kalakku
n. <கலக்கு-. [T. kalakuva, K. kalaku.]
See கலக்கம். பெருங்கலக் குற்றன்று (புறநா. 41, 16).
.

kalaka-k-kāraṉ
n. <kalaha +.
1. Insurgent, rebel;
கலகஞ்செய்வோன்.

2. Jangler, quarrelsome person, wrangler, one who bickers;
சச்சரவு விளைப்போன். Colloq.

kalaka-k-kai
n.<id.+. (Nāṭya.)
A gesture in which the fingers of both hands are brought together and bent from an upright position;
இருகைவிரல்களையும் நிமிர்த்து வளைக்கும் அபிநயக்கை. (பரத. பாவ 59.)

kalakam
n. <kalaha.
1. Strife, quarrel, wrangle, altercation;
சச்சரவு. மாலொடொரு கலகந்தனை வாளா வருவித்தாள் (சேதுபு, சேதுமா. 24).

2. Inciting one to break off from another;
ஒருவன்மேற் பிறர்க்கு விரோதம் உண்டாகும்படி தூண்டிவிடுகை.

3. Uproar, tumult;
பேரொலி. (திவா.)

4. Insurrection, revolt, rebellion;
நாட்டுக் குழப்பம்.

5. War, fight, skirmish;
போர். (W.)

kala-kala-
11 v. intr. <கலகல.
1. To reiterate in sound; to rustle, as dry leaves; to tinkle, as little bells; to chink, as money; to clink, as chains; to rattle, as pebbles in a shell;
கலகலவென்று ஒலித்தல். வற்றிய வோலை கலகலக்கும் (நாலடி, 256).

2. To become shaky, get loose in the joints, as an old cart;
கட்டுக்குலைதல். இந்த வண்டி கலகலத்துப் போயிற்று.

kalakalatta-vāy
n. <id.+.
1. A chatterbox, an incessant jabberer;
அலப்பும் வாய்.

2. An outspoken man;
மனத்திலுள்ளதை மறையாது பேசுவோன்.

kala-kalam
n. <கலகல. [T. kalakalamu.]
1. Chirping of birds;
பறவையொலி.

2. Hullabaloo, confused noise of a crowd;
பேரிரைச்சல்.

kalaka-vāyaṉ
n. <kalaha +.
Pugnacious, quarrelsome person;
சண்டைக்காரன்.

kalaki
n. <id.
Quarrelsome, intriguing, woman;
கலகக்காரி. மால் கலகியாம் (சினேந் 269).

kalaṅ-karai-viḷak-kam
n. <கலம்+கரை-+.
Lit., light that invites vessels; beacon light; light-house;
கப்பல்களை அழைக்கும் தீபஸ்தம்பம். இலங்குநீர் வரைப்பிற் கலங்கரைவிளக்கமும் (சிலப்.6, 141).

kalaṅkal
n. <கலிங்கு
Calingula of a tank. See கலிங்கு. Loc.
.

kalaṅku-
5 v. intr. [T. kalagu, K. Tu. kalaṅku, M. kalaṅṅu.]
1. To be stirred up, agitated, ruffled, as water;
நீர் முதலியன குழம்புதல். கலங்க முந்நீர் கடைந்து (திவ். பெரியதி. 6, 5, 1).

2. To be confused, confounded;
மனங்குழம்புதல். கலங்காமற் காத்துய்க்கும் (நாலடி, 59).

3. To be abashed, embarrassed, perplexed;
மயங்குதல். காமநலியக் கலங்கி (பு. வெ. 11, பெண்பாற். 1).

4. To fear; to be intimidated; to be cowed;
அஞ்சுதல். விண்ணு மண்ணுமெல்லாங் கலங்க (திருவாச. 6, 28).

5. To be sad; to grieve; to experience sorrow;
துன்பமுறுதல். (W.)

6. To fail;
தவறுதல். கலங்காது ஞாலங் கருதுபவர் (குறள், 485).