கலைக் களஞ்சியம்
கம்ப இராமாயணம் - 17. பூக் கொய் படலம்
காலையில் தயரதன் சோணை ஆற்றை அடைதல்
|
மீனுடை எயிற்றுக் கங்குல்-கனகனை வெகுண்டு, வெய்ய கானுடைக் கதிர்கள் என்னும் ஆயிரம் கரங்கள் ஓச்சி, தானுடை உதயம் என்னும் தமனியத் தறியுள் நின்று, மானுட மடங்கல் என்ன, தோன்றினன், - வயங்கு வெய்யோன். | 1 |
|
முறை எலாம் முடித்த, மன்னர் மன்னனும், மூரித் தேர்மேல் இறை எலாம் வணங்கப் போனான்; எழுந்து, உடன், சேனை வெள்ளம், குறை எலாம் சோலை ஆகி, குழி எலாம் கழுநீர் ஆகி, துறை எலாம் கமலம் ஆன சோணை ஆறு அடைந்தது அன்றே | 2 |
உச்சி வேளையில் சோலையைச் சார்தல்
|
அடைந்து, அவண் இறுத்த பின்னர், அருக்கனும் உம்பர்ச் சேர்ந்தான்; மடந்தையர் குழாங்களோடு, மன்னரும், மைந்தர் தாமும், குடைந்து வண்டு உறையும் மென் பூக் கொய்து நீராட, மை தீர் தடங்களும், மடுவும் சூழ்ந்த, தண் நறுஞ் சோலை சார்ந்தார். | 3 |
மாதரைக் கண்ட மயில் முதலியவற்றின் செய்கை
|
திண் சிலை புருவம் ஆக, சேயரிக் கருங் கண் அம்பால், புண் சிலை செய்வர் என்று போவன போன்ற, மஞ்ஞை; பண் சிலம்பு அணி வாய் ஆர்ப்ப, நாணினால் பறந்த, கிள்ளை; ஒண் சிலம்பு அரற்ற, மாதர் ஒதுங்குதோறு, ஒதுங்கும் அன்னம் | 4 |
மாதர் தோழியரோடு ஆடக் கண்ட ஆடவர் மயங்கி நிற்றல்
|
செம் பொன் செய் சுருளும் தெய்வக் குழைகளும் சேர்ந்து மின்ன, பம்பு தேன் அலம்ப ஒல்கி, பண்ணையின் ஆடல் நோக்கி, கொம்பொடும், கொடி அனாரைக் குறித்து அறிந்து உணர்தல் தேற்றார், வம்பு அவிழ் அலங்கல் மார்பின் மைந்தரும், மயங்கி நின்றார். | 5 |
குயில்களின் நாணி ஒதுங்குதல்
|
பாசிழைப் பரவை அல்குல், பண் தரு கிளவி, தண் தேன் மூசிய கூந்தல், மாதர் மொய்த்த பேர் அமலை கேட்டு, கூசின அல்ல; பேச நாணின, குயில்கள் எல்லாம்- வாசகம் வல்லார் முன் நின்று, யாவர் வாய் திறக்க வல்லார்? | 6 |
மாதர் பூங் கொம்பைத் தீண்டலும், மலர் சொரிந்து கொம்பு தாழ்தலும்
|
நஞ்சினும் கொடிய நாட்டம் அமுதினும் நயந்து நோக்கி, செஞ்செவே கமலக் கையால் தீண்டலும், நீண்ட கொம்பும், தம் சிலம்பு அடியில் மென் பூச் சொரிந்து உடன் தாழ்ந்த என்றால், வஞ்சிபோல் மருங்குலார் மாட்டு யாவரே வணங்கலாதார்? | 7 |
|
அம்புயத்து அணங்கின் அன்னார் அம் மலர்க் கைகள் தீண்ட, வம்பு இயல் அலங்கல் பங்கி, வாள் அரி மருளும் கோளார் - தம் புய வரைகள் வந்து தாழ்வன; தளிர்த்த மென் பூங் கொம்புகள் தாழும் என்றல், கூறல் ஆம் தகைமைத்து ஒன்றோ! | 8 |
மகளிரின் மேல் வண்டுகள் மொய்த்தல்
|
நதியினும் குளத்தும் பூவா நளினங்கள் குவளையோடு மதி நுதல் வல்லி பூப்ப, நோக்கிய மழலைத் தும்பி அதிசயம் எய்தி, புக்கு வீழ்ந்தன; அலைக்கப் போகா - புதியன கண்ட போழ்து விடுவரோ புதுமை பார்ப்பார்? | 9 |
மலர் கொய்துநின்ற மகளிரின் செயல்கள்
|
உலம் தரு வயிரத் திண் தோள் ஒழுகி, வார் ஒளி கொள் மேனி மலர்ந்த பூந் தொடையல் மாலை மைந்தர் பால், மயிலின் அன்னார் கலந்தவர் போல, ஒல்கி ஒசிந்தன, சில; கை வாராப் புலந்தவர் போல நின்று, வளைகில, பூத்த கொம்பர். | 10 |
|
பூ எலாம் கொய்து கொள்ள, பொலிவு இல துவள நோக்கி, 'யாவை ஆம் கணவர் கண்ணுக்கு? அழகு இல இவை' என்று எண்ணி, கோவையும், வடமும், நாணும், குழைகளும், குழையப் பூட்டி, பாவையர், பனி மென் கொம்பை நோக்கினர், பரிந்து நிற்பார். | 11 |
மகளிரின் வெறுங் கூந்தலை வண்டுகள் மொய்த்த காட்சி
|
துறும் போதினில் தேன் துவைத்து உண்டு உழல் தும்பி ஈட்டம், நறுங் கோதையோடு நனை சின்னமும் நீத்த நல்லார் வெறுங் கூந்தல் மொய்க்கின்றன; வேண்டல வேண்டு போதும்;- உறும் போகம் எல்லாம், நலன் உள் வழி, உண்பர் அன்றே! | 12 |
மங்கையர் கண் பனி சோர நின்ற காட்சி
|
மெய்ப் போதின் நங்கைக்கு அணி அன்னவள், வெண் பளிங்கில் பொய்ப் போது தாங்கிப் பொலிகின்ற தன் மேனி நோக்கி 'இப் பாவை எம் கோற்கு உயிர் அன்னவள்' என்ன உன்னி, கைப் போதினோடு நெடுங் கண் பனி சோர நின்றாள். | 13 |
|
கோள் உண்ட திங்கள் முகத்தாள் ஒரு கொம்பு, ஒர் மன்னன், தோள் உண்ட மாலை ஒரு தோகையைச் சூட்ட நோக்கி, தாள் உண்ட கச்சின் தகை உண்ட முலைக்கண், ஆவி, வாள் உண்ட கண்ணின் மழை உண்டு என, வார நின்றாள். | 14 |
கணவன் மறைந்து நிற்க மறுகும் மனைவி
|
மயில் போல் வருவாள் மனம் காணிய, காதல் மன்னன், செயிர் தீர் மலர்க் காவின் ஒர் மாதவிச் சூழல் சேர, பயில்வாள், இறை பண்டு பிரிந்து அறியாள், பதைத்தாள்; உயிர் நாடி ஒல்கும் உடல்போல் அலமந்து உழந்தாள். | 15 |
புலந்து நின்ற ஒருத்தி குயிலை மலர் பறித்துத் தர வேண்டல்
|
மை தாழ் கருங் கண்கள் சிவப்பு உற வந்து தோன்ற, நெய் தாவும் வேலானொடு, நெஞ்சு புலந்து நின்றாள், எய்தாது நின்றம் மலர் நோக்கி, 'எனக்கு இது ஈண்டக் கொய்து ஈதி' என்று, ஓர் குயிலை, கரம் கூப்புகின்றாள். | 16 |
புலவிக் காட்சிகள்
|
செம்மாந்த தெங்கின் இளநீரை, ஓர் செம்மல் நோக்கி, 'அம்மா! இவை மங்கையர் கொங்கைகள் ஆகும்' என்ன, 'எம் மாதர் கொங்கைக்கு இவை ஒப்பன?' என்று, ஒர் ஏழை, விம்மா, வெதும்பா, வெயரா, முகம் வெய்துயிர்த்தாள். | 17 |
|
'போர்' என்ன வீங்கும் பொருப்பு அன்ன பொலங் கொள் திண் தோள் மாரன் அனையான், மலர் கொய்து இருந்தானை, வந்து ஒர் கார் அன்ன கூந்தல், குயில் அன்னவள், கண் புதைப்ப, 'ஆர்?' என்னலோடும், அனல் என்ன அயிர்த்து உயிர்த்தாள். | 18 |
மன்னனின் செயல்
|
ஊற்று ஆர் நறை நாள்மலர், மாதர், ஒருங்கு வாசச் சேற்றால் விளையாத செந்தாமரைக் கைகள் நீட்டி, ஏற்றாரை நோக்கான், இடை ஏந்தினன், நின்று ஒழிந்தான் - மாற்றான், உதவான், கடு வச்சையன்போல் - ஒர் மன்னன். | 19 |
மாற்றவள் பேரைக் கணவன் கூறக் கேட்ட பெண்ணின் துயரம்
|
தைக்கின்ற வேல் நோக்கினாள், தன் உயிர் அன்ன மன்னன், மைக் கொண்ட கண்ணாள் எதிர், மாற்றவள் பேர் விளம்ப, மெய்க் கொண்ட நாணம் தலைக்கொண்டிட விம்மி, மென் பூக் கைக் கொண்டு மோந்தாள்; உயிர்ப்புண்டு கரிந்தது அன்றே! | 20 |
தன் தேவிமாருடன் திரிந்த மன்னனின் தோற்றம்
|
திண் தேர் அரசன் ஒருவன், குலத் தேவிமார் தம் ஒண் தாமரை வாள் முகத்துள் மிளிர் உண்கண் எல்லாம் கண்டு ஆதரிக்கத் திரிவான், மதம் கவ்வி உண்ண வண்டு ஆதரிக்கத் திரி மா மத யானை ஒத்தான். | 21 |
தலைவன்மேல் அவனது மனைவியர் இருவர் சினந்து புலத்தல்
|
சந்திக் கலா வெண் மதி வாள் நுதலாள் தனக்கும், வந்திக்கல் ஆகும் மடவாட்கும், வகுத்து நல்கி, நிந்திக்கல் ஆகா உருவத்தினன் நிற்ப, மென் பூச் சிந்தி, கலாப மயிலின், கண் சிவந்து, போனார். | 22 |
மகளிர் ஆடவர் செயல்கள்
|
வந்து, எங்கும், தம் மன் உயிரேயோ, பிறிது ஒன்றோ? - கந்தம் துன்றும் சோர் குழல் காணார்; கலை பேணார்; அந்தம் தோறும் அற்று உகும் முத்தம் அவை பாரார்; - சிந்தும் சந்தத் தே மலர் நாடித் திரிவாரும்; | 23 |
|
யாழ் ஒக்கும் சொல் பொன் அனையாள், ஓர் இகல் மன்னன், தாழத் தாழாள்; தாழ்ந்த மனத்தாள் தளர்கின்றாள்; ஆழத்து உள்ளும் கள்ளம் நினைப்பாள்; அவன் நிற்கும் சூழற்கே, தன் கிள்ளையை ஏவித் தொடர்வாளும்; | 24 |
|
அம் தார் ஆகத்து ஐங் கணை நூறாயிரம் ஆகச் சிந்தா நின்ற சிந்தையினான், செய்குவது ஓரான், 'மந்தாரம் கொண்டு ஈகுதியோ, மாதவி?' என்று, ஓர் சந்து ஆர் கொங்கைத் தாழ் குழலாள்பால் தளர்வானும்; | 25 |
|
நாடிக் கொண்டாள், குற்றம் நயந்தாள்; முனிவு ஆற்றாள்; ஊடிக் காணக் காட்டும் நலத்தாள் உடன் நில்லாள்; தேடித் தேடிச் சேர்த்த நறும் பூஞ் செழு மாலை சூடிச் சூடி, கண்ணடி நோக்கித் துவள்வாளும்; | 26 |
|
'மறலிக்கு ஊண் நாடும் கதிர் வேலான், இடையே வந்து உற, இக் கோலம் பெற்றிலென் என்றால், உடன் வாழ்வு இப் பிறவிக்கு ஒல்லேன்; என் செய்வது, இப் பேர் அணி?' என்று, ஓர் விறலிக்கு ஈவாள் ஒத்து, இழை எல்லாம் விடுவாளும்; | 27 |
|
வம்பின் பொங்கும் கொங்கை சுமக்கும் வலி இன்றிக் கம்பிக்கின்ற நுண் இடை நோவ, கசிவாளும்; பைம் பொன் கிண்ணம் மெல் விரல் தாங்கி, பயில்கின்ற கொம்பில் கிள்ளைப் பிள்ளை ஒளிக்க, குழைவாளும்; | 28 |
|
தன்னைக் கண்டாள்; மென் நடை கண்டாள்; தமரைப்போல் துன்னக் கண்டாள்; தோழமை கொண்டாள்; துணை என்றாள்; 'உன்னைக் கண்டார் எள்ளுவர்; பொல்லாது; உடு நீ' என்று, அன்னக் கன்னிக்கு, ஆடை அளிப்பான் அமைவாளும்; | 29 |
|
பாகு ஒக்கும் சொல் நுண் கலையாள்தன் படர் அல்குல் ஆகக் கண்டு, ஓர் ஆடு அரவு ஆம் என்று, அயல் நண்ணும் தோகைக்கு அஞ்சி, கொம்பின் ஒதுங்கி, துணர் ஈன்ற சாகைத் தம் கை, கண்கள் புதைத்தே தளர்வாளும்; | 30 |
|
'பொன்னே, தேனே, பூமகளே, காண், எனை' என்னா, தன் நேர் இல்லாள், அங்கு, ஒரு கொய்யல் தழை மூழ்கி, 'இன்னே என்னைக் காணுதி நீ' என்று, இகலி, தன் நல் நீலக் கண் கையின் மறைத்து, நகுவாளும்; | 31 |
|
வில்லில் கோதை நாண் உற மிக்கோன், இகல் அங்கம் புல்லிக் கொண்ட தாமரை மென் பூ மலர் தாங்கி, அல்லின் கோதை மாதர் முகப் பேர் அரவிந்தச் செல்வக் கானில், செங்கதிர் என்னத் திரிவாரும்; | 32 |
|
செய்யில் கொள்ளும் தெள் அமுதச் செஞ் சிலை ஒன்று கையில் பெய்யும் காமனும் நாணும் கவினார், தம் மையல் பேதை மாதர் மிழற்றும் மழலைச் சொல், தெய்வப் பாடல் சொல் கலை என்ன, தெரிவாரும்; | 33 |
|
சோலைத் தும்பி மென் குழல் ஆக, தொடை மேவும் கோலைக் கொண்ட மன்மத ஆயன், குறி உய்ப்ப, நீலத்து உண்கண் மங்கையர் சூழ, நிரை ஆவின், மாலைப் போதில் மால் விடை என்ன வருவாரும். | 34 |
|
'ஊக்கம் உள்ளத்து உடைய முனிவரால் காக்கல் ஆவது, காமன் கை வில்' எனும் வாக்கு மாத்திரம்; அல்லது, வல்லியில் பூக் கொய்வாள் புருவக் கடை போதுமே! | 35 |
|
நாறு பூங் குழல் நன்னுதல், புன்னைமேல் ஏறினான் மனத்து உம்பர் சென்று, ஏறினாள்;- ஊறு ஞானத்து உயர்ந்தவர் ஆயினும், வீறு சேர் முலை மாதரை வெல்வரோ! | 36 |
|
சினையின்மேல் இருந்தான், உருத் தேவரால் வனையவும் அரியாள் வனப்பின் தலை, நினைவும், நோக்கமும், நீக்கலன்; கைகளால், நனையும் நாள் முறியும் கொய்து, நல்கினான். | 37 |
|
வண்டு வாழ் குழலாள் முகம் நோக்கி, -ஓர் தண்டு போல் புயத்தான் தடுமாறினான், 'உண்டு கோபம்' என்று உள்ளத்து உணர்ந்து; - அவள் தொண்டை வாயில் துடிப்பு ஒன்று சொல்லவே. | 38 |
பூக் கொய்தலை வெறுத்து, யாவரும் புனலாடப் புகுதல்
|
ஏயும் தன்மையர் இவ் வகையார் எலாம், தூய தண் நிழல் சோலை, துறு மலர் வேயும் செய்கை வெறுத்தனர்; வெண் திரை பாயும் தீம் புனல் - பண்ணை சென்று எய்தினார். | 39 |
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
17. பூக் கொய் படலம் - Kambar Books - கம்பர் நூல்கள் - Tamil Literature's - தமிழ் இலக்கியங்கள் - நோக்கி, கொய்து, மன்னன், நின்று, எல்லாம், நின்றாள், கண்டாள், அன்னவள், மகளிரின், சிலம்பு, கூந்தல், தும்பி, மங்கையர்