2. To rebuke, reprove;
கடிதல். ஒறுப்பவோவலை (அகநா. 342).

3. To dislike; to be disgusted with;
வெறுத்தல். (திவா.)

4. To deride, ridicule;
இகழ்தல். யாரே பிழைத்த தொறுக்கிற்பவர் (குறள், 779).

5. To destroy;
அழித்தல். ஒருத்தான மொன்னார் புரங்கண் மூன்றும் (தேவா. 407, 11).

6. To suppress, as the desires; to restrain, as the senses; to mortify, as the body; to curb, as the appetite; to subdue, as passions;
ஒடுக்குதல். சற்றும் வாயொறுக்கிறா னில்லை. (W.)

7. To afflict, distress, cause pain to; 1. To become scarce, scanty, as crops, as rain; to fail; 2. To be defective;
வருந்துதல். - intr. குறைதல். (W.) ஊனமாதல். ஒறுவாய்.