகைப்பெற்று அவன் பிரிந்தால் சோர்வன; இஃது என்ன வியப்பு!

முடிபு: தோழி, எம் கண் கண்டன; செவிகேட்டன; தோள் மணப்பின்நலம் எய்தித் தணப்பின் ஞெகிழ்ப.     

கருத்து: தலைவன் இடையிட்டு வருவதால் யான் வருந்துவேனாயினேன்.