கலைக் களஞ்சியம்
கலித்தொகை - நெய்தற் கலி 145
| 'துனையுநர் விழை தக்க சிறப்புப்போல், கண்டார்க்கு நனவினுள் உதவாது நள்ளிருள் வேறாகும் கனவின் நிலையின்றால், காமம்; ஒருத்தி உயிர்க்கும்; உசாஅம்; உலம்வரும்; ஓவாள், கயல் புரை உண்கண் அரிப்ப அரி வார, | 5 |
|
பெயல் சேர் மதி போல, வாள் முகம் தோன்ற, பல ஒலி கூந்தலாள், பண்பு எல்லாம் துய்த்துத் துறந்தானை உள்ளி, அழூஉம்; அவனை மறந்தாள்போல் ஆலி நகூஉம்; மருளும்; சிறந்த தன் நாணும் நலனும் நினையாது, | 10 |
|
காமம் முனைஇயாள், அலந்தாள்' என்று, எனைக் காண, நகான்மின்; கூறுவேன், மாக்காள்! மிகாஅது, மகளிர் தோள் சேர்ந்த மாந்தர் துயர் கூர நீத்தலும், நீள் சுரம் போகியார் வல்லை வந்து அளித்தலும், ஊழ் செய்து, இரவும் பகலும்போல், வேறாகி, | 15 |
|
வீழ்வார்கண் தோன்றும்; தடுமாற்றம் ஞாலத்துள் வாழ்வார்கட்கு எல்லாம் வரும்; தாழ்பு, துறந்து, தொடி நெகிழ்த்தான் போகிய கானம் இறந்து எரி நையாமல், பாஅய் முழங்கி வறந்து என்னை செய்தியோ,வானம்? சிறந்த என் | 20 |
|
கண்ணீர்க் கடலால், கனை துளி வீசாயோ, கொண்மூக் குழீஇ முகந்து; நுமக்கு எவன் போலுமோ? ஊரீர்! எமக்கும் எம் கண்பாயல் கொண்டு, உள்ளாக் காதலவன் செய்த பண்பு தர வந்த என் தொடர் நோய் வேது | 25 |
|
கொள்வது போலும், கடும் பகல்? ஞாயிறே! எல்லாக் கதிரும் பரப்பி, பகலொடு செல்லாது நின்றீயல் வேண்டுவல்; நீ செல்லின், புல்லென் மருள் மாலைப் போழ்து இன்று வந்து என்னைக் கொல்லாது போதல் அரிதால்; அதனொடு யான் | 30 |
|
செல்லாது நிற்றல் இலேன்; ஒல்லை எம் காதலர்க் கொண்டு, கடல் ஊர்ந்து, காலைநாள், போதரின் காண்குவேன்மன்னோ பனியொடு மாலைப் பகை தாங்கி, யான்; இனியன் என்று ஓம்படுப்பல், ஞாயிறு! இனி | 35 |
|
ஒள் வளை ஓடத் துறந்து, துயர் செய்த கள்வன்பால் பட்டன்று, ஒளித்து என்னை, உள்ளி பெருங் கடல் புல்லென, கானல் புலம்ப, இருங் கழி நெய்தல் இதழ் பொதிந்து தோன்ற, விரிந்து இலங்கு வெண் நிலா வீசும் பொழுதினான், | 40 |
|
யான் வேண்டு ஒருவன், என் அல்லல் உறீஇயான்; தான் வேண்டுபவரோடு துஞ்சும்கொல், துஞ்சாது? வானும், நிலனும், திசையும், துழாவும் என் ஆனாப் படர் மிக்க நெஞ்சு ஊரவர்க்கு எல்லாம் பெரு நகை ஆகி, என் | 45 |
|
ஆர் உயிர் எஞ்சும்மன்; அங்கு நீ சென்றீ நிலவு உமிழ் வான் திங்காள்! ஆய் தொடி கொட்ப, அளி புறம் மாறி, அருளான் துறந்த அக் காதலன் செய்த கலக்குறு நோய்க்கு ஏதிலார் எல்லாரும் தேற்றர், மருந்து; | 50 |
|
வினைக் கொண்டு என் காம நோய் நீக்கிய ஊரீர்! எனைத்தானும் எள்ளினும், எள்ளலன், கேள்வன்; நினைப்பினும், கண்ணுள்ளே தோன்றும்; அனைத்தற்கே ஏமராது, ஏமரா ஆறு; கனை இருள் வானம்! கடல் முகந்து, என்மேல் | 55 |
|
உறையொடு நின்றீயல் வேண்டும், ஒருங்கே நிறை வளை கொட்பித்தான் செய்த துயரால் இறை இறை பொத்திற்றுத் தீ; எனப் பாடி, நோயுடை நெஞ்சத்து எறியா, இனைபு ஏங்கி, | 60 |
|
'யாவிரும் எம் கேள்வற் காணீரோ?' என்பவட்கு, ஆர்வுற்ற பூசற்கு அறம்போல, ஏய்தந்தார்; பாயல் கொண்டு உள்ளாதவரை வரக் கண்டு, மாயவன் மார்பில் திருப்போல் அவள் சேர, ஞாயிற்று முன்னர் இருள்போல மாய்ந்தது என் | 65 |
| ஆயிழை உற்ற துயர் |
| ‹‹ முன்புறம் | 1 | 2 | ... | 143 | 144 | 145 | 146 | 147 | ... | 149 | 150 | தொடர்ச்சி ›› |
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
கலித்தொகை, Kalithokai, Ettuthogai, எட்டுத்தொகை, Sangam Literature's, சங்க இலக்கியங்கள், Tamil Literature's, தமிழ் இலக்கியங்கள், - கொண்டு, செய்த, துயர், எல்லாம், கடல், முகந்து, நோய், ஊரீர், செல்லாது, யான், மாலைப், நின்றீயல், வானம், தொடி, சிறந்த, உள்ளி, பண்பு, தோன்ற, என்று, வந்து, காமம், துறந்து, தோன்றும், என்னை