nampi,
n. <நம்.
1. The elite among men, used as a term of respect;
ஆணிற் சிறந்தோன். (பிங்.) குணமாலை நலனுண்ட நம்பி (சீவக.1796).

2. A perfect soul;
பூரணன். நறையூர் நின்ற நம்பி (திவ். பெரியதி, 7, 1, 1).

3. The Supreme Being;
கடவுள்.

4. [M. nampi.]
See நம்பியான்.

5. A term of endearment;
ஒரு செல்வப் பெயர். நம்பி பிறந்தான் பொலிக நங்கிளை (மணி.13. 21).

6. See நம்பியாண்டார் நம்பி. எம்மான் நம்பி பொறுவெனத் தடுத்து (பெரியபு. திருமுறைகண்ட. 4).
.

7. The author of a treatise on Akapporuḷ.
See நாற்கவிராசநம்பி. (W.)

nampikkai-celutti-,
v. intr. <நம்பிக்கை +.
To acquit oneself as a trustworthy person;
நம்பிக்கைக்குக் குறைவுவாராது நடந்துகொள்ளுதல். (W.)

nampikkai-paṇṇu-,
v. intr. <id.+.
1. To assure, give confidential assurance;
உறுதி செய்தல். (w.)

2. To swear;
ஆணையிடுதல். (W.)

3. See நம்பிக்கை செலுத்து-.
.

nampikkai-y-ōlai,
n. <id. +.
Passport;
அனுமதிச்சீட்டு. (W.)

nampi-mūtta-pirāṉ,
n. <id. +.
Balarama, as the elder brother of Krṣṇa;
[கண்ணபிரானுக்குத் தமையன்] பலராமன். நம்பிமூத்தபிரான் முற்படவந்து கிட்டினவிடத்து (ஈடு, 4, 3, 1)

nampi-y-akapporuḷ-viḷakkam,
n. <id.+.
See நம்பியகப்பொருள்.
.

nampi-y-ārūrar,
n. <id.+.
A šaiva saint.
See சுந்தரர். தேனொழுகு மலரினற்றா ரெம்பிரா னம்பியாரூரனே (பதினொ. திருத்திருவந் .8).

nampiyāṉ,
n. <நம்பி. [M. nampiyāṉ.]
The title of officiating templepriests;
கோயிலருச்சகரின் பட்டப்பெயர். வைகானச நம்பியாரை நிக்ரஹித்து (கோயிலொ.43)

nampirāṭṭi,
n. Fem. of நம்பிரான்.
See நம்பிராட்டியார்.
.

nam-pirāṉ
n. <id.+.
Lord ;
தலைவன்

God;
கடவுள்.

Horse, as vehicle of deities;
வாகனக்குதிரை. குதிரையில்லாத வூரிற் கழுதை நம்பிரான். Loc.

nam-piḷḷai,
n. <நம்+.
A celebrated Vaiṣṇava ācārya whose exposition of Tiruvā y-moḻi was the basis of the commentary known as īṭu;
ஈடு என்று வழங்கும் திருவாய்மொழி வியாக்கியானத்தை உபந்யசித்த வைணவ ஆசாரியர். (குருபரம்.)