ē
part.
1. Suffix having the force of (a) disjuction, as அவருள் அவனேசொன்னான்; (b) Interrogative, as நீயே கொண்டாய்; (c) Copulative, as நிலமே நீரே தீயே; (d) Emphasis, as in அதுமெய்யே; (e) Terminative expletive, as சென்னபட்டணத்திலே;
பிரிநிலை யேகாரம்: வினா வேகாரம். எண் ணேகாரம்: தேற்ற வேகாரம்: ஈற்றசை யேகாரம்:

2. A poetic expletive for completing the metre, as ஏயே இவளொருத்தி பேடி;
இசைநிறை யேகாரம். (நன். 432.)

ēe
n.
Sāma-vēda;
சாமவேதம். ஏஎ இன கிளத்தலின் (பரிபா. 3, 62).

1. See ஏ5,
ஏஎ யோஒவென விளியேற்பிக்க (பரிபா. 19, 61).

2. See ஏ5,
ஏஎ இஃதொத்தன் (கலித். 62).

3. An exclamation of pity;
இரக்கக்குறிப்பு. ஏஎ பாவம் (சீவக. 290).

ēkkam-piṭi-
v. intr. <ஏக்கம்+.
To be in low spirits; to languish, used impers;
துக்கமிகுதல். மகன்செத்ததினாலே அவளுக்கு ஏக்கம் பிடித்தது.

ē-k-kaḻuttu
n. <id.+.
See ஏக்கழுத்தம்.
மோட்டுடைப் போர்வையோ டேக்கழுத்தும் (ஆசாரக். 92).

ēkkarā
n. <id.
See ஏக்கர்.
.

ēkkaṟu-
v. <ஏங்கு-+. intr. 1. [T. ēkāru.]
To suffer from weariness, to languish;
இளைத்து இடைதல். கடைக்க ணேக்கற (சீவக. 1622).

2. To bow before superiors, as one seeking some favour at their hands; tr. To desire;
ஆசையால் தாழ்தல். ஏக்கற்றுங் கற்றார் (குறள், 395). விரும்புதல். மதியேக்கறூஉ மாசறு திருமுகத்து (சிறுபாண். 157).

ēkki-pōkki
n. <id.
Woman of no consequence;
ஒன்றுக்கு முதவாதவள். (J.)

ēkkai
n. cf. ஏக்கம்.
Contempt, abuse;
இகழ்ச்சி. (சங். அக.)

ēka-kuṭumpam
n. <id.+.
Undivided family;
பாகிக்கப்படாத சொத்துள்ள குடும்பம். அவர்கள் ஏககுடும்பமாக இருக்கிறார்கள்.

ēka-cakkaravartti
n. <id.+.
Paramount sovereign, suzerain, emperor;
தனியாணை செலுத்துவோன்.

ēka-cakkarātipati
n. <id.+.
See ஏகசக்கரவர்த்தி.
.

ēka-camaṉ
n. <id.+.
Uniformity, likeness, sameness;
ஒரு நிகர். (W.)

ēka-cintai
n. <id.+.
1. Unanimity;
ஒத்தமனம். தம்பதிகள் இருவரும் ஏகசிந்தை யுள்ளவர்கள்.

2. Singleness of purpose, undivided attention;
ஒரே நினைவு. நாடொறு மேகசிந்தையனாய் (திவ். திருவாய். 5, 10, 11).

ēkattuvam
n. <ēka-tva.
Oneness, unity, identity;
ஒன்றாயிருக்குந் தன்மை. ஏகத்துவத்திலே சுழுத்தி யிதயமுற் றின்பமே பெறுவாய் (ஞானவா. தாசு. 101).