kuṇa-p-piḻai,
n. <id. +.
Bad temper;
குணக்கேடு. (W.)

kuṇapam,
n. <kuṇapa.
1. Corpse;
பிணம். கோழைய ரவரே யல்லாற் குணபம் வேறுலகத் துண்டோ (பிரபோத. 31, 28).

2. cf. kuṇapāšin. Spirit supposed to haunt burning grounds;
சுடுகாட்டிலுள்ள பிசாசு. (பிங்.)

kuṇa-pākam,
n. <guṇa+bhāga.
1. Favourable turn, as of a disease;
ஏற்றபக்குவம். மருந்தைக் குணபாகமாகச் செய்க. Colloq.

2. Suitableness of preparation, as in medicine;
ஏற்றபக்குவம். மருந்தைக் குணபாகமாகச் செய்க. Colloq.

kuṇa-pāṭal,
n. <guṇa+.
See குணவாகடம். (w.)
.

kuṇam,
n. <guṇa.
1. Attribute, property, quality;
பொருளின் தன்மை. அதன் குணங்கருதி (தொல். சொல். 416).

2. Character;
ஒழுக்கத்தன்மை. மாண்ட குணதொடு மக்கட்பே றில்லென்னும் (நாலடி, 56).

3. Fundamental quality;
சாத்துவிக இராசத தாமதமாகிய மூலகுணங்கள்.

4. Opinion, belief;
கொள்கை. (திவா.)

5. (Rhet.) Inherent excellence of style in a poetic composition;
காப்பியத்தைச் சிறப்பிக்கும் செறிவு தெளிவு முதலிய தன்மை. அவற்றுள் சொற்சுவை குணம் அலங்காரமென இருவகைத்து (குறள், 420, ஊரை).

Favourableness;
அனுகூலம். காரியம் குணமாயிற்று.

Convalescence;
சொஸ்தம். வியாதி குணமாயிற்று.

8. Excellence, of intellect;
மேன்மை. Colloq.

9. Soundness of intellect;
புத்தித்தெளிவு. (W.)

10. Colour;
நிறம். (பிங்.)

11. Rope, cord;
கயிறு. (திவா.)

12. Bow-string;
வில்லின் நாண். தன்சிலை . . . குணத்தினிசை காட்டினன் (கந்தபு. அமரர்சிறை. 44).

3. See குணவிரதம். குணநூற்றுக்கோடியும் (சீவக. 2818).
.

kuṇa-maṇi,
n. <guṇa +.
Person of excellent character;
நற்குணமுள்ளவன்.

kuṇam-ākku-,
v. tr. Caus. of குணமா-.
1. To cure, heal, restore to health;
சொஸ்தப்படுத்துதல்.

2. To reform, amend, correct;
சீர்திருத்துதல். (W.)

kuṇa-ruttirā,
n. <id. +.
The lord of relative destruction who function in the region of kuṇa-tattuva;
குணதத்துவ நிலையராய் அவாந்தர சங்காரத்தொழிலைச் செய்யும் உருத்திரர். (சதாசிவ. 77).

kuṇalai,
n. <kuṇ. cf. குணலம்1.
1. A dance attended with shouting;
ஆரவாரத்துடன் நடிக்குங் கூத்து. அந்தணர் குணலை கொள்ள (திருவாலவா. 4, 22).

2. Warrior's shout of triunph valour, or defiance;
வீராவேசத்தாற் கொக்கரிக்கை. (W.)

kuṇalai-y-iṭu-,
v. intr. <குணலை1+. (W.)
1. To shout;
கொக்கரித்தல்.

2. To dance and shout;
இரைந்து கூத்தாடுதல்.

kuṇavataṉ,
n. ஈid. +.
1. Person of noble character
நற்குணமுடையவன். பரமன் குணவதன் பாத்தி லொளியோன் (சிலப். 10, 181).

2. One who observes kuṇa-viratam;
குணவிரதத்தை அனுட்டிப்பவன். (சிலப். 10, 181, உரை.)