சென்னைப் பல்கலைக்கழகத் தமிழ்ப் பேரகராதி - பக்கம் 3822
Word
English & Tamil Meaning (பொருள்)
வேட்டம்
2
vēṭṭamn. perh. வேள்-. [K. vēṭa.]1. Desire;
விருப்பம். உயர்ந்த வேட்டத்துயர்ந்திசி னோர்க்கு (புறநா. 214).
2. The thing desired;
விரும்பிய பொருள். வேட்டம் போகிய . . . தும்பி (கலித். 46).
வேட்டம்
3
vēṭṭamn. <vēṣṭa. (யாழ். அக.)1. Gum;
பிசின்.
2. Essence;
சாரம்.
வேட்டமாடு
-
தல்
vēṭṭam-āṭu-v. tr. <வேட்டம்1+.See வேட்டையாடு-. செழுங்கடல் வேட்டமாடி (சீவக. 2770).
.
வேட்டல்
vēṭṭal.n. <வேள்-.1. Sacrificing, one of antaṇan-aṟu-toḷil, q.v.;
யாகம் பண்ணுகை. ஓதல் வேட்ட லவைபிறர்ச் செய்தல் (பதிற்றுப். 24, 6).
2. Marriage;
விவாகம். (பிங்.)
3. Desiring;
விரும்புகை. (பிங்.)
4. Begging;
ஏற்கை. (அரு. நி.)
வேட்டனம்
vēṭṭaṉamn. <vēṣṭana. (Nāṭya.)A gesture or movement in dancing;
கூத்தின் அங்கக்கிரியைகளுள் ஒன்று. (சிலப். பக். 81, கீழ்க்குறிப்பு.)
வேட்டாம்
vēṭṭāmn.Corr. of வேட்டகம்1.
.
வேட்டாரன்
vēṭṭāraṉn.See வேட்டைக்காரன், 2. Nā.
.
வேட்டாவளியன்
vēṭṭā-vaḷiyaṉn.See வேட்டுவன், 4. Loc.
.
வேட்டாள்
vēṭṭaḷn. Fem. of வேட்டான்.1. Wife;
மனைவி. (யாழ். அக.)
2. Married woman;
மணமானவள். (W.)
வேட்டான்
vēṭṭāṉn. <வேள்-.1. One who desires;
விரும்புவோன். வேட்டார்க் கினிதாயினல்லது நீர்க்கினிதென் றுண்பவோ நீருண்பவர் (கலித். 62).
2. Husband;
கணவன். (யாழ். அக.)
3. Married man;
மணமானவன். (W.)
4. Friend;
நண்பன். (யாழ். அக.)
வேட்டி
vēṭṭin. <vēṣṭa.Man's clothes;
ஆடவர் தரிக்கும் ஆடை. வேட்டியுந் தாழ்வடமும் வெண்ணீறும் (ஒழிவி. சரியைக்கழற்றி. 4).
வேட்டித்துணி
vēṭṭi--t-tuṇin. <வேட்டி+.See வேட்டி. வேட்டித்துணிக்கு விதியில்லாதவன்.
.
வேட்டிதம்
vēṭṭitamn. <vēṣṭita.1. Surrounding;
சூழ்கை. (இலக். அக.)
2. That which is surrounded
சூழப்பெற்றது.
3. Obstacle;
தடை. (இலக். அக.)
4. Folding;
மடிப்பு. (யாழ். அக.)
5. (Nāṭya.) A kind of dance;
ஒரு வகைக் கூத்து. (யாழ். அக.)
வேட்டு
1
vēṭṭun. <வேடு1.The occupation of hunting;
வேட்டையாடுந் தொழில். வேட்டென்னுந் தொழிலுடையானை வேட்டுவன் என்றலின் (தொல். பொ. 21, உரை).
வேட்டு
2
vēṭṭun. [T. vēṭu.]Report of a gun;
வெடி. தப்பட்டை யொலிவல் வேட்டு (அறப். சத. 63).
வேட்டுப்பறி
-
தல்
vēṭṭu-p-paṟi-v. intr. <வேட்டு2+.1. To brust, explode, as a cartridge;
வெடி வெடித்தல்.
2. To break wind;
அபானவாயு விடுதல்.
வேட்டுவன்
vēṭṭuvaṉn. <வேடு1.1. See வேடன்1. வேட்டுவன் புட்சிமிழ்த் தற்று (குறள், 274). (சூடா.)
.
2. One who goes hunting;
வேட்டைக்குச் செல்வோன். யானை வேட்டுவன் யானையும் பெறுமே (புறநா. 214).
3. Man of the kuṟici tract;
குறிஞ்சிநிலத்திற்குரிய ஆடவன். ஆயர் வேட்டுவர் (தொல். பொ. 21).
4. Hornet;
குளவி. (பிங்.) வேட்டுவ னாமப் புழுப்போல் (சி. போ. 1, 2, 2).
5. The 10th nakṣatra.
See மகம்2. (பிங்.)
வேட்டுவாளி
vēṭṭuvāḷin. cf. வேட்டுவன்.See வேட்டுவன், 4. (சங்கற்ப. 9, உரை.)
.
வேட்டுவாளியன்
vēṭṭuvāḷiyaṉn. <வேட்டுவாளி.See வேட்டுவாளி. (சங். அக.)
.
வேட்டுவிடு
-
தல்
vēṭṭu-viṭu-,v. <வேட்டு2+. intr.1. To steal, rob;
திருடுதல். Loc.
2. See வேட்டுப்பறி-.
.
3. To fib;
பொய்சொல்லுதல். Madr.
வேட்டுவித்தி
vēṭṭuvittin. Fem. of வேட்டுவன்.Woman of the kuṟici tract;
குறிஞ்சிநிலப் பெண். (தொல். பொ. 20, உரை.)
வேட்டுவேளான்
vēṭṭuvēḷāṉn.See வேட்டுவன், 4. கிட்டமும் வேட்டுவேளானும் போலே (ஆசார்ய. 11).
.
வேட்டை
1
vēṭṭain. <வேடு1. [T. vēṭa, K. bēṭa, M. vēṭṭai.]1. See வேட்டம்1, 1. வேட்டை வேட்கைமிக (கம்பரா. நகர்நீங். 74).
.
2. Hunt, game killed in hunting;
வட்டையிற் கிடைக்கும் பொருள். பிடித்தலு நமக்கு வேட்டை வாய்த்ததின்று (திருவாலவா. 44, 38).
3. Murder;
கொலை. ஆடுவனே யின்னு மாருயிர் வேட்டை (திருநூற். 56.)
வேட்டை
2
vēṭṭain. cf. ஏட்டை1.1. Weariness;
இணைப்பு.
2. Affliction;
துன்பம்.
வேட்டைக்கடா
vēṭṭai-k-kaṭān. <வேட்டை1+கடா2.Ram trained for hunting;
வேட்டைக்குப் பழக்கிய கடா. (யாழ். அக.)
வேட்டைக்காரன்
vēṭṭai-k-kāraṉn. <id.+காரன்1.1. See வேட்டுவன், 1.
.
2. Person belonging to the hunting caste;
வேட்டையாடும் ஒரு சாதியான். Loc.
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
பக்கம் 3822 - Chennai Univercity Tamil Lexicon Dictionary - சென்னைப் பல்கலைக்கழகத் தமிழ்ப் பேரகராதி - Tamil-English Dictionary - தமிழ்-ஆங்கில அகராதிகள், வேட்டுவன், யாழ், hunting, வேட்டை, பிங், பொருள், vēṭṭai, வேடு1, தொல், வேட்டுவாளி, வேட்டு, வேட்டி, வேள், வேட்டம், intr, வேட்டுப்பறி, வேட்டு2, vēṭṭu, tract, vēṭṭain, vēṭṭamn, வெடி, kuṟici, vēṭa, woman, married, வேட்டான், nāṭya, வேட்டம்1, இலக், புறநா, கலித், vēṭṭun, vēṣṭa, வேட்டைக்காரன்
கலைக் களஞ்சியம்
