vayiṟṟeṟi
n. <id.+ எரி.
Digestive heat.
See வயிற்றுத்தீ. பூதம் வயிற்றெரிமூண்டவே (தக்கயாகப். 568).

vayiṟṟerivu
n. <id.+ எரிவு.
See வயிற்ª¢றரிச்சல். (W.)
.

vayiṟṟai-k-kalak-ku-
v. intr. <id.+. Colloq.
1. To feel uncomfortable, due to rumbling of the bowels; to be inclined to go to stool;
பேதியாக மலம் வெளிப்பட வேண்டி வயிற்றில் குழப்பம் உண்டாதல்.

2. To be terrified, alarmed;
பெருந்திகிலடைதல்.

vayiṟṟai-t-tiṟa-
v. intr. <id.+.
To bless a woman with a child;
கருக்கொள்ளுமாறு அருளுதல். தெய்வம் இன்னும் அவள் வயிற்றைத்திறக்கவில்லை. Colloq.

vayiṟṟai-y-oṭuk-ku-
v. intr. <id.+.
To restrain one's appetite; to reduce the quantity of food;
ஆகாரத்தைக் குறைத்தல். (W.)

vayiṟṟai-vaḻar-
v. intr. <id.+.
See வயிறுகழுவு-. Colloq.
.

vayiṟati-
v. intr. <id.+.
To beat one's stomach with one's hands, as in grief;
துக்கக்குறியாக வயிற்றி லடித்துக்கொள்ளுதல். வைத்ததுகாணாள் வயிறடித்து (திவ். இயற். சிறிய. ம. 34).

vayiṟatukku-
v. intr. <id.+.
1. See வயிறுபிடி-.
.

2. See வயிறலை-. அரிவைய ரவ்வயிறதுக்கினார் (சீவக. 1104).
.

vayiṟaḻi-
v. intr. <id.+.
1. To abort;
கருக்குலைதல்.

2. To be delivered;
வெளிவிடுதல். மஞ்சு தம்வயிறழிந்து (சீவக. 570).

vayiriraital
n. <id.+ இரை1-.
See வயிறழுதல்.
.

vayiṟu
n. cf. வயின். [K. basiṟu.]
1. Belly, stomach, paunch;
உதரம். உணவு . . . சிறிது வயிற்றுக்கு மீயப்படும் (குறள், 412).

2. Womb;
கருப்பப் பை. பத்துமாதம் வயிற்றிற் சுமந்து பெற்ற பிள்ளை. (W.)

3. Centre, heart, as of a tree;
நடுவிடம். கடல் வயிறு கலக்கினையே (சிலப். 17, முன்னிலைப்பரவல், 1).

4. Interior, inner space;
உள்ளிடம். வயிற்றிற்கொண்டு நின்றொரு மூவுலகும் (திவ். திருவாய். 8, 7, 9).

5. Mind;
மனம். (திவ். திருவாய். 8, 7, 9.)

vayiṟu-kaṭittal
n. <id.+ id.
See வயிறுகடி.
.

vayiṟu-kaḻuvu-
v. intr. < id.+.
To manage with great difficulty to get food and live; to eke one's livelihood;
அரும்பாடுபட்டு உணவு தேடிச் சீவித்தல்.