niyāyam,
n. <nyāya.
1. Propriety, fairness, equity, justice, right;
நீதி.

2. Truth, honesty;
வாய்மை. (பிங்.)

3. Morality, natural virtues;
நன்னெறி. நியாய மத்தனைக்கு மோர் நிலய மாயினான் (கம்பரா. கிளை. 55).

4. Law, rule, precept;
சட்டம்.

5. Cause, reason, ground of action;
முகாந்தரம்.

6. Argument, debate;
வாக்குவாதம். (யாழ். அக.)

7. (Phil.) The Nyāya system of philosophy, founded bt Gautama;
கௌதமர்மதம் பற்றிய தருக்கநூல். நியாய வைசேஷிகங்களை (தக்கயாகப். 246, உரை).

8. Nyāya-vaišēṣīka systems;
நியாயவைசேஷிகங்களாகிய தருக்கநூல்.

9. Resemblance;
ஒப்பு. நீலக்கரு நிறமேக நியாயற்கு (திவ். திருவாய். 6,6,1).

10. Illustrative maxims;
இலௌகிகமாகவும் சாஸ்திரீயமாகவும் வழங்கும் திட்டாந்த நெறி. மர்க்கடகிசோரநியாயம், மார்ச்சாலகிசோரநியாயம்.

11. Plea, excuse;
போக்கு. (W.)

12. Usage;
வழக்கு. (யாழ். அக.)

13. Constitution;
கட்டுப்பாடு. (W.)

niyāyam-pēcu-,
v. intr. <நியாயம்1+.
1. To discuss a lawsuit;
வழக்கை விவரித்தல்.

2. To give judgment, as a friend between contending parties;
வழக்கில் தீர்ப்புக்கொடுத்தல்.

niyāyam-uttari-,
v. intr. <id.+. (w.)
1. To state arguments, give reasons;
நியாயங்காட்டுதல்.

2. To reply in argument;
பிரதிவாதஞ்சொல்லுதல்.

niyāyar,
n. <id.
Persons versed in Nyāya philosophy;
தருக்கசாத்திரம் வல்லோர். நெருப்பு வெண்மை யென்பது நன்னியாயர் நின்னைக் குறித்தன்றோ (பிரபுலிங். பிரபுதே. 60).

niyāyavāṉ,
n. <nyāyavān nom. masc. sing. of nyāyavat.
1. Just man; நீதிமான்.
.

2. See நியாயவாதி, 2. (J.)
.

3. Judge;
நியாயாதிபதி. (J.)

niyāya-vitāyakaṉ,
n. <id. +.
Law-giver, legislator ;
சட்டநிர்மாணஞ் செய்வோன். (W.)

niyāya-stalam,
n. <id. +.
Court of justice, tribunal ;
நியாயவிசாரணை செய்யுமிடம் .

niyāyācāraṉ,
n. <id. +.
A man of righteous conduct;
ஒழுக்கமுள்ளோன். (யாழ்.அக)

niyāḷam,
n. cf. நிசாளம்.
A kind of drum;
ஒருவகைப் பறை. இடக்கை யுடுக்கை நன்னியாளம் (திருவாலவா.39, 18).

niyuttaṉ,
n. <ni-yukta.
1. One engrossd in any matter;
மனங்கவிந்தவன். (W.)

2. One engaged for a specific purpose;
ஒரு காரியஞ்செய்தற்கு நியமிக்கப்பெற்றவன். (யாழ். அக.)

niyūṉam,
n. <nyūna.
1. Defect, deficiency;
குறைவு. நியூனாதிகங்களு மிம்சையு மசுகியும் (சி.சி. 28, சிவாக்.).

2. A weak position in disputation;
தோல்வித்தானவகை. (சி.சி. அளவை, 14, நிரம்ப.)

niyōka-kuṟṟam,
n. <நியோகம்+.
Ignorance of opponent's weakness or defeat in disputation;
தர்க்கத்தில் எதிரியின் மறியாமை. எதிரிதன் றோல்வித்தன தோல்வித்தான மறியாமை. யிசைப்பரு நியோக குற்றந்தான் (த.நி.போ.304).