vāṅku-
n. <Hind. bānk.
Dagger;
பிச்சுவா.

vāṅku-p-palakai
n. <வாங்கு4+.
Bench, wooden seat;
கால்களுள்ள பலகையாசனம்.

vāccalliyam
n.<vātsalya.
Tenderness.
See வாற்சல்லியம். (W.)

vācci
n. <vāsī.
1. Adze.
See வாய்ச்சி. (யாழ். அக.)

See ஆடாதோடை. (பரி. அக.)
.

vācciyam
n. <vādya.
Musical instrument;
வாத்தியம். கூத்து விகற்பங்களுக்கு அமைந்த வாச்சியக்கூறுகளும். (சிலப். 3, 14, உரை).

vācciyāyaṉ
n.
See வாச்சாயனன். (யாழ். அக.)
.

vācci-y-īṭaṉ
n. <வாச்சி + இடு-.
One with sharp tongue, as an adze;
வாச்சியிட்டு வெட்டினாற்போலக் கண்டிப்பாகப் பேசுபவன். வாச்சியீடனாக நறுக்கறப் பேசவல்லேன் (திவ். திருமாலை, 26, வ்யா. பக். 89).

vācaka-āṉam
n. <id.+.
1. Lip wisdom, profession of pious wisdom;
போலி ஞானப்பேச்சு. (W.)

2. See வாசாஞானம்.
.

vācaka-tīṭcai
n. <id.+. (šaiva.)
A way of initiation, in which the guru teaches his disciple how to pronounce the pacākṣara mantra and its eleven accessories, one of seven tīṭcai, q.v.;
தீட்சை யேழனுள் பஞ்சாக்ஷரத்தைப் பதினொரு மந்திரங்களுடன் உச்சரிக்கும் முறையைக் குரு சீடனுக்கு உபதேசிக்குந் தீட்சை. (சி. சி. 8, 3, சிவாக்.)

vācaka-patam
n. <id.+ பதம்2.
Colloquial word;
வழக்கச்சொல். (யாழ். அக.)

vācakam
n. <vācaka.
1. Speech, word of mouth;
வார்த்தை. சிறியோர்க் கருளியவுயர்மொழி வாசகம் (பெருங். வத்தவ. 13, 116).

2. Message;
செய்தி. மல்குநீர்க் கண்ணேற்கோர் வாசகங் கொண்டருளாயே (திவ். திருவாய். 1, 4, 5).

3. Sentence, composition;
சொற்றொடர். வடமொழி வாசகஞ்செய்த நல்லேடு (சிலப். 15, 58).

4. Poetical composition, verse;
செய்யுள். (சிலப். 13, 93, உரை.)

5. Audible muttering of a mantra;
பிறர் கேட்கச் செபிக்கை. (சைவச. பொது. 152, உரை.)

6. (šaiva.)
See வாசகதீட்சை. (சி. சி. 8, 3.)

7. Prose;
வசனநடை. Mod.

8. Form of speech, grammatical or otherwise;
வாய்பாடு. முராரிகள் என்பது பன்மை வாசகம் (தக்கயாகப். 79, உரை).

9. Letter, epistle;
கடிதம். (W.)

10. Words of praise;
தோத்திரம். வாசகஞ் செய்யநின்ற திருமாலை (திவ். பெரியாழ். 4, 1, 5).

.
11. See திருவாசகம். வள்ளுவர் சீரன்பர்மொழி வாசகம் (தனிப்பாடல்).