மணிவார்ந் தன்ன மாக்கொடி யறுகை பிணிகான் மென்கொம்பு பிணையொடு மார்ந்த மானே றுகளுங் கானம் பிற்பட வினைநலம் படீஇ வருது மவ்வரைத் தாங்கல் ஒல்லுமோ பூங்குழை யோயெனச்	5
சொல்லா முன்னர் நில்லா வாகி நீர்விலங் கழுத லானா தேர்விலங் கினவால் தெரிவை கண்ணே.
- .....

பொலிவை உடைய குழையை அணிந்தோய் நீல மணி ஒழுகினாற் போன்ற கரிய கொடியாகிய அறுகினது பிணிப்பு நீங்கிய மெல்லிய தண்டை பெண் மானோடு வயிறு நிரம்ப உண்ட ஆண் மான் துள்ளுகின்ற காடு பின்னாகச் சென்று தொழில் நன்மை உண்டாகப் பெற்று மீண்டு வருவேம்; அக்காலத்தளவும் நின்னாற் பொறுத்திருத்தல் இயலுமோ? என்று நாம் சொல்லாமைக்கு முன்னமே தலைவியின் கண்கள் பழைய நிலையில் நில்லாமல் கலங்கி நீரால் மாறுபடுதலை உடைய அழுகை அமையாவாகி எம் தேரைத் தடை செய்தன.

முடிபு: ‘பூங்குழையோய், கானம் பிற்பட வினைநலம் படீஇ வருதும்; தாங்கல் ஒல்லுமோ? எனச் சொல்லா முன்னர், தெரிவை கண்அழுதல் ஆனாவாகித் தேரை விலங்கின.    

கருத்து: தலைவி என் பொருட்பிரிவுக்கு உடம்படாமையின் யான் செல்லேன்.