viḷai
n. <விளை1-. [K. beḷe.]
1. See விளைவு, 1. (அரு. நி.)
.

2. See விளைவு, 4.
.

3. Experience;
அனுபவம். விளைவயின் மாண்டற் கரி தாம் பயன் (குறள், 177).

4. Dry land;
புன்செய்க் காடு. Tinn.

5. High ground far above the level of the water-course;
நீரேறாத மேட்டுநிலம். (W.)

6. Forest round a city, serving as a defence;
நகர்சூழ் காவற்காடு. (நாமதீப. 519)

viḷai
n.
1. String;
நரம்பு. (அரு. நி.)

2. A kind of fish;
மீன்வகை. (யாழ். அக.)

viḷaiccal
n. <id.
1. See விளைவு, 4. (சிலப் 6, 30, அரும்.)
.

2. Ripening grain;
முற்றிவரும் பயிர். (W.)

3. See விளைவு, 1, 2, 6, 7.
.

4. Precocity;
இளைமையிலேயே முதிர்ந்த அறிவு. Loc.

viḷai-nilam
n. <விளை1-+.
Fertile ground, arable land, land suitable for raising crops;
பயிரிடக்கூடிய நிலம். விளைநிலத்து நெல்லின் விழுமிதாக் கொள்வர் (நாலடி, 133).

viḷainir-aṭai-
v. intr. <விளைநீர்+.
To let water into a field, in quantity sufficient for its irrigation;
பாசனத்திற்கு வேண்டிய அளவுக்கு நீர்தேக்கிக்கொள்ளுதல். விளை நீரடைத்துக்கொண்டு (ஈடு, 6, 2, ப்ர.).

viḷai-pulam
n. <விளை1-+.
See விளைநிலம். (தக்கயாகப். 2, உரை.)
.

viḷaiya-vai-
v. tr. <id.+.
1. To cause to mature or ripen;
முதிரச் செய்தல். (W.)

2. To make a thing serve its purpose;
பயன்படச்செய்தல்.

3. To cause to be productive;
விளைவுண்டாகச் செய்தல்.

4. To allow to crystallize;
இறுகிக் கட்டியாகும்படி விடுதல். (W.)

5. To set aside to ferment, as indigo;
அவுரிச்சரக்கை அழுகவைத்தல். (W.)

6. To kindly a fire for burning a corpse;
தகனக் கிரியைக்கு நெருப்பு மூட்டுதல். (W.)

viḷai-y-āṭṭam
n. <விளை1-+ஆடு-. cf. திருவிடையாட்டம்.
See விளைநிலம்.
கோவில் விளையாட்ட மெங்கும் (குற்றா. குற. 98).

viḷaiyāṭṭu
n. <விளையாடு-.
1. Play, sport, pastime. recreation;
பொழுதுபோக்குக்குரிய மகிழ்ச்சிச் செயல். இன்று நீர்விளையாட்டினுள் (சீவக. 903).

2. That which is done with ease;
சிரமமின்றி இலேசாகச் செய்யுந் தொழில். பெருவிளையாட் டைந்தாடும் பிஞ்ஞகன் (திருவாலவா. நாட்டுச். 1).

3. Fun;
வேடிக்கை. நான் இதை விளையாட்டாகச் சொன்னேன். (W.)

4. See விளையாடல், 3.
.

5. Adapting the cantam to the vaṇṇam, one of eight kalai-t-toḻil, q.v.;
கலைத்தொழில் எட்டனுள் பாடநினைத்தவண்ணத்திற் சந்தத்தை விடுகை. (சீவக. 657, உரை).

viḷaiyāṭṭu-k-kūṭṭam
n. <id.+.
1. Merry or gay company;
களித்து விளையாடுதற்கு உரியவரின் கூட்டம். (தக்கயாகப். 307, உரை).

2. Idle crowd gathering together for no purpose;
காரணமின்றிச் சேருஞ்சனத்திரள். (யாழ். அக.)