vayīṟu-kāntal
n. <id.+காந்து-.
See வயிற்றுப்புகைச்சல்.
.

vayiṟu-kāytal
n. <id.+ காய்1-.
Fasting; being pinched with hunger;
பட்டினியாயிருக்கை. வயிறுகாய் பெரும்பசி (மணி. 14, 6).

vayiṟu-kiḷḷutal
n. <id.+கிள்ளு-.
See வயிறுகாய்தல்.
.

vayiṟu-kuḷir-
v. intr. <id.+.
To be refreshed, as by food; to be satisfied;
திருத்தியடைதல். அவன் வயிறுகுளிர்ந்தான். (W.)

vayiṟu-koṭṭal
n. <id.+கொட்டு-.
Dysentery;
சீதபேதி. (M. L.)

vayiṟu-tāri
n. <id.+தாரி4.
1. Person with a big belly; pot-bellied person;
பெருவயிறன். கணபதியேல் வயிறுதாரி (தேவா. 1053, 2).

2. Glutton;
பெருந்தீனிக்காரன். (W.)

3. Extremely selfish person;
தன்னயம் ஒன்றையே கருதுபவன்.

vayiṟu-nō-
v. intr. <id.+.
To have labour-pains;
பிரசவவேதனை யுண்டாதல்.

vayiṟu-piṭi-
v. intr. <id.+.
To press one' stomach with one's hands, as in grief;
துக்கக்குறியாக வயிற்றைப் பிசைதல். ஏத்தாத நாளைக்கும் வயிறுபிடிக்கவேண்டும் படியான விஷயம் (ஈடு, 10, 1, 2).

vayiṟu-pētittal
n. <id.+ பேதி-.
See வயிறுகழிதல். (யாழ். அக.)
.

vayiṟu-vaḷar-
v. intr. <id.+.
See வயிறுகழுவு-. (யாழ். அக.)
.

vayiṟu-viṭutal
n. <id.+ விடு-.
See வயிறுகழிதல். (யாழ். அக.)
.

vayiṟu-veṭittal
n. <id.+ வெடி-.
Bursting, as with food, envy or laughter;
பேருண்டி பெருஞ்சிரிப்பு முதலியவற்றால் வயிறு வெடிப்பதுபோலாகை. Colloq.

vayiṟūtukai
n. <id.+ ஊது-.
See வயிறுபொருமுதல். (W.)
.

vayiṟeri-
v. intr. <id.+ எரி1-.
1. To be envious, jealous;
பொறாமை கொள்ளுதல். அவள் சம்பந்தத்தைக்கண்டு வயிறெரிகிறாள்.

2. To be moved by sorrow or pity;
மிக்க மனவருத்தமுறுதல். (பிரபுலிங். சித்தரா. 48.)

vayiṟerivu
n. <id.
See வயிற்றெரிச்சல். (W.)
.

vayiṉ
n.
1. Place;
இடம். (பிங்.) யாழ்ப்பாணர் வயின்வயின் வழங்குபாடல் (கம்பரா. நாட்டுப். 8).

2. Side;
பக்கம். புடைவீ ழந்துகி லிட வயிற்றழீஇ (நெடுநல்.181).

3. House;
வீடு. (சூடா.)

4. Belly, stomach;
வயிறு. வயின்கட்டோற்று மகவு (இரகு. தேனுவ. 46).

5. Proper stage, as in boiling rice;
பக்குவம். மகடூஉ வயினறிந்தட்ட (பெரும்பாண்.304).

6. Order;
முறை. வயின்வயி னுடன்றுமேல் வந்த வம்பமள்ளரை (புறநா. 77).

7. Boundary;
எல்லை. (அரு. நி)

8. Security;
பிணை. (அரு. நி.) -part.

1. Sign of the locative;
ஏழாம் வேற்றுமையின் சொல்லுருப்பு. தம்வயிற் குற்றம் (குறள், 846).

2. An expletive;
ஓர் அசைச் சொல். (பெருங். அரும்.)