2. Habit;
வழக்கம்.

2. To be versed in law;
சட்டமறிதல்.

2. That which is intended for free distribution;
செலவிடுதற்குரியது. வழக்கனாயிருக்கிற சந்தனத்தைக் கொடுத்தாள் (ஈடு, 4, 3, 1).

2. Disputant, wrangler;
வாதாடுவோன்.

3. One who is well informed in laws and customs;
வழக்கவிவகாரங்க ளறிந்தவன். Loc.

2. To dispute, wrangle;
தர்க்கித்தல்.

2. (Gram.) Usage, of two kinds, viz., ulaka-vaḻakku, ceyyuḷ-vaḻakku;
உலகவழக்கு செய்யுள்வழக்கு என்ற இருவகை வழக்குக்கள். வழக்கெனப் படுவ துயர்ந்தோர் மேற்றே (தொல். பொ. 647).

3. (Gram.) Usage in respect of words in literature and in speech, of two classes, viz., iyalpu-vaḻakku, takuti-vaḻakku;
இயல்புவழக்கு தகுதிவழக்கு என்ற இருவகை வழக்குக்கள். (நன். 266, மயிலை.)

4. Customs, manners, ancient practice;
பழக்கவொழுக்கம். வாய்மையுடையார் வழக்கு (திரிகடு. 37).

5. Way, method;
நெறி. அன்புற் றமர்ந்த வழக்கென்ப (குறள், 75).

6. Justice;
நீதி. வழக்கன்றுகண்டாய் (திவ். இயற். 2, 19).

7. Litigation;
நீதிஸ்தலத்திற்செய்யும் வியாச்சியம். Mod.

8. Legal procedure;
விவகாரம்.

9. Dispute, controversy;
வாதம்.

10. Bounty, liberality;
வண்மை. உடையான் வழக்கினிது (இனி. நாற். 3).

2. To carry on a dispute;
தர்க்கமிடுதல்.

2. To be defeated in a controversy;
வாதத்தில் தோல்வியுறுதல்.