கலைக் களஞ்சியம்
கம்ப இராமாயணம் - 6. கலன் காண் படலம்
சோலையில் இருந்த இராமனிடம் சுக்கிரீவன் சில செய்திகள் தெரிவித்தல்
|
ஆயிடை, அரிக்குலம் அசனி அஞ்சிட வாய் திறந்து ஆர்த்தது; வள்ளல், ஓங்கிய தூய நல் சோலையில் இருந்த சூழல்வாய், 'நாயக! உணர்த்துவது உண்டு நான்' எனா, | 1 |
|
'இவ் வழி, யாம் இயைந்து இருந்தது ஓர் இடை, வெவ் வழி இராவணன் கொணர, மேலை நாள், செவ் வழி நோக்கி, நின் தேவியே கொலாம், கவ்வையின் அரற்றினள், கழிந்த சேண் உளாள்? | 2 |
|
'"உழையரின் உணர்த்துவது உளது" என்று உன்னியோ? குழை பொரு கண்ணினாள் குறித்தது ஓர்ந்திலம்; மழை பொரு கண் இணை வாரியோடு தன் இழை பொதிந்து இட்டனள்; யாங்கள் ஏற்றனம். | 3 |
சீதையின் அணிகல முடிப்பைக் சுக்கிரீவன் காட்டுதல்
|
'வைத்தனம் இவ் வழி; - வள்ளல்! - நின் வயின் உய்த்தனம் தந்தபோது உணர்தியால்' எனா, கைத்தலத்து அன்னவை கொணர்ந்து காட்டினான்; - நெய்த்தலைப் பால் கலந்தனைய நேயத்தான். | 4 |
அணிகலன்களைக் கண்ட இராமனின் நிலை
|
தெரிவுற நோக்கினன், தெரிவை மெய் அணி; எரி கனல் எய்திய மெழுகின் யாக்கைபோல் உருகினன் என்கிலம்; உயிருக்கு ஊற்றம் ஆய்ப் பருகினன் என்கிலம்; பகர்வது என்கொல் யாம்? | 5 |
|
நல்குவது என் இனி? நங்கை கொங்கையைப் புல்கிய பூணும், அக் கொங்கை போன்றன; அல்குலின் அணிகளும், அல்குல் ஆயின; பல் கலன் பிறவும், அப் படிவம் ஆனவே. | 6 |
|
விட்ட பேர் உணர்வினை விளித்த என்கெனோ? அட்டன உயிரை அவ் அணிகள் என்கெனோ? கொட்டின சாந்து எனக் குளிர்ந்த என்கெனோ? சுட்டன என்கெனோ? யாது சொல்லுகேன்? | 7 |
|
மோந்திட, நறு மலர் ஆன; மொய்ம்பினில் ஏந்திட, உத்தரியத்தை ஏய்ந்தன; சாந்தமும் ஆய், ஒளி தழுவ, போர்த்தலால், பூந் துகில் ஆய, அப் பூவை பூண்களே. | 8 |
|
ஈர்த்தன, செங் கண் நீர் வெள்ளம், யாவையும்; போர்த்தன, மயிர்ப் புறம் புளகம்; பொங்கு தோள், வேர்த்தன என்கெனோ? வெதும்பினான் என்கோ? தீர்த்தனை, அவ் வழி, யாது செப்புகேன்? | 9 |
சுக்கிரீவன் தேறுதல் மொழி பல கூறி இராமனை தேற்றுதல்
|
விடம் பரந்தனையது ஓர் வெம்மை மீக்கொள, நெடும் பொழுது, உணர்வினோடு உயிர்ப்பு நீங்கிய தடம் பெருங் கண்ணனைத் தாங்கினான், தனது உடம்பினில் செறி மயிர் சுறுக்கென்று ஏறவே. | 10 |
|
தாங்கினன் இருத்தி, அத் துயரம் தாங்கலாது ஏங்கிய நெஞ்சினன், இரங்கி விம்முவான்- 'வீங்கிய தோளினாய்! வினையினேன் உயிர் வாங்கினென், இவ் அணி வருவித்தே' எனா. | 11 |
|
அயனுடை அண்டத்தின் அப் புறத்தையும் மயர்வு அற நாடி என் வலியும் காட்டி, உன் உயர் புகழ்த் தேவியை உதவற்பாலெனால்; துயர் உழந்து அயர்தியோ, சுருதி நூல் வலாய்? | 12 |
|
'திருமகள் அனைய அத் தெய்வக் கற்பினாள் வெருவரச் செய்துள வெய்யவன் புயம் இருபதும், ஈர் - ஐந்து தலையும், நிற்க; உன் ஒரு கணைக்கு ஆற்றுமோ, உலகம் ஏழுமே? | 13 |
|
'ஈண்டு நீ இருந்தருள்; ஏழொடு ஏழ் எனாப் பூண்ட பேர் உலகங்கள் வலியின் புக்கு, இடை தேண்டி, அவ் அரக்கனைத் திருகி, தேவியைக் காண்டி; யான் இவ் வழிக் கொணரும் கைப்பணி. | 14 |
|
'ஏவல் செய் துணைவரேம், யாங்கள்; ஈங்கு, இவன், தா அரும் பெரு வலித் தம்பி; நம்பி! நின் சேவகம் இது எனின், சிறுக நோக்கல் என்? மூவகை உலகும் நின் மொழியின் முந்துமோ? | 15 |
|
'பெருமையோர் ஆயினும், பெருமை பேசலார்; கருமமே அல்லது பிறிது என் கண்டது? தருமம், நீ அல்லது தனித்து வேறு உண்டோ? அருமை ஏது உனக்கு? நின்று அவலம் கூர்தியோ? | 16 |
|
'முளரிமேல் வைகுவான், முருகன் - தந்த அத் தளிரியல் பாகத்தான், தடக் கை ஆழியான், அளவி ஒன்று ஆவரே அன்றி, - ஐயம் இல் கிளவியாய்! - தனித் தனிக் கிடைப்பரோ துணை? | 17 |
|
'என்னுடைச் சிறு குறை முடித்தல் ஈண்டு ஒரீஇப் பின்னுடைத்து ஆயினும் ஆக! பேதுறும் மின் இடைச் சனகியை மீட்டு, மீள்துமால்- பொன்னுடைச் சிலையினாய்! - விரைந்து போய்' என்றான். | 18 |
சுக்கிரீவன் உரையால் தெளிந்த இராமன் மறுமொழி பகர்தல்
|
எரி கதிர்க் காதலன் இனைய கூறலும், அருவி அம் கண் திறந்து, அன்பின் நோக்கினான்; திரு உறை மார்பனும், தெளிவு தோன்றிட, ஒருவகை உணர்வு வந்து, உரைப்பதுஆயினான்: | 19 |
|
'விலங்கு எழில் தோளினாய், வினையினேனும், இவ் இலங்கு வில் கரத்திலும், இருக்கவே, அவள் கலன் கழித்தனள்; இது, கற்பு மேவிய பொலன் குழைத் தெரிவையர் புரிந்துளோர்கள் யார்? | 20 |
|
'வாள் நெடுங் கண்ணி என் வரவு நோக்க, யான், தாள் நெடுங் கிரியொடும், தடங்கள் தம்மொடும், பூணொடும், புலம்பினென் பொழுது போக்கி, இந் நாண் நெடுஞ் சிலை சுமந்து, உழல்வென்; நாண் இலேன். | 21 |
|
'ஆறுடன் செல்பவர், அம் சொல் மாதரை வேறு உளார் வலி செயின், விலக்கி, வெஞ் சமத்து ஊறுற, தம் உயிர் உகுப்பர்; என்னையே தேறினள் துயரம், நான் தீர்க்ககிற்றிலேன். | 22 |
|
'கருங் கடல் தொட்டனர்; கங்கை தந்தனர்; பொரும் புலி மானொடு புனலும் ஊட்டினர்; பெருந் தகை என் குலத்து அரசர்: பின், ஒரு திருந்திழை துயரம் நான் தீர்க்ககிற்றிலேன். | 23 |
|
'இந்திரற்கு உரியது ஓர் இடுக்கண் தீர்த்து, இகல் அந்தகற்கு அரிய போர் அவுணன் - தேய்த்தனன், எந்தை; மற்று, அவனின் வந்து உதித்த யான், உளேன், வெந் துயர்க் கொடும் பழி வில்லின் தாங்கினேன். | 24 |
|
'"விரும்பு எழில் எந்தையார் மெய்ம்மை வீயுமேல், வரும் பழி" என்று, யான் மகுடம் சூடலேன்; கரும்பு அழி சொல்லியைப் பகைஞன் கைக்கொள, பெரும் பழி சூடினேன்; பிழைத்தது என் அரோ?' | 25 |
இராமன் துயரால் மீண்டும் சோர, சுக்கிரீவன் ஆற்றுவித்தல்
|
என்ன நொந்து, இன்னன பன்னி, ஏங்கியே, துன்ன அருந் துயரத்துச் சோர்கின்றான் தனை, பன்ன அருங் கதிரவன் புதல்வன், பையுள் பார்த்து, அன்ன வெந் துயர் எனும் அளக்கர் நீக்கினான். | 26 |
'நின் குறை முடித்தலே முதற் பணி' என இராமன் கூறுதல்
|
'ஐய, நீ ஆற்றலின் ஆற்றினேன் அலது, உய்வெனே? எனக்கு இதின் உறுதி வேறு உண்டோ ? வையகத்து, இப் பழி தீர மாய்வது செய்வென்; நின் குறை முடித்து அன்றிச் செய்கலேன்.' | 27 |
அப்பொழுது அனுமன் இராமனை நோக்கிப் பேசுதல்
|
என்றனன் இராகவன்; இனைய காலையில், வன் திறல் மாருதி வணங்கினான்; 'நெடுங் குன்று இவர் தோளினாய்! கூற வேண்டுவது ஒன்று உளது; அதனை நீ உணர்ந்து கேள்!' எனா, | 28 |
|
'கொடுந் தொழில் வாலியைக் கொன்று, கோமகன் கடுங் கதிரோன் மகன் ஆக்கி, கை வளர் நெடும் படை கூட்டினால் அன்றி, நேட அரிது, அடும் படை அரக்கர்தம் இருக்கை - ஆணையாய்! | 29 |
|
'வானதோ? மண்ணதோ? மற்று வெற்பதோ? ஏனை மா நாகர்தம் இருக்கைப் பாலதோ?- தேன் உலாம் தெரியலாய்! - தெளிவது அன்று, நாம் ஊன் உடை மானிடம் ஆனது உண்மையால்! | 30 |
|
'எவ் உலகங்களும் இமைப்பின் எய்துவர், வவ்வுவர், அவ் வழி மகிழ்ந்த யாவையும்; வெவ் வினை வந்தென வருவர், மீள்வரால்; அவ் அவர் உறைவிடம் அறியற்பாலதோ? | 31 |
|
'ஒரு முறையே பரந்து உலகம் யாவையும், திரு உறை வேறு இடம் தேரவேண்டுமால்; வரன்முறை நாடிட, வரம்பு இன்றால் உலகு; அருமை உண்டு; அளப்ப அரும் ஆண்டும் வேண்டுமால். | 32 |
|
'ஏழு - பத்து ஆகிய வெள்ளத்து எம் படை, ஊழியில் கடல் என உலகம் போர்க்குமால்; ஆழியைக் குடிப்பினும், அயன் செய் அண்டத்தைக் கீழ் மடுத்து எடுப்பினும், கிடைத்த செய்யுமால். | 33 |
அனைவரும் வாலி இருக்கும் இடத்திற்குச் செல்லுதல்
|
'ஆதலால், அன்னதே அமைவது ஆம் என, நீதியாய்! நினைந்தனென்' என, நிகழ்த்தினான்; 'சாது ஆம்' என்ற, அத் தனுவின் செவனும், 'போதும் நாம் வாலிபால்' என்ன, போயினார். | 34 |
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
6. கலன் காண் படலம் - Kambar Books - கம்பர் நூல்கள் - Tamil Literature's - தமிழ் இலக்கியங்கள் - சுக்கிரீவன், என்கெனோ, இராமன், நெடுங், துயரம், யாவையும், தோளினாய்