¹ மகனே, வறியவனுக்குப் பிச்சையிடுவதை விலக்காதே. எளியவனுக்கு உன் முகத்தைத் திருப்பிக் கொள்ளாதே.

² பசியினால் வருந்துகிறவனைப் பழியாதே. வறியவனை அவனது வறுமையில் புறக்கணியாதே.

³ வறியவனுடைய மனத்தை நோகச் செய்யாதே. வருந்துகிறவனுக்குக் கொடுக்கத் தாமதியாதே.

⁴ துன்பப்படுகிறவனுடைய மன்றாட்டைத் தள்ளி விடாதே. எளியவனினின்று உன் முகத்தைத் திருப்பாதே.

⁵ எளியவனுக்கு உன்மீது வருத்தம் உண்டாகாதபடி அவனிடத்தினின்று உன் கண்களை அகற்றாதே. உன்னை மன்றாடுகிறவர்கள் உன் கண் மறைவில் உன்னைச் சபிக்கும்படி விடாதே.

⁶ மனத்தாங்கலால் உன்னைச் சபிக்கிறவனுடைய மன்றாட்டு கேட்கப்படும். ஏனென்றால் அவனைப் படைத்தவர் அவன் வேண்டுதலைக் கேட்பார்.

⁷ எல்லா ஏழைகள் மீதும் அன்பாய் நடந்து கொள். முதியோருக்கு உன் மனத்தைத் தாழ்த்தி, பெரியோருக்குத் தலை வணங்கு.

⁸ மகிழ்ச்சியோடு எளியவனின் மன்றாட்டுக்குச் செவி கொடு. நீ கொடுக்க வேண்டியதை அவனுக்குக் கொடு@ சாந்த குணத்தோடு அவனுக்குச் சமாதான வார்த்தைகளைச் சொல்.

⁹ வருந்தும் எளியவனை அகந்தை கொண்டவனுடைய கையினின்று விடுதலை செய். மனவருத்தம் கொண்டு பின்வாங்காதே.

¹⁰ தந்தையற்ற பிள்ளைகளுக்கு நீதி செலுத்துகையில் தந்தையைப் போல் இரக்கம் காண்பித்து, அவர்கள் தாயை ஆதரிப்பவன் போல் இரு.

¹¹ அப்பொழுது, மேலான கடவுளுக்கு நீயும் கீழ்படிதலுள்ள மகனைப் போல் இருப்பாய்@ அவரும் தாயை விட அதிகமாய் உன் மீது இரக்கம் கொள்வார்.

¹² ஞானம் தன்னைப் பின்பற்றுகிறவர்களுக்கு உயர்வுள்ள வாழ்வைத் தருகின்றது@ தன்னைத் தேடுகிறவர்களை ஏற்றுக் கொண்டு, நீதிநெறியில் முன் செல்கின்றது.

¹³ அதை நேசிக்கிறவன் வாழ்வை நேசிக்கிறான்@ அதை அடையக் கவலை கொள்கிறவர்கள் அதன் சமாதானத்தைக் கைக்கொள்வார்கள்.

¹⁴ ஞானத்தைக் கைப்பற்றினவர்கள் வாழ்வை அடைவார்கள். அது புகுந்த இடமெல்லாம் கடவுள் ஆசீர்வதிப்பார்.

¹⁵ அதற்கு ஊழியம் செய்கிறவர்கள் புனிதருக்கு ஊழியம் செய்கிறவர்கள் ஆவார்கள். அதை நேசிப்பவர்களைக் கடவுள் நேசிக்கிறார்.

¹⁶ அதற்குச் செவி கொடுக்கிறவன் மனிதருக்கு நியாயம் தீர்க்க வல்லவன் ஆகிறான். அதைப் பார்க்கிறவன் நம்பிக்கையைக் கைவிடான்.

¹⁷ அதன் மீது நம்பிக்கை வைக்கிறவன் அதைத் தன் உரிமையாக அடைவான். அவன் சந்ததியாரும் அதில் நிலை கொள்வார்கள்.

¹⁸ ஏனென்றால், அது துன்ப நேரத்தில் அவனோடு உலாவுகின்றது@ அவனை ஆதியில் தேர்ந்து கொள்கின்றது.

¹⁹ பயத்தையும் அச்சத்தையும் சோதனையையும் அவன்மீது ஏவுகின்றது@ அவன் எண்ணங்களால் அவனைச் சோதித்து, அவன் தன் ஆன்மாவில் நம்பிக்கை கொள்ளும் வரையிலும் தன் போதனையினால் உண்டாகும் துன்பத்தில் அவனை வருத்துகின்றது@

²⁰ அவனை உறுதிப் படுத்தி அவனிடம் நேர்வழி சென்று அவனை மகிழ்விக்கும்@

²¹ அவன் இரகசியங்களை அவனுக்கு வெளியாக்கி, கலையையும் நீதியின் அறிவையும் அவனிடம் சேர்ப்பிக்கும்@

²² அவன் தவறினானாயின், அவனை விட்டகன்று, பகைவன் கையில் அவனைக் காட்டிவிடும்.

²³ மகனே, காலம் அறிந்து தீமையை விலக்கு.

²⁴ உன் உயிரை இழப்பதானாலும் உண்மையைச் சொல்ல நாணாதே.

²⁵ பாவத்திற்குக் கூட்டிப்போகும் வழி ஒன்று@ மகிமைக்கும் கடவுள் அருளுக்கும் அழைத்துப் போகும் வழி வேறொன்று.

²⁶ உன் இதய நன்மைக்கு விரோதமான யாதொன்றையும் ஏற்றுக் கொள்ளாதே. உன் ஆன்மாவிற்கு இடையூறான பொய்யைச் சொல்லாதே.

²⁷ அயலானை அவன் தன் குற்றத்தில் மதிக்காதே.

²⁸ நன்மை செய்யக்கூடுமான போது பேசாதிராதே@ உன் ஞானத்தை அதன் நற்குணத்தில் மறைக்காதே.

²⁹ ஞானம் நாவைக்கொண்டு அறியப்படுகின்றது. அறிவு, கலை, நல்லொழுக்கம் அறிவாளியின் வார்த்தைகளால் விளங்குகின்றன. ஆனால், அதன் நிலைமையோ நீதியின் செயல்களில் அடங்கியிருக்கின்றது.

³⁰ உண்மையான வார்த்தையை ஒரு போதும் மறக்காதே. உன் அறிவீனத்தால் வந்த பொய்க்காக வெட்கப்படு.

³¹ உன் குற்றங்களை ஏற்றுக் கொள்ள நாணாதே. ஆனால், உன் குற்றத்தை முன்னிட்டு எல்லார்க்கும் முன்பாகவுமே உன்னைத் தாழ்த்திக் கொள்ளாதே.

³² வலியவன் முன்பாக எதிர்த்து நில்லாதே. ஆற்று நீரின் வேகத்தை எதிர்க்க முயலாதே.

³³ உன் ஆன்மாவை முன்னிட்டு நீதிக்காகத் துன்பப்படு. சாகும் வரையிலும் நீதிக்காகப் போராடு. கடவுளும் உனக்காக உன் பகைவர்களை எதிர்த்து வெல்லுவார்.

³⁴ பேசுவதில் துரிதப்படாதே. உன் செயல்களில் வீணனாகவும் சோம்பேறியாகவும் இராதே.

³⁵ உன் வீட்டில் உன் வேலைக்காரரை அலைக்கழித்து, உனக்குக் கீழ்ப்பட்டவர்களைத் துன்புறுத்திச் சிங்கத்தை போல் இராதே.

³⁶ உன் கை வாங்குவதற்கு மட்டும் விரிந்தும், கொடுப்பதற்கோ மூடியும் இராதிருக்கக் கடவது.