vaḻi-y-alai-
v. tr. < வழி+.
To rob on the highway;
ஆறலைத்தல். (பொருந. 21, உரை.)

vaḻiyaṉ
n. prob. வழி2-.
Leper;
குட்டரோகி. (யாழ். அக.)

vaḻi-y-āyam
n. < id.+ ஆயம்3 .
Toll;
சுங்கம். (Insc.)

vaḻiyilār
n. < id.
Descendants;
சந்ததிகள். சாத்தனும் இவன் வழியிலாரும் பெறக்கடவதாகவும் (Insc. Pudu. 11).

vaḻi-y-urai-
v. intr. < id.+.
To speak as an ambassador;
தூதுசொல்லுதல். வழியுரைப்பான் பண்பு (குறள், 688).

vaḻi-y-eccam-aṟu-
v. intr. <வழி+எச்சம்1+.
See வழியெஞ்சு -. இத்தர்மம் அழிவுசெய்வான் வழியெச்சமறுவான் (S. I. I. v, 83).
.

vaḻi-y-etukai
n. <id.+. (Pros.)
Agreement in rhyme of the first, the second and the third foot in every line of a stanza;
ஒரு செய்யுளில் அடிதோறும் முதன்மூன்று சீர்க்கண்ணும் வரும் எதுகைவகை. (காரிகை, ஒழிபி. 6, உரை, பக்.158.)

vaḻiyōṉ
n. <id.
See வழித்தோன்றல். (பிங்.)
.

vaḻi-vantāṉ
n. <வழிவா-.
1. Descendant;
வமிசத்திற் பிறந்தவன்.

2. Follower;
பின்பற்றியொழுகுவோன். மறையின் வழிவந்தார்கண்ணே (ஏலாதி, 1).

3. One born of a goof family;
நற்குடியிற் பிறந்தோன். என்றும் வழி வந்தார் (ஏலாதி, 1).

vaḻi-vaḻi
adv. <id.+.
From Generation to generation;
பரம்பரையாய். பழிதீர் செல்வமொடு வழிவழிசிறந்து (தொல். பொ. 422).

vaḻi-vā-
v. intr. <id.+.
1. To be hereditary;
பரம்பரையாய் வருதல். வழிவருகின்ற வடியரோர்க்கருளி (திவ். திருவாய். 9, 2, 2).

2. To be handed down from generation to generation;
தொன்றுதொட்டு வருதல். வழிவந்த கேண்மையார் (குறள், 809).

3. To come of a good family;
நற்குடிப் பிறத்தல். (ஏலாதி, 1.)

4. To follow; to abide by;
பின்பற்றியொழுகுதல். மறையின் வழிவந்தார் (ஏலாதி, 1).

5. To follow strictly the precepts of the šāstras;
சாஸ்திரங்களிற் கூறிய முறை தப்பாமல் நடத்தல். குடிகுடி வழிவந்தாட்செய்யுந் தொண்டரோர்க் கருளி (திவ். திருவாய். 9, 2, 1).

vaḻi-vai-
v. intr. <id.+.
1. To commence a journey;
பயணந் தொடங்குதல். (யாழ். அக.)

2. To begin first; to set an example;
முன் செய்துகாட்டுதல். (யாழ். அக.)

3. To plot one's ruin;
கேடு சூழ்தல். அவனுக்கு வழி வைக்கிறான்.