viṉiyōkam
n. < viniyōga.
1. Expenditure;
செலவிடுகை.

2. Distribution;
பகிர்ந்து கொடுக்கை.

3. Distribution of offerings in a temple;
ஆலயத்தில் பிரசாதஞ் செலவிடுகை. பூசனைகளியற்றி வினியோகமிடல் (குற்றா. தல. சிவபூசை. 35).

4. Use, application, employment;
உபயோகம். வெண்சாமரையாய் வினியோகப்பட்டு வீச (தக்கயாகப். 157, உரை).

5. A general name for certain ancient taxes;
சில பழைய வரிகட்குரிய பொதுப்பெயர். (Insc.)

viṉai
n.
1. Act, action, deed, work;
தொழில். செய்திரங்கா வினை (புறநா. 10).

2. Karma, as the accumulated result of deeds done in former births, of two kinds, viz., nalviṉai, tī-viṉai;
நல்வினை தீவினை என இருவகைப்பட்ட பூர்வகருமம். இருள்சே ரிருவினையுஞ் சேரா (குறள், 5).

3. (Jaina.) The four results of karma, viz., vētanīyam, āyuṣyam, nāmam, kōttiram;
வேதநீயம் ஆயுஷ்யம் நாமம் கோத்திரம் என்ற நான்கு கருமங்கள். (சீவக. 3114, உரை.)

4. (Gram.) Verb;
வினைச்சொல். (தொல். சொல். 198.)

5. Thing to be done;
செய்தற்குரியது. அவனை வேறல் வினையன்றால் (கம்பரா. சூளா. 2).

6. Remedial measure;
பரிகாரச் செயல். வினையுண்டேயிதனுக் கென்பார் (கம்பரா. நாகபாச. 194).

7. Work on hand;
மேற்கொண்ட செயல். வினைவகையென்றிரண்டி ª¢னச்சம் (குறள், 674).

8. Evil deed;
தீச்செயல். தாய்வினை செய்யவன்றோ கொன்றனன் றவத்தின் மிக்கோன் (கம்பரா. கும்பகர்ண. 143).

9. Effort;
முயற்சி. வினைக்கண் வினையுடையான் கேண்மை (குறள், 519).

10. War;
போர். செய்வினைக் கெதிர்ந்த தெவ்வர் (புறநா. 6).

11. Deceitfulness, guile;
வஞ்சகம். வினைகளிந்தனர் நண்புகொண் டொழுகினர் (உபதேசகா. பஞ்சாக். 33).

12. Art; cunning;
தந்திரம். வினையி னென்வயின் வைத்தனன் (கம்பரா. அயோத். மந்திரப். 69).

13. Thought, design;
கருத்து. (யாழ். அக.)

14. Trouble;
தொந்தரவு. அது அதிக வினை செய்யும் போலிருக்கிறது. (W.)

15. Pus;
சீழ். இந்தப்புண்ணில் இன்னும் வினை யிருக்கின்றது.

16. A cant term signifying two;
இரண்டைக்குறிக்கும் குழூஉக்குறி. (தைலவ. தைல.)

viṉai-k-kaḷam
n. <id.+ களம்2.
Battlefield;
போர்க்களம். அங்கண்மேவரும் வினைக்களத்து (திருவாலவா. 46, 17).

viṉai-k-kuṭukkai
n. <id.+.
Man full of guile and schemes;
வஞ்சனை மிக்கவன். (W.)

viṉai-k-kuṟippu
n. <id.+.
(Gram.) Conjugated appellative participle, indefinite or finite;
குறிப்புவினை. (நன். 321, உரை.)

viṉai-k-kēṭaṉ
n. <வினை +.
1. One who destroys the bondage of karma;
பூர்வ கருமத்தை யொழிப்பவன். வினைக்கேடனென்பாய் போல் (திருவாச. 5, 22).

2. One who puts obstacles in the way of an undertaking and spoils it;
வேலையைத் தடைசெய்து கெடுப்போன். Loc.

viṉai-c-cevveṇ
n. <id.+.
(Gram.) Ellipsis of connective particles in a series of viṉai-y-eccam;
தொடர்ந்துவரும் வினையெச்சங்களில் எண்ணிடைச்சொல் தொக்கு வருவது. (நன். 429, மயிலை.)

viṉai-cūḻ
v. intr. <id.+.
To plot evil;
தீங்கிழைக்க வெண்ணுதல். (W.)

viṉai-ceyal-vakai
n. <id.+.
Method of action;
வினையைச் செய்யுந்திறம். (குறள், அதி. 68.)