கலைக் களஞ்சியம்
கம்ப இராமாயணம் - 13. இலங்கை எரியூட்டு படலம்
மாளிகைகளில் தீப் பற்ற, நகர மாந்தர் பூசலிட்டு ஓடுதல்
|
கொடியைப் பற்றி, விதானம் கொளுத்தியே, நெடிய தூணைத் தழுவி, நெடுஞ் சுவர் முடியச் சுற்றி, முழுதும் முருக்கிற்றால்- கடிய மா மனைதோறும் கடுங் கனல். | 1 |
|
வாசல் இட்ட எரி மணி மாளிகை மூச முட்டி, முழுதும் முருக்கலால்,- ஊசலிட்டென ஓடி, உலைந்து உளை பூசலிட்ட - இயல் புரம் எலாம். | 2 |
வனிதையர் வருந்திய வகை
|
மணியின் ஆய வயங்கு ஒளி மாளிகை, பிணியின் செஞ் சுடர்க் கற்றை பெருக்கலால், திணி கொள் தீ உற்றது, உற்றில, தேர்கிலார் அணி வளைக் கை நல்லார், அமைந்துளார். | 3 |
|
வானகத்தை நெடும் புகை மாய்த்தலால், போன திக்கு அறியாது புலம்பினார்- தேன் அகத்த மலர் பல சிந்திய கானகத்து மயில் அன்ன காட்சியார். | 4 |
தலை முடியில் தீப் பற்றியதும் பற்றாததும் தெரியாமை
|
கூய், கொழும் புனல், குஞ்சியில், கூந்தலில், மீச் சொரிந்தனர், வீரரும், மாதரும்; ஏய்த்த தன்மையினால், எரி இன்மையும், தீக் கொளுந்தினவும், தெரிகின்றிலார். | 5 |
தீயும் புகையும் ஓங்கிப் பரவுதல்
|
இல்லில் தங்கு வயங்கு எரி யாவையும், சொல்லின் தீர்ந்தன போல்வன, தொல் உருப் புல்லிக் கொண்டன-மாயைப் புணர்ப்பு அறக் கல்லி, தம் இயல்பு எய்தும் கருத்தர்போல். | 6 |
|
ஆயது அங்கு ஓர் குறள் உரு ஆய், அடி தாய் அளந்து, உலகங்கள் தரக் கொள்வான், மீ எழுந்த கரியவன் மேனியின், போய் எழுந்து பரந்தது-வெம் புகை. | 7 |
|
நீலம் நின்ற நிறத்தன, கீழ் நிலை மாலின் வெஞ் சின யானையை மானுவ; மேல் விழுந்து எரி முற்றும் விழுங்கலால் தோல் உரிந்து கழன்றன, தோல் எலாம். | 8 |
|
மீது இமம் கலந்தாலன்ன வெம் புகை, சோதி மங்கலத் தீயொடு சுற்றலால், மேதி மங்குலின் வீழ் புனல், வீழ் மட ஓதிமங்களின், மாதர் ஒதுங்கினார். | 9 |
|
பொடித்து எழுந்த பெரும் பொறி போவன இடிக் குலங்களின் வீழ்தலும், எங்கணும் வெடித்த; வேலை வெதும்பிட, மீன் குலம் துடித்து, வெந்து, புலர்ந்து, உயிர் சோர்ந்தவால். | 10 |
|
பருகு தீ மடுத்து, உள்ளுறப் பற்றலால், அருகு நீடிய ஆடகத் தாரைகள் உருகி, வேலையின் ஊடு புக்கு உற்றன, திருகு பொன் நெடுந் தண்டின் திரண்டவால். | 11 |
|
உரையின் முந்து உலகு உண்ணும் எரிஅதால், வரை நிவந்தன பல் மணி மாளிகை நிரையும் நீள் நெடுஞ் சோலையும் நிற்குமோ? தரையும் வெந்தது, பொன் எனும் தன்மையால். | 12 |
|
கல்லினும் வலிதாம் புகைக் கற்றையால் எல்லி பெற்றது, இமையவர் நாடு; இயல் வல்லி கோலி நிவந்தன; மா மணிச் சில்லியோடும் திரண்டன, தேர் எலாம். | 13 |
|
பேய மன்றினில் நின்று, பிறங்கு எரி, மாயர் உண்ட நறவு மடுத்ததால்; தூயர் என்றிலர் வைகு இடம் துன்னினால், தீயர்; அன்றியும், தீமையும் செய்வரால். | 14 |
|
தழுவு இலங்கை தழங்கு எரி தாய்ச் செல, வழு இல் வேலை உலையின் மறுகின; எழு கொழுஞ் சுடர்க் கற்றை சென்று எய்தலால், குழுவு தண் புனல் மேகம் கொதிக்கவே. | 15 |
|
பூக் கரிந்து, முறிபொறி ஆய், அடை நாக் கரிந்து, சினை நறுஞ் சாம்பர் ஆய், மீக் கரிந்து நெடும் பணை, வேர் உறக் காக் கரிந்து, கருங் கரி ஆனவே. | 16 |
|
தளை கொளுத்திய தாவு எரி, தாமணி முளை கொளுத்தி, முகத்திடை மொய்த்த பேர் உளை கொளுத்த, உலந்து உலைவு உற்றன- வளை குளப்பின் மணி நிற வாசியே. | 17 |
அரக்கரும் அரக்கியரும் உற்ற அவலம்
|
எழுந்து பொன் தலத்து ஏறலின், நீள் புகைக் கொழுந்து சுற்ற, உயிர்ப்பு இலர், கோளும் உற அழுந்து பட்டுளர் ஒத்து, அயர்ந்தார், அழல் விழுந்து முற்றினர்-கூற்றை விழுங்குவார். | 18 |
|
கோசிகத் துகில் உற்ற கொழுங் கனல் தூசின் உத்தரிகத்தொடு சுற்றுறா, வாச மைக் குழல் பற்ற மயங்கினார்- பாசிழைப் பரவைப் படர் அல்குலார். | 19 |
|
நிலவு இலங்கிய துகிலினை நெருப்பு உண, நிருதர், இலவினும் சில முத்து உள எனும் நகை இளையார், புலவியின் கரை கண்டவர், அமுது உகப் புணரும் கலவியின் சுரை கண்டிலர், மண்டினர் கடல்மேல். | 20 |
|
பஞ்சரத்தொடு, பசு நிறக் கிளி வெந்து பதைப்ப, அஞ்சனக் கண்ணின் அருவி நீர் முலை முன்றில் அலைப்ப, குஞ்சரத்து அன கொழுநரைத் தழுவுறும் கொதிப்பால், மஞ்சிடைப் புகும் மின் என, புகையிடை மறைந்தார். | 21 |
|
வரையினைப் புரை மாடங்கள் எரி புக, மகளிர், புரை இல் பொன் கலன் வில்லிட விசும்பிடைப் போவார், கரை இல் நுண் புகைப் படலையில் கரந்தனர்; கலிங்கத் திரையினுள் பொலி சித்திரப் பாவையின் செயலார். | 22 |
நந்தனவனங்கள் முதலியன வெந்தொழிந்த காட்சி
|
அகருவும் நறுஞ் சாந்தமும் முதலிய, அனேகம் புகர் இல் நல் மரத்து உறு வெறி, உலகு எலாம் போர்ப்ப, பகரும் ஊழியில் கால வெங் கடுங் கனல் பருகும் மகர வேலையின், வெந்தன-நந்தனவனங்கள். | 23 |
|
மினல் பரந்து எழு கொழுஞ் சுடர் உலகு எலாம் விழுங்கி, நினைவு அரும் பெருந் திசை உற விரிகின்ற நிலையால், சினைப் பரந்து எரி சேர்ந்திலா நின்றவும், சில வெங் கனல் பரந்தவும், தெரிகில -கற்பகக் கானம். | 24 |
|
மூளும் வெம் புகை விழுங்கலின், சுற்றுற முழு நீர் மாளும் வண்ணம், மா மலை நெடுந் தலைதொறும் மயங்கிப் பூளை வீய்ந்தன்ன போவன, புணரியில் புனல் மீன் மீள, யாவையும் தெரிந்தில, முகில் கணம் விசைப்ப. | 25 |
|
மிக்க வெம் புகை விழுங்கலின், வெள்ளியங்கிரியும், ஒக்க வெற்பினோடு; அன்னமும் காக்கையின் உருவ; பக்க வேலையின் படியது, பாற்கடல்; முடிவில் திக்கயங்களும் கயங்களும் வேற்றுமை தெரியா. | 26 |
கனலுக்குப் பயந்து கடலில் வீழ்தல்
|
கரிந்து சிந்திடக் கடுங் கனல் தொடர்ந்து உடல் கதுவ, உரிந்த மெய்யினர், ஓடினர், நீரிடை ஒளிப்பார், விரிந்த கூந்தலும், குஞ்சியும் மிடைதலின், தானும் எரிந்து வேகின்ற ஒத்தது, எறி திரைப் பரவை. | 27 |
|
மருங்கின்மேல் ஒரு மகவு கொண்டு, ஒரு தனி மகவை அருங் கையால் பற்றி, மற்றொரு மகவு பின் அரற்ற, நெருங்கி நீண்டிடு நெறி குழல் சுறுக் கொள நீங்கிக் கருங் கடல்தலை வீழ்ந்தனர், அரக்கியர், கதறி. | 28 |
ஆயுதசாலையில் படைக்கலத் திரள்கள் அழிதல்
|
வில்லும், வேலும், வெங் குந்தமும் முதலிய விறகாய் எல்லுடைச் சுடர் எனப் புகர் எஃகு எலாம் உருகி, தொல்லை நல் நிலை தொடர்ந்த, பேர் உணர்வு அன்ன தொழிலால் சில்லி உண்டையின் திரண்டன படைக்கலத் திரள்கள். | 29 |
எரி பற்ற, யானைகள் ஓடுதல்
|
செய் தொடர்க் கன வல்லியும், புரசையும், சிந்தி, நொய்தின், இட்ட வன் தறி பறித்து, உடல் எரி நுழைய, மொய் தடச் செவி நிறுத்தி, வால் முதுகினில் முறுக்கி, கை எடுத்து அழைத்து ஓடின - ஓடை வெங் களி மா. | 30 |
பறவைகள் கடலில் விழுந்து மாய்தல்
|
வெருளும் வெம் புகைப் படலையின் மேற்செல வெருவி, இருளும் வெங் கடல் விழுந்தன, எழுந்தில, பறவை; மருளின் மீன் கணம் விழுங்கிட, உலந்தன-மனத்து ஓர் அருள் இல் வஞ்சரைத் தஞ்சம் என்று அடைந்தவர் அனைய. | 31 |
இராவணன் மனையில் தீப் பற்றுதல்
|
நீரை வற்றிடப் பருகி, மா நெடு நிலம் தடவி, தாருவைச் சுட்டு, மலைகளைத் தழல்செய்து, தனி மா மேருவைப் பற்றி எரிகின்ற கால வெங் கனல்போல், ஊரை முற்றுவித்து, இராவணன் மனை புக்கது - உயர் தீ. | 32 |
|
வான மாதரும், மற்றுள மகளிரும், மறுகிப் போன போன திக்கு அறிகிலர், அனைவரும் போனார்; ஏனை நின்றவர் எங்கணும் இரிந்தனர்; இலங்கைக் கோன் அவ் வானவர் பதி கொண்ட நாள் எனக் குலைந்தார். | 33 |
|
நாவியும், நறுங் கலவையும், கற்பகம் நக்க பூவும், ஆரமும், அகிலும், என்று இனையன புகைய, தேவு தேன் மழை செறி பெருங் குலம் எனத் திசையின் பாவைமார் நறுங் குழல்களும், பரிமளம் கமழ்ந்த. | 34 |
|
சூழும் வெஞ் சுடர் தொடர்ந்திட, யாவரும் தொடரா ஆழி வெஞ் சினத்து ஆண் தொழில் இராவணன் மனையில்- ஊழி வெங் கனல் உண்டிட, உலகம் என்று உயர்ந்த ஏழும் வெந்தென-எரிந்தன, நெடு நிலை ஏழும். | 35 |
|
பொன் திருத்தியது ஆதலால், இராவணன் புரை தீர் குன்றம் ஒத்து உயர் தட நெடு மா நிலைக் கோயில், நின்று சுற்று எரி பருகிட, நெகிழ்வுற உருகி, தென் திசைக்கும் ஓர் மேரு உண்டாம் என, தெரிந்த. | 36 |
இராவணன் முதலியோர் வெளியேற, இலங்கையை எரியுண்ணல்
|
அனைய காலையில் அரக்கனும், அரிவையர் குழுவும், புனை மணிப் பொலி புட்பக விமானத்துப் போனார்; நினையும் மாத்திரை யாவரும் நீங்கினர்; நினையும் வினை இலாமையின், வெந்தது, அவ் விலங்கல்மேல் இலங்கை. | 37 |
இலங்கை எரியுற்ற காரணத்தை இராவணன் வினவுதல்
|
ஆழித் தேரவன் அரக்கரை அழல் எழ நோக்கி, 'ஏழுக்கு ஏழ் என அடுக்கிய உலகங்கள் எரியும் ஊழிக் காலம் வந்து உற்றதோ? பிறிது வேறு உண்டோ ? பாழித் தீச் சுட வெந்தது என், நகர்?' எனப் பகர்ந்தான். | 38 |
'குரங்கு சுட்டது' என்று அரக்கர் மொழிய, இராவணன் சினந்து சிரித்தல்
|
கரங்கள் கூப்பினர், தம் கிளை திருவொடும் காணார், இரங்குகின்ற வல் அரக்கர் ஈது இயம்பினர்: 'இறையோய்! தரங்க வேலையின் நெடிய தன் வால் இட்ட தழலால், குரங்கு சுட்டது ஈது' என்றலும், இராவணன் கொதித்தான். | 39 |
|
'இன்று புன் தொழில் குரங்குதன் வலியினால், இலங்கை நின்று வெந்து, மா நீறு எழுகின்றது; நெருப்புத் தின்று தேக்கிடுகின்றது; தேவர்கள் சிரிப்பார்; நன்று! நன்று! போர் வலி' என, இராவணன் நக்கான். | 40 |
'நெருப்பையும், குரங்கையும் பற்றுமின்' என்று இராவணன் ஆணையிடல்
|
'உண்ட நெருப்பைக் கண்டனர் பற்றிக் கொண்டு அணைக' என்றான் - அண்டரை வென்றான். | 41 |
|
'உற்று அகலா முன், செற்ற குரங்கைப் பற்றுமின்' என்றான் - முற்றும் முனிந்தான். | 42 |
அனுமனைப் பிடிக்க வீரர்கள் விரைதல்
|
சார் அயல் நின்றார், வீரர் விரைந்தார்; 'நேருதும்' என்றார்; தேரினர் சென்றார். | 43 |
|
எல்லை இகந்தார் வில்லர்; வெகுண்டார் பல் அதிகாரத் தொல்லர், தொடர்ந்தார். | 44 |
|
நீர் கெழு வேலை நிமிர்ந்தார்; தார்கெழு தானை சமைந்தார்;- போர் கெழு மாலை புனைந்தார் ஓர் எழு வீரர் - உயர்ந்தார். | 45 |
|
விண்ணினை, வேலை விளிம்பு ஆர் மண்ணினை, ஓடி வளைந்தார்; அண்ணலை நாடி அணைந்தார்; கண்ணினின் வேறு அயல் கண்டார். | 46 |
அரக்கர்கள் தன்னைச் சூழ்தல் கண்டு, அனுமனும் அவர்களுடன் போரிடல்
|
'பற்றுதிர்! பற்றுதிர்!' என்பார்; 'எற்றுதிர்! எற்றுதிர்!' என்பார்; முற்றினர், முற்றும் முனிந்தார்; கற்று உணர் மாருதி கண்டான். | 47 |
|
ஏல்கொடு வஞ்சர் எதிர்ந்தார்; கால்கொடு கைகொடு, கார்போல், வேல்கொடு கோலினர்; வெந் தீ வால்கொடு தானும் வளைந்தான். | 48 |
அனுமனுடன் போரிட்டு அரக்கர் பலர் மடிதல்
|
பாதவம் ஒன்று பகுத்தான்; மாதிரம் வாலின் வளைத்தான்; மோதினன்; மோத, முனிந்தார் ஏதியும் நாளும் இழந்தார். | 49 |
|
நூறிட மாருதி, நொந்தார் ஊறிட, ஊன் இடு புண்ணீர், சேறு இட, ஊர் அடு செந் தீ ஆறிட, ஓடினது ஆறாய். | 50 |
|
தோற்றினர் துஞ்சினர் அல்லார் ஏற்று இகல் வீரர், எதிர்ந்தார்; காற்றின் மகன், கலை கற்றான், கூற்றினும் மும்மடி கொன்றான். | 51 |
|
மஞ்சு உறழ் மேனியர் வன் தோள் மொய்ம்பினர் வீரர் முடிந்தார் ஐம்பதினாயிரர்; அல்லார், பைம் புனல் வேலை படிந்தார். | 52 |
|
தோய்த்தனன் வால்; அது தோயக் காய்ச்சின வேலைகலந்தார், போய்ச் சிலர் பொன்றினர் போனார் 'ஏச்சு' என, மைந்தர் எதிர்ந்தார். | 53 |
|
சுற்றினன் தேரினர் தோலா வில் தொழில் வீரம் விளைத்தார்; எற்றினன் மாருதி; எற்ற, உற்று எழுவோரும் உலந்தார். | 54 |
அனுமன் சீதையின் பாதங்களை வணங்கி, இலங்கைவிட்டு மீளுதல்
|
விட்டு உயர் விஞ்சையர், 'வெந் தீ வட்ட முலைத் திரு வைகும் புள் திரள் சோலை புறத்தும் சுட்டிலது' என்பது சொன்னார். | 55 |
|
வந்தவர் சொல்ல மகிழ்ந்தான்; வெந் திறல் வீரன் வியந்தான்; 'உய்ந்தனென்' என்ன, உயர்ந்தான், பைந்தொடி தாள்கள் பணிந்தான். | 56 |
|
பார்த்தனள், சானகி, பாரா வேர்த்து எரி மேனி குளிர்ந்தாள் 'வார்த்தை என்?' 'வந்தனை' என்னா, போர்த் தொழில் மாருதி போனான். | 57 |
|
'தெள்ளிய மாருதி சென்றான்; கள்ள அரக்கர்கள் கண்டால், எள்ளுவர், பற்றுவர்' என்னா, ஒள் எரியோனும் ஒளித்தான். | 58 |
மிகைப் பாடல்கள்
|
தெய்வ நாயகி கற்பு எனும் செந் தழல் பெய்து மாருதி வாலிடைப் பேணியே, பொய் கொள் வஞ்சகப் புல்லர் புரம் எலாம் வெய்தின் உண்ட தகைமை விளம்புவாம். ['கொடியைப் பற்றி' என்ற பாட்டின் முன், இப் படலத்தின் முதற் செய்யுளாக உள்ளது.] |
|
ஊனில் ஓடும் எரியோடு உயங்குவார், 'கானில் ஓடும் நெடும் புனல் காண்' எனா, வானில் ஓடும் மகளிர் மயங்கினார், வேனில் ஓடு அருந் தேரிடை வீழ்ந்தனர். | 15-1 |
|
தேன் அவாம் பொழில் தீப் பட, சிந்திய சோனை மா மலர்த் தும்பி, 'தொடர்ந்து, அயல் போன தீச் சுடர் புண்டரிகத் தடங் கானம் ஆம்' என, வீழ்ந்து, கரிந்தவே. | 15-2 |
|
'நல் கடன் இது; நம் உயிர் நாயகர் மற்கடம் தெற மாண்டனர்; வாழ்வு இலம்; இல் கடந்து இனி ஏகலம் யாம்' எனா, வில் கடந்த நுதல் சிலர் வீடினார். | 15-3 |
|
கார் முழுக்க எழும் கனல் கற்றை போய் ஊர் முழுக்க வெதுப்ப உருகின; சோர் ஒழுக்கம் அறாமையின், துன்று பொன் வேர் விடுப்பது போன்றன, விண் எலாம். | 16-1 |
|
நெருக்கி மீ மிசை ஓங்கு நெருப்பு அழல் செருக்கும் வெண் கதிர்த் திங்களைச் சென்று உற உருக்க, மெய்யின் அமுதம் உகுத்தலால், அரக்கரும் சிலர் ஆவி பெற்றார்அரோ. | 16-2 |
|
பருதி பற்றி நிமிர்ந்து எழு பைங் கனல், கருகி முற்றும் எரிந்து, எழு கார் மழை, அருகு சுற்றும் இருந்தையதாய், அதின் உருகு பொன் - திரள் ஒத்தனன், ஒண் கதிர். | 16-3 |
|
தேர் எரிந்தன; எரிந்தன திரள் பரி எவையும்; தார் எரிந்தன; எரிந்தன தருக்கு உறு மதமா; நீர் எரிந்தன; எரிந்தன நிதிக் குவை; இலங்கை ஊர் எரிந்தன; எரிந்தன அரக்கர்தம் உடலம். | 31-1 |
|
எரிந்த மாளிகை; எரிந்தன இலங்கு ஒளிப் பூண்கள்; எரிந்த பூந் துகில்; எரிந்தது முரசுஇனம் முதலாய்; எரிந்த மா மணிப் பந்தர்கள்; எரிந்தது கடி கா; எரிந்த சாமரை; எரிந்தது வெண் குடைத் தொகுதி. | 31-2 |
|
ஆடு அரங்குகள் எரிந்தன; அரக்கியர் சிறுவ- ரோடு எரிந்தனர்; உலப்பில் பல் கொடிகளும் எரிந்த; தேடு அரும் மணிச் சிவிகையோடு அருந் திறல் அரக்கர் வீடு எரிந்தன; எரிந்திடாது இருந்தது என், வினவில்? | 31-3 |
|
இனைய காலையில் மயனும் முன் அமைத்ததற்கு இரட்டி புனைய, மாருதி நோக்கினன், இன்னன புகல்வான்; 'வனையும் என் உருத் துவசம் நீ பெறுக' என, மகிழ்வோடு அனையன் நீங்கிட, அனலியும் மறுபடி உண்டான். | 31-4 |
|
'தா இல் மேலவர்க்கு அருந் துயர் விளைத்திடின், தமக்கே மேவும், அத் துயர்' எனும் பொருள் மெய்யுற, மேல்நாள் தேவர்தம் பதிக்கு இராவணன் இட்ட செந் தழல் போல், ஓவிலாது எரித்து உண்டமை உரைப்பதற்கு எளிதோ? | 37-1 |
|
மற்று ஒரு கோடியர் வந்தார்; உற்று எதிர் ஓடி உடன்றார்; கற்று உறு மாருதி காய்ந்தே, சுற்றினன் வால்கொடு, தூங்க, | 52-1 |
|
உற்றவர் யாரும் உலந்தார்; மற்று அதுபோதினில் வானோர் வெற்றி கொள் மாருதிமீதே பொன் தரு மா மலர் போர்த்தார். | 54-1 |
|
'வன் திறல் மாருதி கேண்மோ! நின்றிடின், நீ பழுது; இன்றே சென்றிடுவாய்!' என, தேவர் ஒன்றிய வானில் உரைத்தார். | 54-2 |
|
விண்ணவர் ஓதிய மெய்ம்மை எண்ணி, 'இராமனை இன்றே கண்ணுறலே கடன்' என்று, ஆங்கு அண்ணலும் அவ் வயின் மீண்டான். | 54-3 |
|
வாலிதின் ஞான வலத்தால், மாலுறும் ஐம் பகை மாய்த்தே, மேல் கதி மேவுறும் மேலோர் போல், வய மாருதி போனான். | 57-1 |
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
13. இலங்கை எரியூட்டு படலம் - Kambar Books - கம்பர் நூல்கள் - Tamil Literature's - தமிழ் இலக்கியங்கள் - எரிந்தன, இராவணன், மாருதி, இலங்கை, எரிந்த, கரிந்து, வேலையின், அரக்கர், மாளிகை, முற்றும், தொழில், எதிர்ந்தார், வெந்தது, எரிந்தது, நெடும், நின்று, வெந்து, விழுந்து, போனார்