kavi
n. <kavi.
1. Poet, versifier;
பாவலன். (திவா.)

2. Verse, stanza, poem, of which four kinds are given, viz.,
ஆசு, மதுரம், சித்திரம், வித்தாரம்; பாட்டு. (பிங்.)

3. Panegyrist;
மங்கலபாடகன். (சூடா.)

4. Sage;
ஞானி. கவிகளாகுவார் காண்குவார் மெய்ப்பொருள் (கம்பரா. இரணியன். 32).

5. The planet Venus;
சுக்கிரன். (பிங்.)

6. Term used to denote the numeral four by convention from there being four classes of kāvi;
நான்கென்னும் எண்ணைக்குறிக்கும் சங்கேதம். (தைலவ.)

7. Bit of a horse's bridle. See கவிகம். (பிங்.)
.

kavi
n. prob. kapi-kacchu.
The plant Mucuna pruriens;
பூனைக்காலி. (மலை.)

kavi-k-kūṟṟu
n. < kavi +.
See கவிகூற்று.
.

kavi-kaṇṇōkku
n. <கவி2-+.
Looking at objects by shading one's eyes with the hand
புருவத்திற்கு அருகாகக் கையைக் கைத்துக்கொண்டு பார்க்கும் பார்வை. கவிகண்ணோக் கின்...வன் கணாடவர் (புறநா. 3, 19).

kavikam
n. <kavika.
Bit of a bridle, the metal part of the bridle put into a horse's mouth
கடிவாள இரும்பு. (சாங். அக)

kavi-kūṟṟu
n. <kavi +.
A statement in a work purporting to be the author's own observation as distinguished from that put into the mouth of a character;
நூலுள்தன் கருத்தாகக் கவி கூறும் வார்த்தை. கவிகூற்றாகிய அதிகாரத்து (குறல், அதி, 127 அவ)

kavi-kai
n. <கவி2-+கை.
Lit., inverted palm of the hand, transf. liberality, munificence, bounty
தியாகம், காரினை வென்ற கவிகையன் (பு. வெ, 9, 29).

kaviccaṭi-
v. intr. <கவிச்சு+அடி-.
To smell rankly
அழகிய மீன் நாற்றம் வீசுதல்

kaviccu
n. [T. kautsu, K. kavuṭu.]
Stench of fish, of raw flesh, of rotten eggs;
புலால்நாற்றம்

kavicaṉai
n. prob. கவி1-. [T. gavisena, M. kaviyaṉ.]
1. Wrapper, envelop, cover, sheath;
உறை. (மாறனல. 120, 248, உரை.)

2. Saddle-pad, saddle;
சேணம். (சங். அக.)

kavicai
n.
Tumour in the stomach;
வயிற்றுக்கட்டி. (W.)

kavittam
n. <kapittha.
1. Wood-apple. See விளா.
சளிறுனுங் கவித்தம் (விநாயகபு. 53, 38).

2. Hand with tightly closed fingers, fist
கைம்முட்டி. இருகையுங் கவித்தமரிக்கி (கந்தபு. காவிரி. 40).

3.(Nāṭya.) A pose of the hand in gesticulation to represent an action of a hermaphrodite
அபிநயத்துக்குரிய அலிக்கைவகை. (சுத்தா. சிலப். பக். 92.)

kavittuvam
n. <kavi-tva.
Poetic talent
கவிபாடுந் திறம்

kavi-nātaṉ
n. <kavi+.
Lord of poets
கவிசிரேஷ்டன், அபிநவ கவிநாதன் (கம்பரா. தனியன், 9)

kavippar
n. prob. கவி4-.
One of three main divisions of Vaišya caste, as those whose store of wealth is so large as to immerse a cow within it, the other two being ippar and peruri-kuṭiyar;
பசுமறையத்தேடிய பொருளுள்ள வணிக்வகையினர்.(சிலப், 15, 179, அரும்)