muṟivu
n. <id. [M. murivu.]
1. Breaking;
முறிகை.

2. Breach; rupture;
பிளப்பு. (W.)

3. Enmity, misunderstanding;
பிணக்கம்.

4. Antidote;
மாற்றுமருந்து.

5. Fracture;
எலும்பு ஒடிகை.

muṟi-veṭṭiyāṉ
n.
A kind of sea-fungus resembling sponge;
கடற்காளான்வகை. (யாழ். அக.)

muṟukkam-pākam
n. <id.+.
Difficult style of composition,
See நாரிகேளபாகம். (கம்பரந். 93.)

muṟukkarā
n. <id.+அரா.
A kind of snake;
பாம்புவகை. (நாமதீப. 261.)

muṟukkaviḻ-
v. intr. <id.+.
1. To open into flower;
அரும்பு மலர்தல்.

2. See முறுக்காறு-.
.

muṟukkāṟṟu-
v. tr. <முறுக்கு+.
To loosen or unwind what is over-twisted;
அதிகம் முறுக்கிய நூற்புரியை நெகிழ்த்தல். (W.)

muṟukkāṉ
n. <id. [M. muṟukkāṉ.]
1. Tobacco;
புகையிலை. Loc.

2. Betel leaves chewed with tobacco;
புகையிலையுடன் போட்டுக்கொள்ளும் தாம்பூலம். Nā.

muṟukki-viṭu-
v. tr. <id.+.
1. To spin, as a potter his wheel; to wind; to cause to rotate;
சுழற்றிவிடுதல். முறுக்கிவிட்ட குயமகன் றிகிரிபோல (சீவக. 786).

2. To twirl, as the moustache;
திருகிவிடுதல். மீசையை முறுக்கிவிட்டான்.

3. To induce, instigate;
தூண்டிவிடுதல். (W.)

4. To create ill-feeling between; to set one against another;
விரோதமுண்டாக்குதல். Loc.

muṟukku-
5 v. [T. murakaṭṭu K. M. murukku.] -tr.
1. To twist, as a rope;
கயிறு முதலியன திரித்தல். வாய்மடித் திரண்டு கையு முறுக்கி (கம்பரா. மருந்து. 10).

2. To twirl;
திருக்குதல்.

3. To break;
ஒடித்தல். பிடிபடி முறுக்கிய பெருமரப்பூசல் (அகநா. 8).

4. To spin, as a potter his wheel;
சுழற்றுதல். முறுக்கிவிட்ட குயமகன் றிகிரிபோல (சீவக. 786).

5. To chew betel;
வெற்றிலையுண்ணுதல். Nā.

6. To chafe, as the hands and legs;
கை கால்களைப் பிசைந்து தேய்த்தல். (W.)--intr.

1. To be proud, haughty, arrogant;
செருக்குதல். Colloq.

2. To disagree;
மாறுபடுதல்.

3. To be angry;
சினத்தல். (யாழ். அக.)

muṟukku-k-kompu
n. <முறுக்கு+.
Twisted horn ;
திருகியகொம்பு. (W.)

muṟukkuṭai-
v. tr. <id.+ உடை-.
See முறுக்குவாங்கு-. (W.)
.