kaṇ-teriyātavaṉ
n. <id. +.
Blind man;
குருடன்.

kaṇ-paca
v. intr. <id. +.
To lose lustre, as the eyes, from distress;
கண்ணின்நிறம் மாறுதல். அரிமத ருண் கண்பசப்பநோய் செய்யும் (கலித். 82, 20).

kaṇ-paṭṭai
n. <id. +.
Eye-lid;
இமை. Loc.

kaṇ-paṭu-
v. intr. <id. +.
1. To sleep;
நித்திரைசெய்தல். பண்ணவன் கண்படுத்திடு பாற்கடல் (கந்தபு. திருக்கைலாச. 5).

2. To be set, as gams in jewels;
பதிக்கப்பட்டிருத்தல். காசு கண்படுக்கு மாடம் (நைடத. சுயம்வர. 157).

kaṇ-paṭai-nilai
n. <கண்படை+.
1. (Puṟap.) Theme of the court physicians, ministers, and other attendants of a king sitting in audience humbly suggesting to His Majesty that it is time for him to go to bed;
அவையில் இரவில் நெடுநேரம் தங்குகையால் அரசனை நோக்கி மருத்துவர் முதலியோர் அவன் துயில்கோடலைக் கருதிக்கூறும் புறத்துறை. (தொல். பொ. 90.)

2. Name of the poem containing the kaṇ-patainilai theme;
ஒர் பிரபந்தம். (தொன். 283, உரை.)

3. See கண்படை.
1. வேந்தன் கண்படைநிலை மலிந்தன்று (பு. வெ. 8, 29, கொளு).

kaṇ-parikāri
n. <id. +pari-hārin.
Eye-doctor, oculist;
கண்வைத்தியன். (W.)

kaṇ-pāṭu
n. <id.+ படு-.
Sleep;
நித்திரை. முனிவினாற் கண்பா டிலர் (நாலடி, 366).

kaṇ-pār-
v. tr. <id. +.
1. To look upon graciously, compassionately;
கிருபைசெய்தல்.

2. To examine critically, as percious stones, elephants, horses ;
பரீக்ஷித்தறிதல். (W.)

kaṇ-picai-
v. intr. <id. +.
To rub the eyes in sorrow;
துக்கத்தால் கண்ணைக் கசக்குதல். கண்பிசைந் தொருசே யின்னுங் கலுழினும் (பிரபுலிங். கைலாச. 5). க்கூடியுள்ள சிறுகாய்கள்

kaṇ-pituṅku-
v. intr. <id. +.
To be so much fatigued from overwork as to cause even the bulging out of the eyes;
வேலைமிகுதியால் வருத்தமிகுதல். இந்த வேலை கண்பிதுங்கச் செய்கிறது.

kaṇpu
n. cf. சம்பு.
Elephant-grass; See சம்பங்கோரை.
செருந்தியொடு கண்பமன் றூர்தர (மதுரைக். 172).

kaṇ-putai-
v. intr. <id. +.
1. To weaken, as understanding;
அறிவு கெடுதல். கண்புதைந்த மாந்தர் (நல்வழி, 28).

2. To lie covered and hidden;
மூடப்பட்டு மறைதல். பாருருவும் பார்வளைத்த நீருருவுங் கண்புதைய ... நிமிர்த்த கால் (திவ். இயற். பெரியதிருவ. 21).

kaṇ-purai
n. <id. +.
Cataract;
கண்ணில் வளரும் படலம். Loc.