கலைக் களஞ்சியம்
கம்ப இராமாயணம் - 5. சூடாமணிப் படலம்
சீதையை இராமனிடம் சேர்க்க எண்ணிய அனுமனின் விண்ணப்பம்
|
'உண்டு துணை என்ன எளிதோ உலகின்? அம்மா! புண்டரிகை போலும் இவள் இன்னல் புரிகின்றாள்; அண்ட முதல் நாயகனது ஆவி அனை யாளைக் கொண்டு அகல்வதே கருமம்' என்று உணர்வுகொண்டான். | 1 |
|
'கேட்டி, அடியேன் உரை; முனிந்தருளல்; கேள் ஆய்! வீட்டியிடும் மேல், அவனை வேறல் வினை அன்றால்; ஈட்டி இனி என் பல; இராமன் எதிர், நின்னைக் காட்டி, அடி தாழ்வென்; அது காண்டி; இது காலம்; | 2 |
|
'பொன் திணி பொலங்கொடி! என் மென் மயிர் பொருந்தித் துன்றிய புயத்து இனிது இருக்க; துயர் விட்டாய், இன் துயில் விளைக்க; ஓர் இமைப்பின், இறை வைகும் குன்றிடை, உனைக் கொடு குதிப்பென்; இடை கொள்ளேன். | 3 |
|
'அறிந்து, இடை, அரக்கர் தொடர்வார்கள் உளராமேல், முறிந்து உதிர நூறி, என் மனச் சினம் முடிப்பேன்; நெறிந்த குழல்! நின் நிலைமை கண்டும், நெடியோன்பால், வெறுங் கை பெயரேன் - ஒருவராலும் விளியாதேன். | 4 |
|
'"இலங்கையொடும் ஏகுதிகொல்" என்னினும், இடந்து, என் வலம் கொள் ஒரு கைத்தலையில் வைத்து, எதிர் தடுப்பான் விலங்கினரை நூறி, வரி வெஞ் சிலையினோர்தம் பொலங் கொள் கழல் தாழ்குவென்; இது, அன்னை! பொருள் அன்றால். | 5 |
|
'அருந்ததி! உரைத்தி-அழகற்கு அருகு சென்று, "உன் மருந்து அனைய தேவி, நெடு வஞ்சர் சிறை வைப்பில், பெருந் துயரினோடும், ஒரு வீடு பெறுகில்லாள், இருந்தனள்" எனப் பகரின், என் அடிமை என் ஆம்? | 6 |
|
'புண் தொடர்வு அகற்றிய புயத்தினொடு புக்கேன், விண்டவர் வலத்தையும் விரித்து உரைசெய்கேனோ? "கொண்டு வருகிற்றிலென்; உயிர்க்கு உறுதி கொண்டேன்; கண்டு வருகிற்றிலென்" எனக் கழறுகேனோ? | 7 |
|
'"இருக்கும் மதில் சூழ் கடி இலங்கையை இமைப்பின் உருக்கி எரியால், இகல் அரக்கனையும் ஒன்றா முருக்கி, நிருதக் குலம் முடித்து, வினை முற்றிப் பொருக்க அகல்க" என்னினும், அது இன்று புரிகின்றேன். | 8 |
|
'இந்துநுதல்! நின்னொடு இவண் எய்தி, இகல் வீரன், சிந்தை உறு வெந் துயர் தவிர்ந்து, தெளிவோடும், அந்தம் இல் அரக்கர் குலம் அற்று அவிய நூறி, நந்தல் இல் புவிக்கண் இடர், பின் களைதல் நன்றால். | 9 |
|
'வேறு இனி விளம்ப உளதன்று; விதியால், இப் பேறு பெற, என்கண் அருள் தந்தருளு; பின் போய் ஆறு துயர்; அம் சொல் இள வஞ்சி! அடியன் தோள் ஏறு, கடிது' என்று, தொழுது இன் அடி பணிந்தான். | 10 |
அனுமனின் வேண்டுகோளைச் சீதை மறுத்தல்
|
ஏய நல் மொழி எய்த விளம்பிய தாயை முன்னிய கன்று அனையான் தனக்கு, 'ஆய தன்மை அரியது அன்றால்' என, தூய மென்சொல் இனையன சொல்லுவாள்; | 11 |
|
'அரியது அன்று; நின் ஆற்றலுக்கு ஏற்றதே! தெரிய எண்ணினை; செய்வதும் செய்தியே; உரியது அன்று என ஓர்கின்றது உண்டு, அது, என் பெரிய பேதைமைச் சில் மதிப் பெண்மையால். | 12 |
|
'வேலையின்னிடையே வந்து, வெய்யவர், கோலி, நின்னொடும் வெஞ் சரம் கோத்தபோது, ஆலம் அன்னவர்க்கு அல்லை, எற்கு அல்லையால்; சாலவும் தடுமாறும்; தனிமையோய்! | 13 |
|
'அன்றியும், பிறிது உள்ளது ஒன்று; ஆரியன் வென்றி வெஞ் சிலை மாசுணும்; வேறு இனி நன்றி என்பது என்? வஞ்சித்த நாய்களின் நின்ற வஞ்சனை, நீயும் நினைத்தியோ? | 14 |
|
'கொண்ட போரின் எம் கொற்றவன் வில் தொழில் அண்டர் ஏவரும் நோக்க, என் ஆக்கையைக் கண்ட வாள் அரக்கன் விழி, காகங்கள் உண்டபோது அன்றி, யான் உளென் ஆவெனோ? | 15 |
|
'வெற்றி நாணுடை வில்லியர் வில் தொழில் முற்ற, நாண் இல் அரக்கியர், மூக்கொடும் அற்ற நாணினர் ஆயின போது அன்றி, பெற்ற நாணமும் பெற்றியது ஆகுமோ? | 16 |
|
'பொன் பிறங்கல் இலங்கை, பொருந்தலர் என்பு மால் வரை ஆகிலதேஎனின், இற்பிறப்பும், ஒழுக்கும், இழுக்கம் இல் கற்பும், யான் பிறர்க்கு எங்ஙனம் காட்டுகேன்? | 17 |
|
'அல்லல் மாக்கள் இலங்கையது ஆகுமோ? எல்லை நீத்த உலகங்கள் யாவும், என் சொல்லினால் சுடுவேன்; அது, தூயவன் வில்லின் ஆற்றற்கு மாசு என்று, வீசினேன். | 18 |
|
'வேறும் உண்டு உரை; கேள் அது; மெய்ம்மையோய்! ஏறு சேவகன் மேனி அல்லால், இடை ஆறும் ஐம் பொறி நின்னையும், "ஆண்" எனக் கூறும்; இவ் உருத் தீண்டுதல் கூடுமோ? | 19 |
|
'தீண்டினான்எனின், இத்தனை சேண் பகல் ஈண்டுமோ உயிர் மெய்யின்? "இமைப்பின்முன் மாண்டு தீர்வென்" என்றே, நிலம் வன் கையால் கீண்டு கொண்டு, எழுந்து ஏகினன், கீழ்மையால். | 20 |
|
'"மேவு சிந்தை இல் மாதரை மெய் தொடின், தேவு வன் தலை சிந்துக நீ" என, பூவில் வந்த புராதனனே புகல் சாவம் உண்டு; எனது ஆர் உயிர் தந்ததால். | 21 |
|
'அன்ன சாவம் உளது என, ஆண்மையான், மின்னும் மௌலியன், மெய்ம்மையன், வீடணன் கன்னி, என்வயின் வைத்த கருணையாள், சொன்னது உண்டு, துணுக்கம் அகற்றுவான். | 22 |
|
'ஆயது உண்மையின், நானும் - அது அன்று எனின், மாய்வென் மன்ற;-அறம் வழுவாது என்றும், நாயகன் வலி எண்ணியும், நானுடைத் தூய்மை காட்டவும், இத்துணை தூங்கினேன். | 23 |
|
'ஆண்டுநின்றும், அரக்கன் அகழ்ந்து கொண்டு, ஈண்டு வைத்தது, இளவல் இயற்றிய நீண்ட சாலையொடு நிலைநின்றது; காண்டி, ஐய! நின் மெய் உணர் கண்களால். | 24 |
|
'தீர்விலேன், இது ஒரு பகலும்; சிலை வீரன் மேனியை மானும் இவ் வீங்கு நீர் நார நாள்மலர்ப் பொய்கையை நண்ணுவேன், சோரும் ஆர் உயிர் காக்கும் துணிவினால். | 25 |
|
'ஆதலான், அது காரியம் அன்று; ஐய! வேத நாயகன்பால், இனி, மீண்டனை போதல் காரியம்' என்றனள் பூவை; அக் கோது இலானும், இனையன கூறினான்: | 26 |
அனுமன் சீதையைப் புகழ்ந்து, 'இராமனிடம் யாது கூறவேண்டும்' என வினவல்
|
'நன்று! நன்று! இவ் உலகுடை நாயகன் தன் துணைப் பெருந்தேவி தவத் தொழில்' என்று சிந்தை களித்து, உவந்து, ஏத்தினான் - நின்ற சங்கை இடரொடு நீங்கினான். | 27 |
|
'இருளும் ஞாலம் இராவணனால்; இது தெருளும், நீ இனிச் சில் பகல் தங்குறின்; மருளும் மன்னவற்கு, யான் சொலும் வாசகம் அருளுவாய்' என்று, அடியின் இறைஞ்சினான். | 28 |
அனுமனிடம் சீதை மனம் கசந்து சொன்ன செய்திகள்
|
'இன்னும், ஈண்டு, ஒரு திங்கள் இருப்பல் யான்; நின்னை நோக்கிப் பகர்ந்தது, நீதியோய்! பின்னை ஆவி பிடிக்ககிலேன்; அந்த மன்னன் ஆணை; இதனை மனக் கொள் நீ. | 29 |
|
'"ஆரம் தாழ் திரு மார்பற்கு அமைந்தது ஓர் தாரம்தான் அலளேனும், தயா எனும் ஈரம்தான் அகத்து இல்லை என்றாலும், தன் வீரம் காத்தலை வேண்டு" என்று வேண்டுவாய். | 30 |
|
'ஏத்தும் வென்றி இளையவற்கு, ஈது ஒரு வார்த்தை கூறுதி: "மன் அருளால் எனைக் காத்து இருந்த தனக்கே கடன், இடை கோத்த வெஞ் சிறை வீடு" என்று கூறுவாய். | 31 |
|
'"திங்கள் ஒன்றின் என் செய் தவம் தீர்ந்ததால்; இங்கு வந்திலனேஎனின், யாணர் நீர்க் கங்கை யாற்றங்கரை, அடியேற்கும், தன் செங் கையால் கடன் செய்க" என்று செப்புவாய். | 32 |
மாமியர்க்குச் சொன்ன செய்தி
|
'"சிறக்கும் மாமியர் மூவர்க்கும், சீதை ஆண்டு இறக்கின்றாள் தொழுதாள்" எனும் இன்ன சொல், அறத்தின் நாயகன்பால்; அருள் இன்மையால் மறக்கும்ஆயினும், நீ மறவேல், ஐயா! | 33 |
மீண்டும் இராமனுக்குச் செய்தி சொல்லுதல்
|
'வந்து எனைக் கரம் பற்றிய வைகல்வாய், "இந்த, இப் பிறவிக்கு இரு மாதரைச் சிந்தையாலும் தொடேன்" என்ற, செவ் வரம் தந்த வார்த்தை திருச் செவி சாற்றுவாய். | 34 |
|
'"ஈண்டு நான் இருந்து, இன் உயிர் மாயினும், மீண்டு வந்து பிறந்து, தன் மேனியைத் தீண்டலாவது ஓர் தீவினை தீர் வரம் வேண்டினாள், தொழுது" என்று விளம்புவாய். | 35 |
|
'அரசு வீற்றிருந்து ஆளவும், ஆய் மணிப் புரசை யானையின் வீதியில் போதவும், விரசு கோலங்கள் காண விதி இலேன்; உரை செய்து என்னை? என் ஊழ்வினை உன்னுவேன். | 36 |
|
'தன்னை நோக்கி உலகம் தளர்தற்கும் அன்னை நோய்க்கும், பரதன் அங்கு ஆற்றுறும் இன்னல் நோய்க்கும், அங்கு ஏகுவது அன்றியே, என்னை நோக்கி, இங்கு, எங்ஙனம் எய்துமோ? | 37 |
|
'எந்தை, யாய், முதலிய கிளைஞர் யார்க்கும், என் வந்தனை விளம்புதி; கவியின் மன்னனை, "சுந்தரத் தோளனைத் தொடர்ந்து, காத்துப் போய், அந்தம் இல் திரு நகர்க்கு அரசன் ஆக்கு" என்பாய். | 38 |
அனுமன் சீதையைத் தேற்றுதல்
|
இத் திறம் அனையவள் இயம்ப, 'இன்னமும், தத்துறல் ஒழிந்திலை, தையல் நீ!' எனா, எத்திறத்து ஏதுவும் இயைந்த இன் உரை, ஒத்தன, தெரிவுற உணர்த்தினான்அரோ: | 39 |
|
'வீவாய், நீ இவண்; மெய் அஃதே? ஓய்வான், இன் உயிர், உய்வானாம்! போய், வான் அந்நகர் புக்கு அன்றோ? வேய்வான் மௌலியும்? மெய் அன்றோ? | 40 |
|
'கைத்து ஓடும் சிறை, கற்போயை வைத்தோன் இன் உயிர் வாழ்வானாம்! பொய்த்தோர் வில்லிகள் போவாராம்! இத்தோடு ஒப்பது யாது உண்டே? | 41 |
|
'நல்லோய்! நின்னை நலிந்தோரைக் கொல்லோம், எம் உயிர் கொண்டு அங்கே எல்லோமும் செல, எம் கோனும் வில்லோடும் செல வேண்டாவோ? | 42 |
|
'நீந்தா இன்னலில் நீந்தாமே, தேய்ந்து ஆறாத பெருஞ் செல்வம் ஈந்தானுக்கு உனை ஈயாதே ஓய்ந்தால், எம்மின் உயர்ந்தார் யார்? | 43 |
|
'"நன்று ஆய் நல்வினை நல்லோரைத் தின்றார் தம் குடர் பேய் தின்னக் கொன்றால் அல்லது, கொள்ளேன் நாடு" என்றானுக்கு, இவை ஏலாவோ? | 44 |
|
'மாட்டாதார் சிறை வைத்தோயை, "மீட்டாம்" என்கிலம் மீள்வாமேல், நாட்டார், நல்லவர், நல் நூலும் கேட்டார், இவ் உரை கேட்பாரோ? | 45 |
|
'"பூண்டாள் கற்புடையாள் பொய்யாள், தீண்டா வஞ்சகர் தீண்டாமுன், மாண்டாள்" என்று, மனம் தேறி மீண்டால், வீரம் விளங்காதோ? | 46 |
|
'கெட்டேன்! நீ உயிர் கேதத்தால் விட்டாய்என்றிடின், வெவ் அம்பால், ஒட்டாரோடு, உலகு ஓர் ஏழும் சுட்டாலும், தொலையா அன்றோ? | 47 |
|
'முன்னே, கொல்வான் மூஉலகும், பொன்னே ஓங்கிய போர் வில்லான், என்னே! நின் நிலை ஈது என்றால், பின்னே, செம்மை பிடிப்பானோ? | 48 |
|
'கோள் ஆனார் உயிர் கோளோடும், மூளா வெஞ் சினம், முற்று ஆகா; மீளாவேல், அயல் வேறு உண்டோ ? மாளாதோ புவி வானோடும்? | 49 |
|
'தாழித் தண் கடல்தம்மோடும், ஏழுக்கு ஏழ் உலகு எல்லாம், அன்று, ஆழிக் கையவன் அம்பு, அம்மா! ஊழித் தீ என உண்ணாவோ? | 50 |
|
'"படுத்தான், வானவர் பற்றாரை; தடுத்தான், தீவினை; தக்கோரை எடுத்தான்; நல்வினை, எந் நாளும் கொடுத்தான்" என்று, இசை கொள்ளாயோ? | 51 |
|
'சில் நாள் நீ இடர் தீராதாய் இன்னா வைகலின், எல்லோரும் நல் நாள் காணுதல் நன்று அன்றோ- உன்னால் நல் அறம் உண்டானால்? | 52 |
|
'புளிக்கும் கண்டகர் புண்ணீருள் குளிக்கும் பேய் குடையும்தோறும், ஒளிக்கும் தேவர் உவந்து, உள்ளம் களிக்கும் நல்வினை காணாயோ? | 53 |
|
'ஊழியின் இறுதியின் உரும் எறிந்தென, கேழ் கிளர் சுடு கணை கிழித்த புண் பொழி தாழ் இருங் குருதியால், தரங்க வேலைகள் ஏழும் ஒன்றாக நின்று, இரைப்பக் காண்டியால். | 54 |
|
'சூல் இரும் பெரு வயிறு அலைத்துச் சோர்வுறும் ஆலிஅம் கண்ணியர் அறுத்து நீத்தன, வாலியும் கடப்ப அரு வனப்ப, வான் உயர் தாலி அம் பெரு மலை தயங்கக் காண்டியால். | 55 |
|
'விண்ணின் நீளிய நெடுங் கழுதும், வெஞ் சிறை எண்ணின் நீளிய பெரும் பறவை ஈட்டமும், புண்ணின் நீர்ப் புணரியில் படிந்து, பூவையர் கண்ணின் நீர் ஆற்றினில் குளிப்பக் காண்டியால். | 56 |
|
'கரம் பயில் முரசுஇனம் சுறங்க, கை தொடர் நரம்பு இயல் இமிழ் இசை நவில, நாடகம் அரம்பையர் ஆடிய அரங்கின், ஆண் தொழில் குரங்குகள் முறை முறை முனிப்பக் காண்டியால். | 57 |
|
'புரை உறு புன் தொழில் அரக்கர் புண் மொழி திரை உறு குருதி யாறு ஈர்ப்பச் செல்வன, வரை உறு பிணப் பெரும் பிறக்கம் மண்டின, கரை உறு நெடுங் கடல் தூர்ப்பக் காண்டியால். | 58 |
|
'வினையுடை அரக்கர் ஆம் இருந்தை வெந்து உக, சனகி என்று ஒரு தழல் நடுவண் தங்கலான், அனகன் கை அம்பு எனும் அளவு இல் ஊதையால், கனகம் நீடு இலங்கை நின்று உருகக் காண்டியால். | 59 |
|
'தாக்கு இகல் இராவணன் தலையில் தாவின, பாக்கியம் அனைய நின் பழிப்பு இல் மேனியை நோக்கிய கண்களை, நுதி கொள் மூக்கினால், காக்கைகள் கவர்ந்து கொண்டு, உண்ணக் காண்டியால். | 60 |
|
'மேல் உற இராவணற்கு அழிந்து வெள்கிய நீல் உறு திசைக் கரி திரிந்து நிற்பன ஆல் உற அனையவன் தலையை வவ்வி, வில் கால் உறு கணை தடிந்து, இடுவ காண்டியால். | 61 |
|
'நீர்த்து எழு கணை மழை வழங்க, நீல வான் வேர்த்தது என்று இடை இடை வீசும் தூசுபோல், போர்த்து எழு பொலங் கொடி இலங்கை, பூழியோடு ஆர்த்து எழு கழுது இரைத்து ஆடக் காண்டியால். | 62 |
|
'நீல் நிற அரக்கர்தம் குருதி நீத்தம் நீர் வேலை மிக்கு, ஆற்றொடு மீள, வேலை சூழ் ஞாலம் முற்றுறு கடையுகத்து நச்சு அறாக் காலனும், வெறுத்து, உயிர் காலக் காண்டியால். | 63 |
|
'அணங்கு இள மகளிரொடு அரக்கர் ஆடுறும் மணம் கிளர் கற்பகச் சோலை வாவிவாய், பிணங்குறு வால் முறை பிடித்து, மாலைய கணம் கொடு குரக்குஇனம் குளிப்பக் காண்டியால். | 64 |
|
'செப்புறல் என் பல? தெய்வ வாளிகள், இப் புறத்து அரக்கரை முருக்கி ஏகின, முப் புறத்து உலகையும் முடிக்க மூட்டலால், அப் புறத்து அரக்கரும் அவியக் காண்டியால். | 65 |
|
'ஈண்டு, ஒரு திங்கள், இவ் இடரின் வைகுதல் வேண்டுவது அன்று; யான், விரைவின் வீரனைக் காண்டலே குறை; பினும் காலம் வேண்டுமோ? ஆண்தகை இனி ஒரு பொழுதும் ஆற்றுமோ? | 66 |
|
'"ஆவி உண்டு" என்னும் ஈது உண்டு; உன் ஆர் உயிர்ச் சேவகன் திரு உருத் தீண்ட, தீய்ந்திலாப் பூ இலை; தளிர் இலை; பொரிந்து வெந்திலாக் கா இலை; கொடி இலை;-நெடிய கான் எலாம். | 67 |
|
'சோகம் வந்து உறுவது, தெளிவு தோய்ந்து அன்றோ? மேகம் வந்து இடித்து உரும்ஏறு வீழ்கினும், ஆகமும் புயங்களும் அழுந்த, ஐந்தலை நாகம் வந்து அடர்ப்பினும், உணர்வு நாறுமோ? | 68 |
|
'மத்து உறு தயிர் என வந்து சென்று, இடை தத்துறும் உயிரொடு புலன்கள் தள்ளுறும் பித்து, நின் பிரிவினில் பிறந்த வேதனை, எத்தனை உள? அவை எண்ணும் ஈட்டவோ? | 69 |
|
'"இந் நிலை உடையவள் தரிக்கும்" என்றியேல், பொய்ந் நிலை காண்டி; யான் புகன்ற யாவும், உன் கைந் நிலை நெல்லியங்கனியின் காட்டுகேன்; மெய்ந் நிலை உணர்ந்து, நீ விடைதந்து ஈ' என்றான். | 70 |
|
'தீர்த்தனும், கவிக் குலத்து இறையும், தேவி! நின் வார்த்தை கேட்டு உவப்பதன் முன்னர், மாக் கடல் தூர்த்தன, இலங்கையைச் சூழ்ந்து, மாக் குரங்கு ஆர்த்தது கேட்டு, உவந்து இருத்தி, அன்னை! நீ. | 71 |
|
'எண்ண அரும் பெரும் படை, நாளை, இந் நகர் நண்ணிய பொழுது, அதன் நடுவண், நங்கை! நீ, விண் உறு கலுழன்மேல் விளங்கும் விண்டுவின், கண்ணனை என் நெடும் வெரிநில் காண்டியால். | 72 |
|
'அங்கதன் தோள்மிசை, இளவல், அம் மலை பொங்கு வெங்கதிர் எனப் பொலிய, போர்ப்படை இங்கு வந்து இறுக்கும்; நீ இடரும் ஐயமும் சங்கையும் நீங்குதி; தனிமை நீங்குவாய். | 73 |
|
'குரா வரும் குழலி! நீ குறித்த நாளினே, விராவு அரு நெடுஞ் சிறை மீட்கிலான்எனின், பரா வரும் பழியொடும் பாவம் பற்றுதற்கு, இராவணன் அவன்; இவன் இராமன்' என்றனன். | 74 |
அனுமன் உரையால் சீதை தேறி கூறல்
|
ஆக இம் மொழி ஆசு இல கேட்டு, அறிவுற்றாள்; ஓகை கொண்ட் களிக்கும் மனத்தள், உயர்ந்தாள்; 'போகை நன்று இவன்' என்பது, புந்தியின் வைத்தாள்; தோகையும், சில வாசகம் இன்னன சொன்னாள்: | 75 |
|
'சேறி, ஐய! விரைந்தனை; தீயவை எல்லாம் வேறி; யான் இனி ஒன்றும் விளம்பலென்; மேலோய்! கூறுகின்றன, முன் குறி உற்றன, கோமாற்கு ஏறும்' என்று, இவை சொல்லினள் இன்சொல் இசைப்பாள்: | 76 |
|
'நாகம் ஒன்றிய நல் வரையின்தலை, மேல்நாள், ஆகம் வந்து, எனை, அள் உகிர் வாளின் அளைந்த காகம் ஒன்றை முனிந்து, அயல் கல் எழு புல்லால், வேக வெம் படை விட்டது, மெல்ல விரிப்பாய். | 77 |
|
'"என் ஓர் இன் உயிர் மென் கிளிக்கு யார் பெயர் ஈகேன்? மன்ன!" என்றலும், "மாசு அறு கேகயன் மாது, என் அன்னைதன் பெயர் ஆக" என அன்பினொடு, அந் நாள், சொன்ன மெய்ம்மொழி சொல்லுதி-மெய்ம்மை தொடர்ந்தோய்! | 78 |
சீதை சூடாமணியை அனுமனிடம் கொடுத்தல்
|
என்று உரைத்த, 'இனிது இத்தனை பேர் அடையாளம்; ஒன்று உணர்த்துவது இல்' என எண்ணி உணர்ந்தாள், தன் திருத் துகிலில் பொதிவுற்றது, தானே வென்றது அச் சுடர், மேலொடு கீழ் உற மெய்யால், | 79 |
|
வாங்கினாள், தன் மலர்க்கையில்; மன்னனை முன்னா, ஏங்கினாள்; அவ் அனுமனும், 'என்கொல் இது?' என்னா, வீங்கினான்; வியந்தான்; உலகு ஏழும் விழுங்கித் தூங்கு கார் இருள் முற்றும் இரிந்தது சுற்றும். | 80 |
|
'மஞ்சு அலங்கு ஒளியோனும், இம் மா நகர் வந்தான், அஞ்சலன்' என, வெங் கண் அரக்கர் அயிர்த்தார்; சஞ்சலம் புரி சக்கரவாகமுடன், தாழ் கஞ்சமும், மலர்வுற்றன; காந்தின காந்தம். | 81 |
|
கூந்தல் மென் மழை கொள் முகில்மேல் எழு கோளின் வேந்தன் அன்னது, மெல்லியல்தன் திருமேனி சேந்தது, அந்தம் இல் சேவகன் சேவடி என்னக் காந்துகின்றது, காட்டினள்; மாருதி கண்டான். | 82 |
|
'சூடையின்மணி கண் மணி ஒப்பது, தொல் நாள் ஆடையின்கண் இருந்தது, பேர் அடையாளம்; நாடி வந்து எனது இன் உயிர் நல்கினை, நல்லோய்! கோடி' என்று கொடுத்தனள், மெய்ப் புகழ் கொண்டாள். | 83 |
சூடாமணி பெற்ற அனுமன் விடைபெற்றுச் செல்லுதல்
|
தொழுது வாங்கினன்; சுற்றிய தூசினன், முற்றப் பழுது உறாவகை பந்தனை செய்தனன்; வந்தித்து, அழுது, மும்மை வலம் கொடு இறைஞ்சினன்; அன்போடு, எழுது பாவையும், ஏத்தினள்; ஏகினன் இப்பால். | 84 |
மிகைப் பாடல்கள்
|
'சேண் தவா நெறி செல் பகல் தீங்கு அற, மீண்டு, தம்பியும் வீரனும் ஊர் புக, பூண்ட பேர் அன்பினோருடன் போதியால்! ஈண்டு யான் வரம் வேண்டினென், ஈறு இலாய்!' | 31-1 |
|
என்று உரைத்திடுதி; பின், அயோத்தி எய்தினால், வென்றி வெஞ் சிலையினான் மனம் விழைந்திடாது; அன்றியே, மறை நெறிக்கு அருகன் அல்லனால்; பொன் திணி மௌலியும் புனைதல் இல்லையால். | 38-1 |
|
'"கொற்றவன் சரத்தினால் குலைகுலைந்து உக, இற்றது இவ் இலங்கை" என்று, இரங்கி ஏங்கவே, மற்று ஒரு மயன் மகள் வயிறு அலைத்து உக, பொற்றொடி! நீயும் கண்டு, இரங்கப் போதியால்.' | 65-1 |
|
'"அங்கு, அது அஞ்சி, நடுங்கி, அயன் பதி அண்மி, "இங்கு நின் வரவு என்னை" எனக் கனல்வு எய்த, மங்கை பங்கனொடு எண் திசையும் செல, மற்றோர் தங்கள் தங்கள் இடங்கள் மறுத்தமை தைப்பாய். | 77-1 |
|
'இந்திரன் தரும் மைந்தன் உறும் துயர் யாவும் அந்தரத்தினில் நின்றவர் கண்டு, "இனி, அந்தோ! எந்தைதன் சரண் அன்றி, ஒர் தஞ்சமும் இன்றால்; வந்து அவன் சரண் வீழ்க!" என உற்றதும் வைப்பாய். | 77-2 |
|
'"ஐய நின் சரணம் சரண்!" என்று, அவன் அஞ்சி, வையம் வந்து வணங்கிட, வள்ளல் மகிழ்ந்தே, "வெய்யவன் கண் இரண்டொடு போக!" என, விட்ட தெய்வ வெம் படை உற்றுள தன்மை தெரிப்பாய். | 77-3 |
|
'"எந்தை, நின் சரணம் சரண்!" என்ற இதனால், முந்தை உன் குறையும் பொறை தந்தனம்; முந்து உன் சந்தம் ஒன்று கொடித் திரள் கண்கள்தமக்கே வந்து ஒர் நன் மணி நிற்க!" என, வைத்ததும் வைப்பாய். | 77-4 |
|
'வேகம் விண்டு சயந்தன் வணங்கி, விசும்பில் போக, அண்டர்கள் கண்டு, அலர் கொண்டு பொழிந்தார்; நாக நம்பன் இளங் கிளை நன்கு உணராத, பாகு தங்கிய வென்றியின், இன் சொல் பணிப்பாய். | 77-5 |
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
5. சூடாமணிப் படலம் - Kambar Books - கம்பர் நூல்கள் - Tamil Literature's - தமிழ் இலக்கியங்கள் - காண்டியால், கொண்டு, அரக்கர், தொழில், அனுமன், இலங்கை, திங்கள், நல்வினை, கேட்டு, புறத்து, பெரும், உவந்து, வார்த்தை, யாவும், காண்டி, அன்றால், சிந்தை, அந்தம், வென்றி, தொழுது, சேவகன்