கலைக் களஞ்சியம்
கம்ப இராமாயணம் - 18. நீர் விளையாட்டுப் படலம்
மகளிரும் ஆடவரும் புனலாடச் சென்ற காட்சி
|
புனை மலர்த் தடங்கள் நோக்கி, பூசல் வண்டு ஆர்த்துப் பொங்க, வினை அறு துறக்க நாட்டு விண்ணவர் கணமும் நாண, அனகரும், அணங்கனாரும், அம் மலர்ச் சோலை நின்று, வன கரி பிடிகளோடும் வருவன போல வந்தார். | 1 |
|
அங்கு, அவர், பண்ணை நல் நீராடுவான் அமைந்த தோற்றம், கங்கை வார் சடையோன் அன்ன மா முனி கனல, மேல்நாள், மங்கையர் கூட்டத்தோடும் வானவர்க்கு இறைவன் செல்வம், பொங்கு மா கடலில் செல்லும் தோற்றமே போன்றது அன்றே. | 2 |
மைந்தரும் மாதரும் புனலிடை விளையாடியமை
|
மை அவாம் குவளை எல்லாம், மாதர் கண்மலர்கள் பூத்த; கை அவாம் உருவத்தார் தம் கண்மலர், குவளை பூத்த; செய்ய தாமரைகள் எல்லாம், தெரிவையர் முகங்கள் பூத்த; தையலார் முகங்கள், செய்ய தாமரை பூத்த அன்றே. | 3 |
|
தாளை ஏய் கமலத்தாளின் மார்பு உறத் தழுவுவாரும், தோளையே பற்றி வெற்றித் திரு எனத் தோன்றுவாரும், பாளை வீ விரிந்தது என்ன, பரந்து நீர் உந்துவாரும், வாளைமீன் உகள, அஞ்சி, மைந்தரைத் தழுவுவாரும்; | 4 |
|
வண்டு உணக் கமழும் சுண்ணம், வாச நெய் நானத்தோடும் கொண்டு, எதிர் வீசுவாரும், கோதை கொண்டு ஓச்சுவாரும், தொண்டை வாய்ப் பெய்து, தூநீர், கொழுநர் மேல் தூகின்றாரும், புண்டரீகக் கை கூப்பி, புனல் முகந்து இறைக்கின்றாரும். | 5 |
|
மின் ஒத்த இடையினாரும், வேய் ஒத்த தோளினாரும், சின்னத்தின் அளக பந்தி திருமுகம் மறைப்ப நீக்கி, அன்னத்தை, 'வருதி, என்னோடு ஆட' என்று அழைக்கின்றாரும்; பொன் ஒத்த முலையின் வந்து பூ ஒற்ற, உளைகின்றாரும்; | 6 |
|
பண் உளர் பவளத் தொண்டை, பங்கயம் பூத்தது அன்ன வண்ண வாய், குவளை வாட்கண், மருங்கு இலாக் கரும்பின் அன்னார், உள் நிறை கயலை நோக்கி, 'ஓடு நீர்த் தடங்கட்கு எல்லாம் கண் உள ஆம்கொல்?' என்று, கணவரை வினவுவாரும்; | 7 |
|
தேன் உகு நறவ மாலைச் செறி குழல் தெய்வம் அனனாள், தானுடைக் கோல மேனி தடத்திடைத் தோன்ற, நோக்கி, 'நான் நக நகுகின்றாள் இந் நல் நுதல்; தோழி ஆம்' என்று, ஊனம் இல் விலையின் ஆரம், உளம் குளிர்ந்து உதவுவாரும்; | 8 |
|
குண்டலம் திரு வில் வீச, குல மணி ஆரம் மின்ன, விண் தொடர் வரையின் வைகும் மென் மயிற் கணங்கள் போல, வண்டு உளர் கோதை மாதர் மைந்தர்தம் வயிரத் திண் தோள் தண்டுகள் தழுவும் ஆசைப் புனற் கரை சார்கின்றாரும்; | 9 |
|
அங்கு இடை உற்ற குற்றம் யாவது என்று அறிதல் தேற்றாம்; செங் கயல் அனைய நாட்டம் சிவப்பு உறச் சீறிப் போன மங்கை, ஓர் கமலச் சூழல் மறைந்தனள்; மறைய, மைந்தன், 'பங்கயம்', 'முகம்', என்று ஓராது, ஐயுற்றுப் பார்க்கின்றானும்; | 10 |
|
பொன் - தொடி தளிர்க் கைச் சங்கம் வண்டொடு புலம்பி ஆர்ப்ப, எற்று நீர் குடையும்தோறும், ஏந்து பேர் அல்குல்நின்றும் கற்றை மேகலைகள் நீங்கி, சீறடி கவ்வ, 'காலில் சுற்றிய நாகம்' என்று, துணுக்கத்தால் துடிக்கின்றாரும். | 11 |
|
குடைந்து நீராடும் மாதர் குழாம் புடைசூழ் ஆழித் தடம் புயம் பொலிய, ஆண்டு, ஒர் தார் கெழு வேந்தன் நின்றான் - கடைந்த நாள், அமிழ்தினோடும் கடலிடை வந்து தோன்றும் மடந்தையர் சூழ நின்ற மந்தரம் போல மாதோ. | 12 |
|
தொடி உலாம் கமலச் செங் கை, தூ நகை, துவர்த்த செவ் வாய்க் கொடி உலாம் மருங்குல் நல்லார் குழாத்து, ஒரு குரிசில் நின்றான், - கடி உலாம் கமல வேலிக் கண் அகன் கான யாற்று, பிடி எலாம் சூழ நின்ற பெய் மத யானை ஒத்தான். | 13 |
|
கான மா மயில்கள் எல்லாம் களி கெடக் களிக்கும் சாயல் சோனை வார் குழலினார்தம் குழாத்து, ஒரு தோன்றல் நின்றான் - வான யாறு அதனை நண்ணி, வயின் வயின் வயங்கித் தோன்றும் மீன் எலாம் சூழ நின்ற விரி கதிர்த் திங்கள் ஒத்தான். | 14 |
|
மேவலாம் தகைமைத்து அல்லால், வேழ வில் தடக் கை வீரற்கு ஏ எலாம் காட்டுகின்ற இணை நெடுங் கண் ஒர் ஏழை, பாவைமார் பரந்த கோலப் பண்ணையில் பொலிவாள், வண்ணப் பூ எலாம் மலர்ந்த பொய்கைத் தாமரை பொலிவது ஒத்தாள். | 15 |
|
மிடலுடைக் கொடிய வேலே என்னலாய் மிளிர்வது என்ன, சுடர் முகத்து உலவு கண்ணாள், தோகையர் சூழ நின்றாள்; மடலுடைப் போது காட்டும் வளர் கொடி பலவும் சூழ, கடலிடைத் தோன்றும் மென் பூங் கற்பக வல்லி ஒத்தாள். | 16 |
|
தேரிடைக் கொண்ட அல்குல், தெங்கிடைக் கொண்ட கொங்கை, ஆரிடைச் சென்றும் கொள்ள ஒண்கிலா அழகு கொண்டாள், வாரிடைத் தனம் மீது ஆட மூழ்கினாள்; வதனம், மை தீர் நீரிடைத் தோன்றும் திங்கள் நிழல் என, பொலிந்தது அன்றே! | 17 |
நீராடிய பொய்கையும், பூம்புனலும்
|
மலை கடந்த புயங்கள், மடந்தைமார், கலை கடந்து அகல் அல்குல், கடம் படு முலைகள், தம்தமின் முந்தி நெருங்கலால், நிலை கடந்து பரந்தது, நீத்தமே. | 18 |
|
செய்ய வாய் வெளுப்ப, கண் சிவப்புற, மெய் அராகம் அழிய, துகில் நெக, தொய்யில் மா முலை மங்கையர் தோய்தலால், பொய்கை, காதல் கொழுநரும் போன்றதே! | 19 |
|
ஆன தூயவரோடு உடன் ஆடினார் ஞான நீரவர் ஆகுதல் நன்று அரோ! - தேனும், நாவியும், தேக்கு, அகில் ஆவியும், மீனும், நாறின; வேறு இனி வேண்டுமோ? | 20 |
|
மிக்க வேந்தர்தம் மெய் அணி சாந்தொடும் புக்க மங்கையர் குங்குமம் போர்த்தலால், ஒக்க, நீல முகில் தலை ஓடிய செக்கர் வானகம் ஒத்தது அம் தீம் புனல். | 21 |
|
காக துண்ட நறுங் கலவைக் களி, ஆகம் உண்டது, அடங்கலும் நீங்கலால், பாகு அடர்ந்த பனிக் கனி வாய்ச்சியர், வேகடம் செய் மணி என, மின்னினார். | 22 |
|
பாய் அரித் திறலான் பசுஞ் சாந்தினால் தூய பொன் - புயத்துப் பொதி தூக் குறி மீ அரித்து விளர்க்க ஓர் மெல்லியல் சேயரிக் கருங் கண்கள் சிவந்தவே. | 23 |
|
கதம்ப நாள் விரை, கள் அவிழ் தாதொடும் ததும்பு; பூந் திரைத் தண் புனல் சுட்டதால் - நிதம்ப பாரத்து ஒர் நேரிழை, காமத்தால் வெதும்புவாள் உடல், வெப்பம் வெதுப்பவே! | 24 |
|
தையலாளை ஒர் தார் அணி தோளினான், நெய் கொள் ஓதியின் நீர் முகந்து எற்றினான் - செய்ய தாமரைச் செல்வியை, தீம் புனல், கையின் ஆட்டும் களிற்று அரசு என்னவே! | 25 |
|
சுளியும் மென் நடை தோற்க நடந்தவர் ஒளி கொள் சீறடி ஒத்தன ஆம் என, விளிவு தோன்ற, மிதிப்பன போன்றன - நளினம் ஏறிய நாகு இள அன்னமே. | 26 |
ஆடவரின் அடங்கா வேட்கை
|
எரிந்த சிந்தையர், எத்தனை என்கெனோ? அரிந்த கூர் உகிரால் அழி சாந்து போய், தெரிந்த கொங்கைகள், செவ்விய நூல் புடை வரிந்த பொற் கலசங்களை மானவே! | 27 |
|
தாழ நின்ற ததை மலர்க் கையினால், ஆழி மன் ஒருவன் உரைத்தான்; அது, வீழியின் கனிவாய் ஒரு மெல்லியல், தோழி கண்ணில், கடைக்கணிற் சொல்லினாள். | 28 |
|
தள்ளி ஓடி அலை தடுமாறலால், தெள்ளு நீரிடை மூழ்கு செந்தாமரை புள்ளி மான் அனையார் முகம் போல்கிலாது, உள்ளம் நாணி, ஒளிப்பன போன்றவே. | 29 |
நீராடிக் கரையேறி ஆடை ஆபரணங்கள் அணிதல்
|
இனைய எய்தி இரும் புனல் ஆடிய, வனை கருங் கழல் மைந்தரும், மாதரும், அனைய நீர் வறிது ஆக வந்து ஏறியே, புனை நறுந் துகில், பூணொடும் தாங்கினார். | 30 |
|
மேவினார் பிரிந்தார்; அந்த வீங்கு நீர், தாவு தண் மதிதன்னொடும் தாரகை ஓவு வானமும், உள் நிறை தாமரைப் பூ எலாம் குடி போனதும், போன்றதே. | 31 |
சூரியனின் மறைவும், சந்திரனின் தோற்றமும்
|
மானின் நோக்கியர் மைந்தரொடு ஆடிய ஆன நீர் விளையாடலை நோக்கினான்; தானும், அன்னது காதலித்தான் என, மீன வேலையை, வெய்யவன் எய்தினான். | 32 |
|
ஆற்றல் இன்மையினால் அழிந்தேயும், தம் வேற்று மன்னர் தம்மேல் வரும் வேந்தர் போல், ஏற்று மாதர் முகங்களொடு எங்கணும் தோற்ற சந்திரன், மீளவும் தோற்றினான். | 33 |
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
18. நீர் விளையாட்டுப் படலம் - Kambar Books - கம்பர் நூல்கள் - Tamil Literature's - தமிழ் இலக்கியங்கள் - தோன்றும், எல்லாம், மங்கையர், நின்றான், நோக்கி