iṭam-iṭaical
n. <இடம்+இடைஞ்சல்.
Lack of room; crowdedness for want of space; scanty, cramped space;
நெருக்கடி. Loc.

iṭar
n. <இடு-. [T. edaru, K. idaru, M. idar.]
1. Affliction, distress, trouble;
வருத்தம். என்கணிடரினும் பெரிதாலெவ்வம் (பு.வெ.11, 7).

2. Poverty, pinch of poverty;
தரித்திரம். இன்று போ மெங்கட் கிடர். (பு.வெ.8. 32).

iṭar-p-pāṭu
n. <id.+.
Experiencing affliction or a reverse of fortune;
துன்புறுகை. இடுக்க ணிடர்ப்பாடுடைத்து (குறள், 624).

iṭar-eṭṭu
n. <id.+.
Eight forms of affliction that may befall a country;
நாட்டிற்கு வரக்கூடிய எண்வகைத் தீமை. இடரெட்டாவன-விட்டில் கிளி நால்வாய் வேற்றரசு தன்னரசு, நட்டம் பெரும்பெயல் காற் றெட்டு (பு.வெ.9. 17, உரை).

iṭalai
n.
Wild olive, m.tr., Olea dioica;
மரவகை. (L.)

iṭa-vakai
n. <இடம்+.
House;
வீடு. (பிங்).

iṭa-vaḻu
n. <id.+. (Gram.)
A solecism consisting in the wrong use of one person for another;
தன்மை முதலிய மூகையிடங்களைப் பிறழக்கூறுகை. (நன்.375).

iṭavaṉ
n. <இடம்.
1. Left ox in the yoke;
நுகத்தில் இடப்பக்கத்து மாடு.

2. Fellow or mate in a yoke of oxen;
கூட்டெருது. (J.)

iṭaviya
adj. <id.
1. Wide, extensive, spacious;
விசாலமுள்ள. இடவிய வறை நின்று (தணிகைப்பு.வீராட்.65).

2. Quick, swift;
விரைவுள்ள. இடவிய கதியின் வாசி (திருவாலவா.28, 59).

3. Adjoined, attached;
சார்ந்த. இடவிய மனமே யின்பதுன்பங்க ளெய்துற (ஞானவா.உற்பத்.33).

iṭa-v-ōṭṭam
n. <இடம்+.
1. Retrograde motion of the lunar nodes, irāku and kētu;
இராகு கேதுக்களின் இடப்புறமாகச் செல்லும் நடை. (W.)

2. See இடநாள்.
(W.)

iṭaṟcam
n.
Black dammer tree. See குக்கில்
(மூ.அ).

iṭaṟu-
5 v. [K.M. idaṟu.] intr.
1. To stumble, strike one's foot against;
கால் தடுக்குதல். இடறின காலிலேயே இடறுகிறது.

2. To be afflicted, troubled;
துன்பப்படுதல். ஈமி னெமக்கொரு துற்றென் றிடறுவர் (திவ்.திருவா.4,1.7)

1. To strike against, kick; to kick off, as the elephant does the head of a criminal;
எற்றுதல். (பெரியபு.திருநாவுக்.110).

2. To transgress;
மீறுதல். எண்டரு நெறிமுறை யிடறு கீசகன் (பாரத.கீசகன்.33).

3. To wound,
ஊறுபடுத்துதல். ஊனிடறு வாளிகள் (பாரத.மணிமான்.30).

4. To obstruct, hinder;
தடுத்தல். இடையிலேன் கெடுவீர்கா ளிடறேன்மினே (தேவா.717. 1).

iṭaṟu-kaṭṭai
n. <id.+.
Stumbling block, hindrance, obstruction;
தடையாயிருப்பது. தாய்மாராகிற இடறு கட்டைகளாலே (திவ்.திருநெடுந்.21, வ்யா.பக்.180).