உள்ளின் உள்ளம் வேமே உள்ளா திருப்பினெம் அளவைத் தன்றே வருத்தி வான்றோய் வற்றே காமம் சான்றோர் அல்லர்யாம் மரீஇ யோரே.
- அவ்வையார்.

தலைவரை நினைந்தால் எம் உள்ளம் வேவாநிற்கும்; நினையாமல் இருப்பேமாயின் அங்ஙனம் இருத்தல் எமது ஆற்றலளவிற்கு உட் பட்டதன்று; காமநோயோ எம்மை வருந்தச் செய்து வானத்தைத் தோய்வது போன்ற பெருக்கத்தையுடையது; எம்மால் மருவப் பட்ட தலைவர் சால்புடை யாரல்லர்.

முடிபு: உள்ளின் உள்ளம் வேம்; உள்ளாதிருப்பின் எம் அளவைத்தன்று; காமம் வான்தோய்வற்று; மரீஇயோர் சான்றோரல்லர்.     

கருத்து: தலைவர் தம் சொற்படி மீண்டு வாராமையின் ஆற்றேனா யினேன்.