maṉṉal
n. <மன்னு-.
1. Permanence, stability, steadiness;
நிலைபேறு. (நாமதீப. 607.)

2. Strength;
வலிமை. (பிங்.)

3. Greatness;
பெருமை. (பிங்.)

4. Height;
உயர்ச்சி. (நாமதீப. 771.)

5. Perseverance;
விடாமுயற்சி.

maṉṉavaṉ
n. <மன்னு-.
1. See மன்னன். முறை செய்து காப்பாற்று மன்னவன் (குறள், 388).
.

2. Indra;
இந்திரன். மாலை வெண்குடை மன்னவன் கோயிலும் (சிலப். 5, 173).

maṉṉan
n. <மன்னு-.
1. King;
அரசன். மன்ன னுயிர்த்தே மலர்தலை யுலகம் (புறநா. 186).

2. The Universal Lord;
எப்பொருட்கு மிறைவன். (பிங்.)

3. Chief;
தலைவன். சேனை மன்னர்கள் (கந்தபு. சூர. இரண்டாநாள்யுத். 47).

4. Husband;
கணவன். மங்கை யுன்றன் மன்னனுய்ந்து வந்தது (பிரமோத். 111).

5. Man in his prime, between the ages of 32 and 48. See ஆடவன், 3. (W.)
.

6. The 26th nakṣatra;
உத்திரட்டாதி நாள். (பிங்.)

maṉṉā
n. <Heb. mānhu.
Manna, saccharine exudation from several plants, especially tamarisk, used as food;
உணவாகவுதவும் இனிய பிசின்வகை. (யாழ். அக.) Chr.

maṉṉā-cāti-maram
n. <Arab. min-hā+.
Tree in a reserved forest;
ஒதுக்கப்பட்ட காட்டிலுள்ள மரம். (C. G.)

maṉṉāṭi
n. <மன்றாடி. [M. mannāṭi] (E. T. iv 451.)
1. Headman of a hill village;
மலைநாட்டுக் கிராமத் தலைவன்.

2. The Kunnava caste of the Palani hills;
பழனிப்பிரதேசத்துள்ள ஒரு மலைச்சாதி.

3. See மன்றாடி, 4.
.

maṉṉāppu
n. Corr. of
மன்னிப்பு. (W.)
.

maṉṉār
n. <மன்னு-+ஆ neg.+.
Enemies, foes;
பகைவர். (சூடா.)

maṉṉā-v-ulakam
n. <மன்னு-+ஆ neg.+.
svarga;
சுவர்க்கம். மன்னாவுலக மறுத்தோய் நீ (சீவக.1243).

maṉṉi-
11 v. tr. [T. mannintsu K. mannisu.]
To forgive, pardon;
குற்றத்தைப் பொறுத்தல் கொடியேன் குற்றமெலா மன்னித்தருளி (அருட்பா).

maṉṉipu
n. <மன்னி-. [T.mannimpu.]
Pardon, forgiveness;
குற்றத்தைப் பொறுக்கை. Colloq.

maṉṉiyu
n. <manyu. (யாழ். அக.)
1. Anger;
கோபம்.

2. Sorow, grief;
துக்கம்.

3. Pride;
கருவம்.

4. Distress, affiction;
இடுக்கண்.

5. Sacrifice;
பலி.

maṉ-ṉ-iṟai-tarutal
n. <மன்2+இறை+.
Paying taxes due to the king, a characteristic of the Vēḷālas;
வேளாண்மாந்தரியல்புகளுளொன்றான அரசனுக்குரிய வரிப்பொருளைத் தருகை. (திவா.)

maṉṉu-
5 v. intr.
1. To be permanent; to endure;
நிலைபெறுதல். மன்னர்க்கு மன்னுதல் செங்கோன்மை (குறள், 556).

2. To remain long; to stay;
தங்குதல். உத்திரை வயிற்றின் மன்னிய குழவி (பாகவத. 1, பரிட்சத்து வின்றோ. 1).

3. To agree;
பொருந்துதல். மன்னாசொகினம் (பு. வெ.10, 11).

4. To persevere;
விடாது முயலுதல். (W.)

5.To be steady;
உறுதியாய் நிற்றல். (W.)

6. To abound;
மிகுதல். மன்னிய வேதந்தரும் (ஆசாரக். 96).--tr.

1. To go near, approach;
அடுத்தல். (பிங்.)

2. To pull or tuck up one's clothes, as in crossing a river;
ஆடையைத் தூக்கிப் பிடித்துக் கொள்ளுதல். சீலையை மன்னிக்கொள். Loc.