muṇṭakam
n. <muṇdaka.
1. Forehead;
நெற்றி. (பிங்.) முண்டகக் கண்ணா போற்றி (குற்றா. தல. திருமால். 141).

2. Head;
தலை. (அருநி.)

3. An Upaniṣad, one of 108;
நூற்றெட்டுபநிடதங்களுள் ஒன்று.

4. Plantain;
வாழை. (மலை.)

muṇṭakaṉ
n. <muṇdaka.
Brahmā, as lotus-born;
பிரமன். (இலக். அக.)

muṇṭakācaṉi
n. <id.+.
See முண்டாகாசனை. (யாழ். அக)
.

muṇṭakōpaniṭatam
n. <muṇdaka+upa-ni-ṣad.
See முண்டகம், 3.
.

muṇṭapaṅki
n. (šaiva.)
Meditation of šiva-liṅgam as having five faces, in āṉmārtta-pūcai;
ஆன்மார்த்த பூசையில் இலிங்க உருவமாயுள்ள சிவபெருமானை ஐந்து முகங்களோடு கூடியவராகத் தியானிக்கை. முறைமையிற்றண்டபங்கி முண்டபங்கியு மியற்றி (சூத. சிவமான். 4, 18). (தத்துவப். 64, உரை.)

muṇṭam
n. <muṇda.
1. Head;
தலை. (பிங்.) முண்டம் வெம்ப (திருவாலவா. 44, 31).

2. Forehead;
நெற்றி. முண்டத்துற்ற கண்ணெரியினான் (இரகு. தேனுவ. 86).

3. Cleanshaven head;
மழித்த தலை. சடையு முண்டமுஞ்சிகையும் (அரிச். பு. விவாக. 2).

4. Bald head;
வழுக்கைத்தலை. (W.)

5. Skull;
கபாலம். இறையான் கையினிறையாத முண்டந் நிறைத்த வெந்தை (திவ். பெரியதி. 5, 1, 8).

6. Headless trunk;
உடற்குறை. (யாழ். அக.)

7. Limbless body;
உறுப்புக்குறை. கை முண்டம், கால் முண்டம்.

8. Undeveloped foetus;
நிரம்பாக் கருப்பிண்டம். முண்டம்விழுந்தது.

9. Naked body;
நிர்வாணமான உடல். Colloq.

10. Useless person; blockhead;
அறிவில்லாதவன்.

11. Sphere, globe;
திரட்சி. (சூடா.)

12. Stump, stake;
குற்றி. (இலக். அக.)

13. Iron dross.
See மண்டூரம். (அக. நி.)

14. An Upaniṣad.
See முண்டகம், 3 (யாழ். அக.)

15. See முண்டபங்கி. நலத்த வுருவது காண்டல் முண்டம் (தத்துவப். 64).
.

16. cf. puṇdra. Caste mark on the forehead;
புண்டரம். ஆட்கொண்டான்றிரு முண்டந் தீட்டமாட்டாது (திருவாச. 35, 9).

17. cf. piṇda. A preparation of rice-flour cooked in steam;
பிட்டு. (அக. நி.)

18. Ankle;
கணுக்காற்பொருத்து.

19. Piece, as of timber;
மரத்துண்டு.

20. Mass;
கட்டி. பேராறு பெருகிவர பீமுண்டம் மிதந்துவர.

muṇṭaṉ
n. <மிண்டு-.
1. Strong, powerful person;
வலியவன். (திவ். திருமாலை, 8, வ்யா.)

2. Hard portion of a tuber;
கிழங்கின் கடினமான பகுதி. சேப்பம் முண்டன்.

muṇṭaṉi
n. <muṇdī.
Indian globe-thistle;
விஷ்ணுக்கரந்தை. (சங். அக.)

muṇṭākāram
n. <muṇda+ā-kāra.
1. See முண்டம், 6.
.

2. Shapeless mass;
உருவிளங்காத பொருள். Colloq.

muṇṭāni
n.
See மூன்றுவீசம். Tinn.
.