vāy,
cf. vāc. [T. vāyi, K. bāy, M. vāy.] n.
1. Mouth; beak of birds;
உதடு அல்லது அலகு இவற்றினிடையிலுள்ள உறுப்பு. (பிங்.) கயவர்வா யின்னாச் சொல் (நாலடி, 66).

2. Mouth as of cup, bag, ulcer, etc.;
பாத்திரம் முதலியவற்றின் திறந்த மேற்பாகம். வாயில்லை நாமங்கள் செப்ப . . . முத்திபெற்ற தென்னோ தயிர்த்தாழியுமே (அஷ்டப். திருவரங். மாலை, 53). புண்வாய் கிழித்தன (பெருந்தொ. 701).

3. Mouthful;
வாய்கொண்ட வளவு. நாலுவாய் உண்டான்.

4. Lip;
உதடு. வாய்மடித்துரறி (புறநா. 298). (நாமதீப. 587.)

5. Edge, rim;
விளிம்பு. பொன்னலங்கல் . . . வாயருகு வந்தொசிந்து (சீவக. 595).

6. Edge, as of a knife;
ஆயுதத்தின் முனை. கூனிக் குயத்தின் வாய்நெல் லரிந்து (பொருந. 242).

7. Word;
மொழி. வணங்கிய வாயினராத லரிது (குறள், 419).

8. Speech utterance;
வாக்கு. (அக. நி.) பண்டேயுன் வாயறிதும் (திவ். திருப்பா. 15).

9. Voice, tone;
குரல். வாயுடை மறையவர் (திவ். நாய்ச். 1, 7).

10. Cf. வாய்-மை Truth;
மெய்ம்மை. பொய்சேணீங்கிய வாய் நட்பினையே (மதுரைக். 198). (பிங்.)

11. cf. வாய்ப்பு. Excellence;
சிறப்பு. முறியினும் வாயது (குறுந். 62).

12. cf. வாய்ப்பு. That which is excellent;
சிறப்புடைப் பொருள். மடவோன் காட்சி வாயன்று (ஞானா. 10).

13. Opening; gate;
வாசல். நரகவாய் கீண்டாயும் நீ (திவ். இயற். 3, 47).

14. Way path;
வழி. பெரியார்நூல் காலற்கு வாய்காப்புக் கோடல் வனப்பு (ஏலா. 23).

15. Means;
உபாயம். அது தணிக்கும் வாய்நாடி (குறள், 948).

16. Agency, instrumentality;
மூலம். தூதர்வாயிலிட்டு நீட்டுகையு மன்றிக்கே (ஈடு, 10, 10, ப்ர.).

17. Place;
இடம். கொக்கின் மென்பறைத் தொழுதி . . . எவ்வாயுங் கவர (நெடுநல். 17).

18. Graduated mark on a steelyard;
துலாக்கோலின் வரை. (G. sm. D. I, i, 284.)

19. Scar;
தழும்பு. வாள்வாயுமின்றி வடிவெங்கணை வாயு மின்றி (சீவக. 454).

20. Hole; orifice;
துவாரம். (யாழ். அக.)

21. cf. வேய். Flute, musical pipe;
வாத்தியக் குழல். (சூடா.)--part.

1. (Gram.) A sign of the locative case;
ஏழனுருபு. (நன். 302.) கங்குல் வாய் (திவ். திருவாய். 5, 4, 7).

2. A particle of comparison;
ஒர் உவமவுருபு. தீவாய்செக்கர் (கல்லா. 42, 20).

vāy-k-kaṭṭu,
n. <id.+.
1. Restraint in food; abstaining from eating except at meal-time and confining oneself to the regular courses;
கண்டதைத் தின்னாமலிருக்கை.

2. Rendering one speechless; preventing by witchcraft, animals, etc., from opening their mouths;
மந்திரத்தாற் பேச முடியாமலும் வாயைத் திறக்க முடியாமலுஞ்செய்கை.

vāy-k-kaṇakku,
n. <id.+. Mod.
1. Mental arithmetic; working out sums mentally;
மனக்கணிதம்.

2. Oral statement of account, not reduced to writing;
வாயாற் சொல்லுங் கணக்கு.

vāykkarici,
n. <id.+அரிசி.
1. Handful of rice dropped into the mouth of a deceased person by sons and other relations, just before cremation;
தகனத்தின்முன் உறவுமுறையோராற் பிரேதத்தின் வாயிலிடும் அரிசி. உனக்கு வாய்க்கரிசி தந்தேனுண்டிரு (அரிச்.பு. காசி கா. 62).

2. Bride, tip;
இலஞ்சம். Colloq.

3. Anything unwillingly parted with;
மனமில்லாமற் கொடுப்பது. Loc.

vāykkaruvi,
n.
Corr. of வாய்க்குருவி.
.

vāykkarai-p-paṟṟu,
n. <வாய்க்கரை+.
1. Lip;
உதடு. (ஈடு, 4, 8, 8, ஜீ.)

2. Field near the head of a channel;
நீர்நிலைக் கருகிலுள்ள வயல். வாய்க்கரைப்பற்றை அடுத்தூணாகவுடையவன் (ஈடு 4, 8, 8).

vāy-k-kāṭi-vār-,
v.intr. <id.+காடி1+.
To be very sorrowful;
மிக்க துக்கத்துடனிருத்தல். அவன் வாய்க்காடிவார்த்துக்கொண்டிருக்கிறான். (W.)