இதைவிட வியப்பான ஒன்றையும் காணலாம். உதாரணமாக விஷ்ணு புராணத்தின் முற்பகுதியில் சாமந்தக மணி கதையில் கிருஷ்ணன், பலராமன் ஆகிய இருவருடைய வாழ்க்கை முறை மிக மட்டமாகப் பேசப்படுகிறது. கிருஷ்ணனுடைய கூற்றாகவே இவை அமைந்துள்ளது. அதற்கு அடுத்த சில அத்தியாயங்கள் கடந்து, கிருஷ்ணன் வரலாறு மிகச் சிறப்பாகப் பேசப்படுகிறது. இத்தகைய குழப்பங்கள் பெரும்பாலான புராணங்களில் இடம் பெற்றுள்ளன. பிரம வைவர்த்த புராணம், குழப்பங்களுக்குச் சிகரம் வைத்தது போல் அமைந்துள்ளது. இதன் அடிப்படையை ஆராய்ந்தால் ஒர் உண்மையை விளங்கிக்கொள்ள முடியும். ஒரே புராணம் பல பிராந்தியங்களில் பயிலப்படும் பொழுது அந்தப் புராணத்தைச் சொல்பவர்கள் தங்கள் கற்பனைகளையும் கைவரிசைகளையும் உடன் சேர்த்து விடுகின்றனர். இதனாலேயே ஒரே கதையில் பல மாற்றங்கள் ஏற்பட இடமுண்டாயிற்று. நாட்டின் ஒரு பகுதியிலிருந்து, மற்றொரு பகுதிக்குச் செல்லும் இலக்கியங்கள் இத்தகைய மாறுதல்களுக்கு இடமளிப்பது இயற்கையேயாகும். யஜுர் வேதத்தைப் பொருத்தமட்டிலும்கூட கிருஷ்ண யஜுர் என்றும், சுக்கில யஜுர் என்றும் பிரிந்து நிற்பதைக் காண முடியும். இந்தியாவின் தென்பகுதியில் வழங்கும் கிருஷ்ண யஜுர், வட பகுதியில் வழங்கும் சுக்கில யஜூரிலிருந்து பல மாறுதல்களைப் பெற்றுள்ளது. இவ்வேதத்தின் நான்காவது பிரபாடகத்தின் கடைசியில் வரும் ஸ்ரீருத்ரம் கூட சுக்கில யஜூரில் பல் மாறுபாடுகளுடன் விளங்கக் காணலாம். இதனால் இப்புராணங்களில் காணப்படும் மாறுபாடுகளைப் பெரிதாக நினைக்க வேண்டியதில்லை.

வரலாற்று ஆராய்ச்சிக் கண்கொண்டு இப்புராணங் களை ஆராயாமல், இந்நாட்டின் கலாச்சாரத்திற்கு அஸ்திவாரமாக உள்ளவை இப்புராணங்கள் என்று மட்டும் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும். பிரமன், விஷ்ணு, சிவன் ஆகிய மூன்று கடவுளரைச் சுற்றியே இப்புராணங்கள் பேசுகின்றன. பிரம்மம் என்று சொல்லப்படும் பரப் பிரம்மத்தைப் பற்றி (நிர்குணப் பிரம்மம்) எல்லாப் புராணங்களும் தொடக்கத்தில் சில பாடல்களைப் பாடுகின்றன என்றாலும் புராணத்தினுள் திரிமூர்த்திகளே அதிக இடம் பெறுகின்றனர். இவர்கள் தனித்தனியே பேசப்படும் பொழுது அவரவர்களே மூவரிலும் முதல்வர் என்று பேசப் படுகின்றனர். என்றாலும் பல புராணங்களில் இவர்கள் மூவரும் ஒரே கடவுளின் மூன்று வடிவங்கள் என்றும், படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் ஆகிய முத்தொழில்களைச் செய்வதால் மூன்று பெயர்களால் வழங்கப்படுகின்றனர் என்றும் பேசுவதைக் காணலாம். இவர்களுள் வேறுபாடு கற்பித்து, ஒருவருக்குக் கீழ்ப்பட்டவர் மற்றவர்கள் என்று பேசுமிடங்கள் ஒன்றிரண்டு தவிர, மற்ற எல்லா இடங்களிலும் மூவரையும் ஒருமைப்படுத்திப் பேசுவதைக் காணலாம். பிற்காலத்தில் காணப்படுவது போல சைவ, வைணவ வேறுபாடுகளும் போராட்டங்களும் இப்புராணங்களில் இல்லை. ஒருவகையாக நோக்குமிடத்து சைவ, வைணவ ஒருமைப்பாட்டிற்கு இப்புராணங்கள் பெரிதும் உதவியுள்ளன என்பதை அறியலாம்.