இருந்து வந்தார். யுக நெருப்புக் கூட அவரை அண்ட முடியவில்லை. ஆனால் கண்விழித்த பொழுது அனைத்தும் அழிந்திருப்பதையும் ஒர் ஆலமரம் மட்டும் தனித்து நிற்பதையும் பார்த்து மரத்தினடியில் அமர்ந்து விஷ்ணுவை தியானம் செய்தார். அதன் பயனாக இப் பிரளய நெருப்பை அணைக்கும் மாமழை பன்னிரண்டு வருடங்கள் விடாது பெய்தது. இப்பொழுது நெருப்புக்குப் பதிலாக எங்கும் நீர் மயம். நீரில் மிதந்த ஆலமரத்தின் கிளை ஒன்றில் ஒரு பொன் படுக்கையில் பாலகன் ஒருவன் படுத்திருக்கக் கண்டார். அப்பாலகனின் ஆணையின்படி அவன் வாயினுள் சென்றார் மார்க்கண்டேயர். பாலகன் வயிற்றினுள் அண்டங்கள் அனைத்தும் பாதுகாப்புடன் இருப்பது கண்ட மார்க்கண்டேயர் வெளியே வந்து விஷ்ணுவை துதித்துக் கொண்டு பல்லாண்டுகள் அவருடனேயே இருந்தார். அவர் தவத்தை மெச்சிய விஷ்ணு, அவர் வேண்டும் வரத்தைக் கொடுப்பதாகக் கூறினார். உடனே மார்க்கண்டேயர் புருஷோத்தம க்ஷேத்திரத்தில் சிவனுக்கு ஒரு கோயில் அமைக்க வேண்டும். மக்கள் மனத்தில் அரியும் சிவனும் ஒன்று என்ற எண்ணம் நிலைக்க வேண்டும் என்று வேண்டிக் கொண்டார். விஷ்ணுவும் அதற்கிசையவே சிவபெருமானுக்கு “புவனேஷ்வர்” ஆலயம் நிர்மாணிக்கப்பட்டது.

ஸ்வேதா என்ற நேர்மையுள்ள அரசன் ஜகந்நாதர் ஆலயத்திற்கு அருகில் ஸ்வேத மாதவன் என்ற பெயருடைய விஷ்ணு ஆலயத்தைக் கட்டினார்.

மகாபலி கதை

முன்னொரு காலத்தில் தைத்தியர்கள் என்ற அசுர குலத்தில் வலி (மகாபலி) என்ற அரசன் ஆண்டு வந்தான். நேர்மை, அன்பு என்பவற்றில் மிகுந்து நின்றதாலும், எல்லை யற்ற வலிமை உடையவனாக இருந்ததாலும் அவனை யாரும் வெல்ல முடியவில்லை. எனவே தேவர்கள் ஒரு சூழ்ச்சி செய்து மகாவிஷ்ணுவிடம் வேண்ட, அவர் வாமனனாக வந்து வலிக்கு மோட்சம் தந்து, வலியின் நாட்டை தேவர்களுக்குத் தந்தார்.

தீர்த்த சிறப்பு

வானதி ஆகிய கங்கையின் ஒரு பகுதியை பகீரதன் தன் முன்னோர்களுக்காகப் பூமிக்குக் கொண்டு வந்தான். உலக மக்களின் வாழ்வு மலர கெளதம முனிவன் கங்கையின் மற்றொரு பகுதியை பூமியில் பரவுமாறு செய்தான். அதனால் கங்கைக்கு கெளதமி என்ற தத்திதாந்தப் பெயருண்டாயிற்று. கெளதமி, கங்கைக்கு ஒரு இறங்கு துறைக்கு "கபோத தீர்த்தம்” (புறா தீர்த்தம்) என்ற பெயர் வரக் காரணம் வருமாறு:- ஒரு மரத்தில் வாழ்ந்த இரண்டு புறாக்களில் இரை தேடச் சென்ற பெண் புறாவைக் கொலைத் தொழில் புரியும் வேடன் ஒருவன் பிடித்துக் கூண்டில் அடைத்துக் கொண்டு அந்த மரத்தின் அடியிலேயே வந்து தங்கினான். பெண் புறாவைக் காணாமை யால் வருந்தி அழுத ஆண் புறாவின் குரலைக் கேட்டுப் பெண் புறா தான் கூண்டிற்குள் அகப்பட்டு இருப்பதைச் சொல்லி, “இயற்கையின் படைப்பில் ஒன்றையொன்று தின்றுதான் வாழ்கின்றன. எனவே அவனுக்கு நாம் உணவாவதில் தவறில்லை. அல்லாமலும் நாம் இருக்கும் இடத்திற்கு வந்து தங்கிய அவனுக்குக் குளிரைப் போக்கி உணவு தரவேண்டியது நமது கடமை." என்று பெண் புறா கூறியதைக் கேட்ட ஆண்  புறா, அதற்கு உடன்பட்டு, தீ மூட்டி அவனுடைய குளிரைப் போக்கியது. பின் அதில் விழுந்து அவனுக்கு உணவாயிற்று. இவற்றின் உரையாடலைக் கேட்ட வேடன் பெண் புறாவைக் கூண்டில் இருந்து விடுவிக்க, “என்னையும் உண்க' என்று கூறி அப்பெண் புறாவும் தீயில் விழுந்து இறந்துவிட்டது. தேவ உலகத்தில் இருந்து விமானம் வந்து அந்த இரண்டு புறாக்களின் உயிர்களையும் ஏற்றிச் சென்றது. இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த வேடன் அன்றிலிருந்து நல்வாழ்வு வாழத் தொடங்கினான். கெளதமி கங்கையின் கரையில் இப் புறாக்கள் வசித்த இடம் கபோத தீர்த்தம் என்று பெயர் பெற்றது.