vaikāṉacam,
n. <vaikhānasa.
1. A Vaiṣṇava āgama;
வைஷ்ணவ ஆகமங்களுள் ஒன்று.

2. An aphoristic work on household rites;
கிருகிய சூத்திரவகை. ஆத்திரேயகோத்திரத்து வைகானச சூத்திரத்து (S. I. I. vi, 5).

vaikirāntam,
n. <vaikrānta.
A kind of gem;
ஒருவகை மணி. (யாழ். அக.)

vaikirutam,
n. <vaikrta.
Aversion;
வெறுப்பு. (யாழ். அக.)

vaiku-,
5 v. intr.
1. To halt, stay, tarry; to reside, dwell;
தங்குதல். நெடுந்திமிற் றொழிலொடு வைகிய தந்தைக்கு (அகநா. 60). மாலெரியாகிய வரதர் வைகிடம் (தேவா. 467, 9).

2. To pass, as time;
போதுகழிதல். அமுது செய்கைக்குப் போதுவைகிற்று (ஈடு, 7, 10, 4).

3. To dry up, as a river;
வற்றுதல். காவிரி வைகிய காலத்தினும் (தஞ்சைவா. 71).

4. To dawn, as the day;
விடிதல். வைகுறு மீனின் (பெரும்பாண். 318).

5. To cohabit;
புணர்தல். காசுகண் பரிய வைகி (சீவக. 586).

vaikuṇṭa-c-callā,
n. <வைகுண்டம் +.
1. Shroud for a corpse;
பிரேதத்தை மூடுதற்குரிய சீலை.

2. Any flimsy cloth;
வெலவெலப்பான சேலை.

vaikuṇṭam,
n. <vaikuṇṭha.
1. Viṣṇu's heaven;
திருமாலுலகம். (பரிபா. 13, 13, உரை.)

2. White dead nettle.
See தும்பை1, 1, 2, 3. (மலை.)

vaikuṇṭa-v-ēkātaci,
n. <வைகுண்டம் +.
The 11th titi of the waxing moon in the month of Mārkaḻi, as a special day of festivity in honour of Viṣṇu;
மார்கழிமாதத்துச் சுக்கிலபட்சத்து ஏகாதசியன்று திருமாலின்பொருட்டுக் கொண்டாடப்படுந் திருநாள்.

vaikuṇṇiyam,
n. <vaiguṇya.
1. Difference of qualities, contrariety of properties;
குணமாறுபாடு.

2. Defect; fault;
குறை. (யாழ். அக.)

vaikuntam,
n.
See வைகுண்டம். வைகுந்தங் காண்பார் விரைந்து (திவ். இயற். நான்மு. 79).
.

vaiku-pular-viṭiyal,
n. <வைகு-+புலர்-+ விடியல்1.
See வைகுறுவிடியல். வைகுபுலர் விடியல் வயவர் சூழ்வர (பெருங். உஞ்சைக். 56, 149).
.

vaikuṟu,
n. <வைகு- + உறு1-.
1. See வைகறையாமம். வைகுறுவிடியல். (தொல். பொ. 8).
.

2. Daybreak.
See வைகறை. (தொல். விருத். 38.)

vaikuṟu-viṭiyal,
n. <id. + விடியல்1.
Early dawn;
அருணோதய காலம். வைகுறுவிடிய லியம்பிய சொல்லே (புறநா. 233).

vaikai,
n. <vēga-vatī.
See வையை. (பிங்.)
.