caṅkili-p-piṉṉal,
n. <id. +.
1. Linking of a chain;
சங்கிலியின் பின்னல். (w.)

2. A mode of braiding the hair;
ஒருவகைத் தலைப்பின்னல்.

caṅkili-p-pūttāṉ,
n. <id. +.
See சங்கிலிக்கறுப்பன். Loc.
.

caṅkili-mōtiram,
n. <id. +.
1. Finger-ring of small links;
சிக்கு மோதிரம். (w.)

2. Ring fastened in a beam for suspending ropes;
கொடிகட்டும் வளையம். Loc.

caṅkili-vaṭṭakai,
n. <சங்கிலி1+.
A kind of metal lamp with a chained spoon for pouring oil;
உலோகத்தாற் செய்து சங்கிலியாலிசைத்த கரண்டியுடன் கூடிய ஒரு வகை விளக்கு. Loc.

caṅkili-valayam,
n. <id. +.
See சங்கிலிவளையம். (w.)
.

caṅkili-viriyaṉ,
n. <id. +.
Russell's viper, as having marks like chain;
சங்கிலி போன்ற வரிகளையுடைய ஒருவகைப் பாம்பு.

caṅkiṉ-kuṭiyōṉ,
n.
A gold-coloured beetle;
நாகரவண்டு. (யாழ். அக.)

caṅkim,
n <šaṅkhinī.
1. (Erot.) The third of the four classes into which women are classified in Kāma-šāstra;
காமசாங்திரங்கூறும் நால்வகைப் பெண்களில் மூன்றும் வகையினள். (கொக்கோ. 1, 11-14).

2. A principal tubular vessel of the human body, one of taca-nāti, q.v.;
தசநாடியுளொன்று. (சிலப். 3, 26, உரை.)

3. Smooth volkameria. See சங்கங்குப்பி. (மலை)
.

caṅkīta-k-kāraṉ,
n. <id. +.
1. Musician;
இசையில் வல்லவன்.

2. Psalmist;
கிறிஸ்தவப்பாடல்களைப் பாடுவோன். Chr.

caṅkīta-cākittiyam,
n. <id. +.
1. The arts of music and poetry;
பண் பாடல்கள்.

2. Practice in the arrt of music;
சங்கீதப் பயிற்சி. (யாழ். அக.)

caṅkīta-p-peṭṭi,
n. <id. +.
Hand-harmonium;
சங்கீதக் கருவிவகை. Mod.

caṅkītam,
n.
Spiked garland flower. See கச்சோரம், 2. (தைலவ. தைல.)
.

caṅkīta-vāttiyam,
n. <id. +.
Musical instrument;
இசைக்கருவி.

caṇkīrṇam,
n. <saṇ-kīrṇa.
See சங்கீரணம். (இலக். அக.)
.