aṭai-kal
n. <அடை2-+.
Stone placed at the entrance of a sluice to prevent water from flowing;
மதகடைக்குங் கல். (W.)

aṭai-kā-
v.intr. <அடை+.
To incubate, as a hen;
கோழி அவயங்காத்தல்.

aṭai-kiṭa-
v.intr. <id.+.
1. To incubate;
அடைகாத்தல்.

2. To abide, stay;
தங்கியிருத்தல். முயலடை கிடக்குந் திங்கள் (கூர்மபு. மேருவின்.16).

aṭai-kuṭi
n. <id.+.
Dependent family;
சார்ந்த குடும்பம். இவன்தானும் இவன் அடைகுடி...ஆனைச்சாத்தனும் (S.I.I.ii, 444) .

aṭai-kuṟaṭu
n. <அடை1-+.
1. Anvil;
கம்மியர் பட்டடை. (பிங்.)

2. Tongs;
பற்றுக்குறடு. (W.)

aṭai-koḷḷu-
v.intr. <id.+.
To accept a deposit for safe keeping;
அடைக்கலம் புகுந்த பொருளைக் காக்குமாறு ஏற்றுக்கொள்ளுதல். அடைகொண்டு பாழ்போக்குவா னொருவனன்றே (ஈடு, 5, 10, 5).

aṭai-kōṭṭai
n. <அடை2-+.
Besieged fort
முற்றுகையிடப்பட்ட கோட்டை.

aṭai-c-cīṭṭu
n. <id.+.
Receipt for payment of tithe or tax;
வரி ரசீது. (J.)

aṭaical
n. <அடைசு-
Crowded condition, density;
பொருள்நெருக்கம்.

aṭaicu-
[K.adasu.] 5 v.intr.
1. To crowd, get close together;
நெருங்குதல். அஞ்சுபூத மடைசிய சவடனை (திருப்பு.537).

2. To be joined, placed;
பொருந்துதல். உள்ளே சீலை யடைசின...சட்டை (சீவக.819, உரை).

3. To deviate, recede, give place, make room; To shower upon;
ஒதுங்குதல். Colloq. நெருங்க விடுதல். அழுந்தவாளி யொன்று பத்து நூறு வன்பொ டடைசினான் (பாரத.பதினான்.30).

aṭaicu-poṭṭaṇam
n. <id.+.
See அடைசீலை.
(W.)

aṭai-col
n. <அடை+.
Qualifying word. See அடைமொழி.
.

aṭaittu-p-pey-
v.intr. <id.+.
To rain incessantly with the whole sky overcast;
மேகமூட்டமாய் விடாது பெய்தல்.

aṭai-taṭaiyam
n. <id.+.
Foisted property;
பொய்யாய் உரிமைப் படுத்திய பொருள். loc.

aṭai-nilai
n. <id.+.
Detached foot that is a constituent of kali verse;
கலிப்பாவி னுறுப்பாகிய தனிச்சொல். (தொல்.பொ.447.)