uṭaṉilai
n. <id.+ நிலை.
1. The state of being together;
கூடிநிற்கை. உரோணியோ டுடனிலை புரிந்த மறுவுடை மண்டலக்கடவுளை (பெருங். இலாவாண. 9, 67).

2. (Purap.) Singing in praise of two companions;
உடனிருந்த இருவரைப்பாடும் ஒரு புறத்துறை. (புறநா. 58.)

uṭaṉilai-c-cilēṭai
n. <id.+.
Paronomasia as a literary embellishment in a stanza conveying both the natural as well as a hidden meaning;
ஒருபாட்டு நேரேவரும் பொருளையன்றி வேறுமொரு பொருள்கொண்டு நிற்கும் அணி. (திருக்கோ. 1, உரை.)

uṭaṉilai-meym-mayakkam
n. <id.+. (Gram.)
Doubling of any consonant other than ர் 'r' or ழ் 'ḻ' whether in single or in compound words, as in அப்பம், அப்படி. opp. to வேற்றுநிலைமெய்ம்மயக்கம்;
'ர், ழ்' என்னும் இரண்டுமொழிந்த 16 மெய்களுள் ஒவ்வொன்றும் தன்னுடன் தான் நின்றுமயங்குகை. (நன். 110, உரை.)

uṭaṉ-uṟai
n. <id.+. (Akap.)
Suggestive meaning conveyed indirectly by means of a specific reference to a distinctive feature of any tract of land;
ஒரு நிலத்தில் உடனுறைகின்ற கருப்பொருளாற் பிறிதொரு பொருள் பயப்பமறைத்துக்கூறும் இறைச்சி. (தொல். பொ. 242.)

uṭaṉē
adv. <id. [K. odane, M. udanē.]
1. Immediately;
தாமதமின்றி.

2. Simultaneously;
ஒருசேர. உருவமுமாருயிரு முடனேயுண்டான் (திவ். திருவாய். 9, 6, 5).

3. Entirely;
முழுக்க. உடனேசுட (சீவக. 1966).

uṭāy-
11 v. tr. <U. udanā. Colloq.
1. To oppose, struggle with;
எதிர்த்தல்.

2. To impose upon, deceive;
ஏமாற்றுதல்.

uṭāṉ-viṭu-
v. intr. <id.+.
To fib;
விளையாட்டாகப் பொய்ச்சொல்லுதல். Vul.

uṭu-
11 v. tr. [K. M. udu.]
1. To put on, as clothes;
ஆடைமுதலியன தரித்தல். பட்டுந்துகிலு முடுத்து (நாலடி, 264).

2. To surround, encircle;
சூழ்தல். அருங்குறும்புடுத்த கானப்பேரெயில் (புறநா. 21).

uṭu
n. <udu.
Star;
நட்சத்திரம். (பிங்.)

uṭu
n. cf. huda.
1. Point where the arrow is pressed against the bow-string;
நாணைக் கொள்ளுமிடம். (குறிஞ்சிப். 170.)

2. Arrow;
அம்பு. உடுவென்னு நஞ்சந் துய்த்து (இரகு. மீட்சி. 50).

3. Feather of an arrow;
அம்பினிறகு. உடுவமை பகழிவாங்க (சீவக. 2191).

4. Arrow-head;
அம்புத்தலை. (பிங்.)

5. Oar, boatman's pole;
ஓடம் இயக்குங் கோல். (பிங்.)

uṭukku
n. <hudukka.
See உடுக்கை2.
.

uṭukkai
n. <hudkka. [T. uduka, M. udukka.]
Small drum tapering in the middle;
இடைசுருங்குபறை. நிலையாய் உடுக்கைவாசிப்பான். (S.I.I. ii, 254).

uṭu-kāṭṭi
n. prob. udu+காட்டு-.
Alternanthera sessilis. See பொன்னாங்காணி. (W.)
.

uṭuttu-
5 v. tr. caus. of உடு-.
To dress one;
ஆடையணிவித்தல்.

uṭuppu
n. <உடு-. [T. K. udupu, M. uduppu.]
1. Cloth, unsewn garment;
ஆடை. மணிக்கோவை யுடுப்பொடு துயல்வர (மணி. 3, 140).

2. Clothes, clothing, vesture, dress;
அங்கி முதலியன.