muraṭṭu-p-peṇ
n. <id.+.
Obstinate, unyielding woman;
பிடிகொடாப் பெண். முரடுப்பெண்ணும் சுருட்டுப்பாயும்.

muraṭ-payampu
n. <முரண்+.
Pit or trench in an uneven tract;
ஏற்றிழிவையுடைய நீலத்திலுள்ள குழி. பரன்முரட் பயம்பிடை (சு¦வக. 1900).

muraṭu
n. <முருடு.
1. Roughness, unevenness; ruggedness;
கரடு. முரட்டுக்கட்டை.

2. Knob or knot, as in timber;
மரக்கணு.

3. Joint of the body;
சரீரத்தின் மூட்டு. (W.)

4. Ill-temper, wildness, rudeness;
மரியாதையின்மை.

5. Obstinacy;
பிடிவாதம்.

6. Largeness, bigness;
பருமன். முரட்டுப் பாம்பு.

muraṇ
n. <முரண்-. [M.muraṇ.]
1. Variance, opposition; preversity;
மாறுபாடு. கடுமுரண் முதலைய நெடுநீ ரிலஞ்சி (புறநா. 37).

2. Spite, hatred;
பகைமை. (திவா.) முரணியோர் முரண்டப (கலித். 1332).

3. Fright, battle;
போர். (திவா.)

4. See முரண்டொடை. (தொல். பொ. 407.)
.

5. Strength;
வலிமை. (திவா.)

6. Greatness;
பெருமை. (மாறனலங். 265, உதா. 749.)

7. Roughness; stubbornness;
முருட்டுக் குணம். (W.)

8. Fierceness;
கொடுமை. (W.)

9. A flaw in rubies;
மாணிக்கக்குற்றங்களுள் ஒன்று. (திருவாலவா. 25, 14.)

muraṇṭu-
5 v. intr. <முரண்-. Colloq.
1. To be obstinate, persistent;
பிடிவாதமாதல்.

2. To be opposed, cross-grained;
மாறுபடுதல்.

muraṇ-ṭoṭai.
n. <முரண்+. (Pros.)
A mode of versification in which there is antithesis of words or ideas, one of five toṭai, q.v.;
தொடையைந்தனுள் மொழியானும் பொருளானும் மறுதலைப்படப் பாட்டுத் தொடுப்பது. (இலக். வி. 723, உரை)

muraṇ-moḻi
n. <id.+.
1. (Rhet.) Contrast, antithesis;
பொருள் மாறுபடும் சொல்.

2. Contradictory statement;
எதிர்மொழி. (யாழ். அக.)

muraṇ-viṉai-c-cilēṭai
n. <id.+. (Rhet.)
A figure of speech which consists in a cilēṭai in verbs relating to persons or objects of opposite characteristics;
மொழியப்பட்ட வினைப்பொருள் முரணச் சிலேடைப்படுத்தும் அணிவகை. (மாறனலங்.152.)

muraṇar
n. <முரணு-.
Enemies;
பகைவர். அரணையுறு முரணர் பலர் (தேவா. 148, 7).

muratam
n. <mura-da.
Viṣṇu's conch;
பாஞ்சசன்னியம். (W.)

murappu
n. cf. முரம்பு.
Roughness;
கைக்கு மென்மையற்றுத் தோன்றுந்தன்மை. தோல் முரபேறி (அசுவசா. 66).