utayam
n. <ud-aya.
1. Appearance, becoming visible;
தோற்றம். உதயாத்தமன மறிவுக்குளவாகாவே (பிரபோத. 32, 18).

2. Rising of the sun, planets and stars, appearance of a heavenly body above the horizon;
நாண்மீன் கோள்மீன் முதலியன கீழ்த்திசை யடிவானத்துத்தோன்றுகை.

3. Time of rising of a heavenly body;
உதிக்குங்காலம்.

4. Birth, origin, appearance;
பிறப்பு.

5. See உதயகிரி.
உதயத்தி னெற்றிசேர்ந்த வொண்சுடர் (சீவக. 2153).

6. (Astrol.) Constelation in which a planet is seen when on the horizon, ascendant;
உதயராசி.

utaya-rāci
n. <id.+.
1. (Astrol.) Sign rising at the moment of one's birth;
பிறக்கும்போது உதயமாயுள்ள இராசி. ஓடைமாகளிறனானுதயராசி (கம்பரா. திருவவ. 110).

2. Sign rising at the time;
தற்காலத்து உதிக்குமிராசி. (W.)

utayaṉ
n. <id.
Sun;
சூரியன். (பாரத. இந்திர. 5.)

utayātipaṉ
n. <id.+adhipa. (Astrol.)
1. Sun;
சூரியன். உதயாதிப னென நின்றார்தம் வெங்கையில் (வெங்கைக்கோ. 15).

2. The planet which is the lord of the rising sign;
உதயராசியை ஆளும் கிரகம்.

utara-k-koti
n. <udara+.
Great hunger;
மிகுபசி. (W.)

utarakōmatam
n.
Painted-leaved tailed tick-trefoil;
பாலடைப்பூண்டு. (மலை.)

utara-t-tuṭippu
n. <id.+.
Great hunger;
மிகுபசி. (W.)

utara-p-piriviṉar
n. <id.+.
Blood-relations;
ஒருகுடிப் பிறந்தார். (பிங்.)

utara-pantaṉam
n. <id.+.
See உதரபந்தம்.
திருவயிற்றுதரபந்தனம் (திவ். அமலனாதி, 4).

utarākkiṉi
n. <id.+agni.
Fire of hunger, lit., stomach-fire, one of uyir-t-tī, q.v.;
உயிர்த்தீயுள் ஒன்றான சாடராக்கினி. (சூடா.)

uta-vakaṉ
n. <huta+vaha.
1. Fire, lit., oblation-bearer;
நெருப்பு. (திவா.)

2. Ceylon leadwort, as of fiery pungency.
See கொடுவேலி. (மூ. அ.)

utavara-k-keṭṭatu
n. <id.+ அற+.
That which is spoiled beyond redemption;
முற்றுங்கெட்டது. (J.)

utavaraṅ-keṭṭavaṉ
n. <உதவு-+அற+.
A person who is spoiled beyond hope of redemption;
முழுதுங்கெட்டவன். (J.)

utavā-k-kaṭṭai
n. <id.+கட்டை.
Worthless fellow, a person who is as good-for-nothing as a rotten piece of wood;
உபயோகமற்றவன். Colloq.

utavā-k-karai
n. <id.+.
Worthless fellow, as useless as a crumbling bank;
உபயோகமற்றவன். Colloq.

utavāra-k-keṭṭatu
n.
See உதவரக்கெட்டது. (J.)
.