ஒவ்வொரு பத்துக் கிராமங்களுக்கும் கவனிப்பாளனாக ஒர் அதிகாரியும், நூறு கிராமங்களுக்கு ஒரு மேலதிகாரியும் இருக்க வேண்டும். நாட்டில் நடக்கின்றவற்றை ஒருவருக்கும் தெரியாமல் அறிந்து அரசனிடம் நேரே சொல்லக் கூடிய ஒற்றர்களை நியமிக்க வேண்டும். அரசனுடைய ஆட்சி எல்லையில் உள்ளவர்கள் செய்யும் புண்ணியத்தில், ஆறில் ஒரு பங்கு அரசனைச் சென்றடையும். அதே போன்று குடிமக்கள் செய்யும் பாவங்களிலும் ஆறில் ஒரு பங்கு மன்னனைச் சென்றடையும். பொய் கூறுபவனுடைய சொத்தில் எட்டில் ஒரு பங்கு தண்டனையாக விதிக்கப்பட்டு அரசுடைமை ஆக்கப்படும். காணாமல் போன ஒருவருடைய சொத்தை மூன்று வருடங்கள் வரை பாதுகாக்க வேண்டியது அரசனுடைய கடமை. மூன்று வருடம் முடிவதற்குள் சொத்தின் உரிமையாளர் வந்து கேட்டால் அரசன் அதனை ஒப்படைத்து விட வேண்டும். மூன்று ஆண்டுகள் முடிய சொத்துக்காரர் வரவில்லை என்றால், அந்தச் சொத்து, அரசனைச் சேர்ந்து விடும். மைனர்கள் என்று அழைக்கப்படும் இளம் குழந்தை களின் சொத்தைப் பாதுகாத்து, அவர்களுக்கு வயது வந்தவுடன் அவர்களிடம் ஒப்படைப்பது அரசன் கடமையாகும். ஒர் அரசனுடைய ஆட்சி எல்லைக்குள் ஒரு பொருள் களவு போய்விட்டால், களவைக் கண்டு பிடிப்பதற்கு முன், அதே மதிப்புள்ள வேறு பொருளை, இழந்தவர்க்குக் கொடுத்துவிட வேண்டும். கள்வன் பிடிப்பட்டுக் களவாடப்பட்ட பொருளும் கிடைத்தால், அது அரசனின் கஜானாவில் சேர்க்கப்படும். ஐந்தில் ஒரு பங்கு தானியங்கள் வரியாகச் செலுத்தப்பட வேண்டும் கைவினைஞர்கள் இலவசமாக அரசனுக்கு வேலை செய்வார்கள். அரண்மனையிலிருந்து அவனுக்கு உணவு வழங்கப்படும்.

அரசன், இளவரசனை அதிக கவனத்துடன் வளர்க்க வேண்டும். நான்குவிதமான சாத்திரங்கள் அவனுக்கு போதிக்கப்பட வேண்டும். முதலாவது தர்மசாத்திரம். எது சரி. எது தவறு என்பதை இச்சாத்திரம் சொல்கிறது; இரண்டாவது அர்த்த சாத்திரம். இது பொருளாதாரத்தைப் பற்றிக் கூறுகிறது; மூன்றாவது தனுர்வேதம். போர் செய்யும் முறையினைக் கூறுகிறது. இறுதியாக வருவது சிற்ப சாத்திரம். இது கைவினை பற்றிக் கூறுகிறது. இளவரசனைப் பாதுகாக்க பாதுகாவலர் நியமிக்கப்பட வேண்டும். இளவரசனை எப்பொழுதும் படித்தவர்கள், மதிப்புக்குரியவர்களுடன் பழகுவதற்கு மட்டுமே அனுமதிக்கப்பட வேண்டும். இளவரசன் நல்ல பண்புகளுடன் வளரவில்லையெனில், அவனை சிறைக்கு அனுப்ப வேண்டியது அரசன் கடமை. சிறையில் அவன் செளகரியமாக இருக்க ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும்.

அரசன் வேட்டையாடுதல், மது அருந்துதல், சூதாட்டம் முதலியவற்றை அறவே விட்டுவிட வேண்டும். பிரயாணம் செய்வதிலேயே பொழுதைக் கழிக்கக் கூடாது. முதலில் தன்னிடம் வேலை செய்பவர்களிடம் நல்ல பெயரெடுத்து, பின்பு தன் நாட்டு மக்களிடம் அதேபோல் இருக்க வேண்டும். இதன்பிறகே அவன் பகைவர்களை வெல்லும் வலிமை பெறுகிறான். அரசாட்சிக்குக் கெடுதல் செய்பவர்கள் உடனடி யாகக் கொல்லப்பட வேண்டும். செய்ய வேண்டியவற்றை உடனே செய்யாமல் காலம் தாழ்த்தினால், செய்யப்படுவதின் நோக்கம் வீணாகி விடும். அரசன் செய்ய நினைப்பதை யாரும் அறிந்து கொள்ளக் கூடாது. ஒன்றைச் செய்து முடித்தவுடன் அதன் பயனை அனுபவிக்கின்றவர்கள் இது அரசன் செயல் என்று புரிந்து கொள்வார்கள். மந்திரிகளை ஆலோசித்தே அரசன் எந்த ஒரு முடிவையும் எடுக்க வேண்டும். உண்பதற்கு முன்னும், உறங்குவதற்கு முன்னும் உணவும், படுக்கையும் ஆபத்தில்லாதவையா என்று பார்க்க வேண்டும்.

அரசன் தன்னுடைய ராஜ்ஜியத்தை நடத்துவதற்கு ஏழு வழிமுறைகள் உள்ளன. அவை சாம, தான, பேத தண்டம், மாயை, உபேக்ஷா, இந்திரஜாலம் என்பன. இவற்றுள் முதல் நான்கும் மிக முக்கியமானவை. சாம என்றால் மென்மையான முறையில் தன் வழிக்குக் கொண்டு வருதல்; தான என்றால் ஒரு காரியத்தைச் சாதிப்பதற்காகத் தேவையான பொருளைக் கொடுத்தல்; பேத என்றால் அவர்களுக்குள் இருக்கும் பிளவுகளைப் பெரிதாக்கி ஒருவரைத் தன்வசம் இழுத்தல்; தண்டம் என்றால் தண்டனை கொடுத்தல்; மாயம் என்றால் வஞ்சகம் செய்தல்; உபேக்ஷா என்றால் வேண்டுமென்றே ஒருவரை உதாசீனப்படுத்தித் தன் காரியத்தை முடித்தல்; இந்திர ஜாலம் என்றால் செப்பிடு வித்தை மூலம் காரியம் சாதித்தல்.