māṉi
n. <mānin.
1. Person of honour;
கௌரவமுள்ளவ-ன்-ள்.

2. Proud person;
கர்வமுள்ளவ-ன்-ள். களிமடி மாளி (நன். 39).

māṉi
n. cf. அமமான்.
Uncle;
மாமன். Loc.

māṉiṭa-c-caṭṭai
n. <மானிடம்+.
The human form assumed by a deity;
தெய்வம் தரிக்கும் மக்கள்வடிவம். (W.)

māṉita-ceṉmam
n. <id.+.
1. Birth as a human being;
மக்கட் பிறப்பு.

2. Mankind, in general;
மானிடம். (W.)

māṉiṭattaṉmaṉ
n. <mānuṣa-dharman.
Kubēra;
குபேரன். (W.)

māṉ-iṭam-ēnti
n. <மான்1 இடம்+.
šiva, as holding an antelope in his left hand;
[மானை இடக்கையில் ஏந்தியவன்] சிவபிரான். (பிங்.)

māṉiṭa-vēḷvi
n. <மானிடம்+.
Feeding guests daily, one of ai-vakai-vēḷvi, q.v.;
ஐவகைவேள்வியுள் விருந்தினரைத் தினந்தோறும் உபசரித்து உணவிடுவது. (பிங்.)

māṉ-iṭaṉ
n. <மான்1+ இடம்.
See மானிடமேந்தி. மாலயன் மானிடன் யாவரும் (கம்பரா. இரணி. 15, பி-ம்).
.

māṉitai
n. <mānitā.
See மனிதம். (யாழ். அக.)
.

māṉipam
n. Prob. māna. (யாழ். அக.)
1. Shame;
வெட்கம்.

2. See மானிதம்.
.

māṉiyam
n. <manya. [K. mānya.]
1. Land held either rent free or at a low rate of rent in consideration of services rendered to a village community (R.F.);
கிராம சமுதாயத்தாருக்குச் செய்த நன்மைக்குப் பிரதியாக விடப்பெற்ற இறையிலி நிலம்.

2. Grant of reveṇue of a certain extent of land;
நிலத்தின் தீர்வையை இனாமாகப்பெறும் பாத்தியதை.

3. Computation;
அளவிடுகை. (யாழ். அக.)

māṉiṉi,
n. <māninī .
Woman;
பெண். (சூடா.)

māṉuṭa-kaṇam
n. <mānuṣa+.
1. See மானிடசாதி.
.

2. (Astrol.) The nine nakṣatras, viz., paraṇi,urōkiṇi, tiruvātirai, pūram, uttiram, pūrāṭam, uttirāṭam, pūraṭṭāti uttiraṭṭāti;
பரணி, உரோகிணி, திருவாதிரை, பூரம், உத்திரம், பூராடம், உத்திராடம், பூரட்டாதி, உத்திரட்டாதி என்ற ஒன்பது நட்சத்திரங்கள். (விதான. கடிமண. 7.)

māṉuṭatti
n. Fem. of மானுடன்.
Woman;
பெண். (இலக். வி. 178, உரை.)

māṉuṭam
n. <mānuṣa.
1. See மானிடசாதி. கிலுத்த மனுடமலான் மற்றை மானுடமில்லை (காஞ்சிப்பு. நகரேற். 106). ஊர்வபதினொன்றா மொன்பது மானுடம் (குறள், 62, உரை).
.

2. See மானிடவேள்வி. (W.)
.