kāmālai
n. <kāmalā.
Jaundice;
ஒருவகைநோய். காமாலை சோகை சுரம் (திருப்பு.153).

kāmi-
11 v. tr. <kāma.
1. To desire;
விரும்புதல். தப்புதி யறத்தை யேழாய் தருமத்தைக் காமியாதே (கம்பரா. நிந்த. 54).

2. To have sexual desire;
காமங்கொள்ளுதல்.

kāmi
n. (W.)
1. Fuller's earth;
உவர்மண்.

2. Gold-coloured antimony;
பொன்னிமிளை.

kāmiya-k-kal
n. prob. kāmya. +.
Cinnamon stone. See கோமேதகம். (W.)
.

kāmiya-kuru
n. <id. +.
Preceptor who inculcates devotion and righteousness;
ஈசுரபத்தியும் அறமும் போதிக்கும் குரு அறத்தைப் போதகஞ்செய் திருமையினு மின்பமருள் பவனே...காமியகுரு (வேதா. சூ.16).

kāmiya-cirāttam
n. <id. +.
šrāddha performed expecting some benefit;
பயன்கருதிச் செய்யப்படும் சிராத்தம்.

kāmiyam
n. <kārmya.
See கான்மியம்.
கன்மமு முலங்காட்டிக் காமியமலமாய் நிற்கும் (சி. சி. 2, 39).

kāmiya-maranam
n. <kāmya +.
Voluntary death, suicide;
தற்கொலை.

kāmini
n. <kāmiṉi
Lit., lustful woman, woman;
பெண். கஞ்சமலரா ளனைய காமினி (உத்தரரா. அசுவமே.65).

kāmī
n. cf. காமம்.
(Astrol.) The planet in the seventh house from the ascendant;
சென்மலக்கினத்தினின்று ஏழாமிடத்துள்ள கிரகம். (சங்.அக.)

kāmukaṉ
n. <kāmuka.
1. Lustful person;
தூர்த்தன். காமுகர்ப் படுவ மாதர் கண்களும் (கம்பரா. நாட். 5).

2. Polite, polished man;
நாகரிகன். (பிங்.)

kāmukāri
n. <U. kāmkāri.
Repairs;
மராமத்து.

kāmuṟu-
v. tr. <காமம் + உறு-.
1. To desire, wish for ;
விரும்புதல். இன்பமே காமுறுவ ரேழையார் (நாலடி, 60).

2. To beseech, pray for;
வேண்டிக்கொள்ளுதல். கனைகதிர்க் கனலியைக் காமுற லியைவதோ (கலித். 16).

kāy-
4 v. [T. kāyu, K.M. kāy, Tu. kāyi.] intr.
1. To grow hot, be heated;
நீர்முதலியன காய்ச்சப்பெறுதல்.

2. To burn; to be warm, as body in temperature;
சுடுதல். சுரத்தால் உடல்காய்கிறது.

3. To wither, as vegetables by the sun; to parch, as the lips or mouth; to dry, as the ground;
உலர்தல். வெயிலிற் காய்ந்த பொருள்.

4. To be dried up, as the humours of the body; to become emaciated;
மெலிதல். (W.)

5. To suffer, as an empty stomach;
வயிறு பசியால் வருந்துதல்.

6. To dry up, begin to heal, as a sore, a wound, a boil;
புண் ஆறிவருதல்.

7. To be wearied, exhausted;
விடாய்த்தல். காய்தலு முண்டக் கள்வெய்யோனே (புறநா. 258).

8. To shine, emit rays;
வெயில் நிலாக்கள் எறித்தல். நிலாக்காய்கிறது. - tr.

1. To burn, consume;
எரித்தல். மதவேள்தன் னுடலங் காய்ந்தார் (தேவா. 15, 6).

2. To kill, destroy;
அழித்தல். கஞ்சனைக் காய்ந்தானை (திவ். பெரியதி. 7, 6, 5).

3.To remove, do away with, lay aside;
விலக்குதல். கோபமுதலிய குற்றங் காய்ந்தார் (பெரியபு. அப்பூதி. 2).

4. To be prejudiced; to dislike, hate;
வெறுத்தல். காய்தலுவத்த லகற்றி யொருபொருட்க ணாய்தல் (அறநெறி. 22).

5.To be displeased, indignant, angry, furious;
வெகுளுதல். காய்தலு முவத்தலும் (தொல். பொ. 147).

6. To reprove, scold, reprimand;
கடிந்துகூறுதல். கறுத்தெழுந்து காய்வாரோடு (நாலடி, 315).

7. To cut, sever;
வெட்டுதல். (உரி. நி.)

8. To harass, torment;
வருத்துதல். காய்கின்ற பழவினை போம் (குற்றா. தல. நூற்பய. 15).