பவிஷ்ய புராணம் போஜகர்களின் பெருமையை வானளாவப் புகழ்கிறது. நாளாவட்டத்தில் இந்த போஜகப் பிராமணர்கள் மற்ற எல்லோரையும் விட மிக உயர்ந்தவர்கள் என்று கருதப்பட்டார்கள். ஒரு நல்ல மனைவி கணவனுக்குப் பணிவிடை செய்வது போல, இந்தப் போஜகர்கள் சூரியனுக்குப் பணிவிடை செய்தனர். வேதத்திற் சிறந்தது வேறு இல்லை, கங்கையிற் சிறந்த நதியுமில்லை, அசுவமேதத்தைவிடச் சிறந்த யாகமில்லை, ஒர் ஆண் குழந்தை பிறப்பதைவிட மகிழ்ச்சி தருவது வேறொன்றுமில்லை, சூரியனைவிடச் சிறந்த தெய்வமுமில்லை. சூரியன் முன்னர் உள்ள மக்கள் தொகுதியில், போஜகர்களைவிடச் சிறந்தவர் யாருமில்லை, போஜகர்கள் செய்யும் காரியங்கள் எல்லாம் சூரியன் செய்ததாகக் கருதப்படும். இம்முறையில் வளர்ச்சி அடைந்த அவர்கள் சாதாரண பிராமணர்களைவிட உயர்ந்தவர்களாகக் கருதப்பட்டனர். ஒருவன் முக்தி அடைய வேண்டுமானால், போஜகனாகப் பிறந்துதான் அந்தப் பதத்தை அடைய முடியும்.

போஜகர் தோன்றிய கதை: முன்னொரு காலத்தில் சகதுவீபத்தில் சுவயம்புமனுவின் மகனாகிய பிரியவ்ரதா என்பவன் சூரியனுக்கு மிகச் சிறந்த கோயில் ஒன்றைக் கட்டினான். கோயிலினுள் தங்கத்தால் செய்யப்பட்ட சூரியனுக்குரிய விக்கிரகம் ஒன்றனை அமைத்துவிட்டான். ஆனால் எவ்வளவு முயன்றும், சூரிய பூஜையை சாஸ்திரங்களில் சொல்லியபடி செய்யக்கூடிய ஒரு பூசாரியையும் அவன் காண முடியவில்லை. மனம் வருந்திய பிரியவ்ரதா சூரியனை நோக்கித் தவம் இருந்தான். சூரியன் நேரே வந்து, என்ன வரம் வேண்டும் என்று கேட்க, தான் அமைத்த கோயிலில் நித்திய பூசைகளைச் செய்வதற்குத் தக்க ஆள் கிடைக்கவில்லை. எனவே அதற்குரிய பூசாரிகள் கிடைக்குமாறு செய்ய வேண்டும் என்று வேண்டிக் கொண்டான். மகிழ்ந்த சூரியன், தன் நெற்றி யிலிருந்து இருவரையும், கைகளிலிருந்து இருவரையும், கால்களிலிருந்து இருவரையும், ஒளியிலிருந்து இருவரையும் ஆக எட்டுப் பேரை சேர்த்துக் கொடுத்தான். இந்தப் பரம்பரை யினரே போஜகர்கள் எனப்பட்டனர்.

கோயில்களும், விக்கிரகங்களும்: பவிஷ்ய புராணத்தின் படி, கோயில் கட்டுவதென்பது, ஒரு யாகம் செய்வதால் கிடைக்கும் புண்ணியத்தையும், பொதுமக்களுக்கு என குளம் முதலியன வெட்டுவதால் கிடைக்கும் புண்ணியத்தையும் சேர்த்துக் கொடுப்பதாகும். தெய்வங்கள் ஏரிகள், குளங்கள்,  நந்தவனங்கள், செடி கொடிகள் ஆகிய சுற்றுச்சூழல் அமைந்த இடத்தில்தான் விருப்பத்தோடு தங்குவார்கள். அன்னப்பறவை களின் இனிய ஓசை தெய்வங்களுக்கு விருப்பமானது. கோயில்கள் கண்ணுக்கு அழகும், மனத்துக்கு ரம்மியமும் தரக் கூடியனவாகக் கட்டப்பெற வேண்டும்.

எல்லாவகையான பூமியும் கோயில் கட்டுவதற்கு ஏற்றதன்று. எலும்புகள், முடி, சுண்ணாம்பு, நிலக்கரி, உமி முதலியவை புதைந்துள்ள பூமி ஏற்றதன்று. எல்லாவிதமான தானியங்களும், முளைக்கக்கூடியதான வளமான பூமி, கோயில்கட்ட ஏற்றதாகும். தரையைத் தட்டினால் தம்பட்டம் அடிப்பது போன்ற சப்தத்தை அப்பூமி உண்டாக்கினால் அது கோயில் கட்டச் சிறந்த இடம் பிராமணன் கோயில் கட்டினால் வெள்ளை மண்ணிலும், சத்ரியன் கட்டினால் சிவப்பு மண்ணிலும், வைசியன் மஞ்சள் மண்ணிலும், சூத்திரன் கறுப்பு மண்ணிலும் கோயிலைக் கட்ட வேண்டும்.