mantiri
n. <mantrin.
1. King's counsellor, minister;
அமைச்சன். பழுதெண்ணுமந்திரியின் (குறள், 639).

2. Jupiter, as Indra's minister;
வியாழன். (பிங்.)

3. Cukkiraṉ, as the minister of the Asuras;
சுக்கிரன். (சூடா.)

4. Kubēra;
குபேரன். (பிங்.)

5. One who foretells future events;
வருங்காரியஞ் சொல்வோன். (W.)

6. One of navanāyakar, q.v.; (W.)
ஆண்டின் நவநாயகரிலொருவன். (பஞ்.)

7. Commander of an army;
சேனைத்தலைவன். (யாழ். அக.)

8. Planet Mercury;
புதன். (யாழ். அக.)

9. Bile;
பித்தம். மந்திரி நிறமாய் வரப்படு நீர் (நீர்நிறக். 53).

mantirikūṭam
n.
Black stone;
கருங்கல். (சங். அக.)

mantirōccāraṇam
n. <mantra+uccāraṇa.
See மந்திராசரணை.
.

mantirōpācaṉai
n. <id.+upāsanā.
Propitiating a deity by means of its appropriate mantra;
ஒரு தேவதையை அதற்குரிய மந்திரத்தால் வழிபடுகை. (W.)

mantiṉi
n. <manthinī
Churning pot;
தயிர்கடை தாழி. (பிங்.)

mantiṣṭi
n.
Munjeet.
See மஞ்சிட்டி, 1. (G. Tp. D. I,166.)

mantu
n.
1. An annual herb.
See காய்வேளை. (W.)

2. See மந்துகால்.
.

manturam
n.
See மந்துரை, 1, 2, (சூடா.)
.

mantēkar
n. <mandēha.
A group of Rākṣasas who are believed to perish in attacking the Sun daily at sunrise and sunset and resurrect immediately;
சூரியன் உதிக்கும்போதும் அத்தமிக்கும்போது அக்கடவுளைத் தினந்தோறும் தடுத்து எதிர்த்து இறந்திருந்துபிறக்கும் ஒருசார் இராக்கதர் வெம்படைகளா லுடன்ற மந்தேகர் (பாரத. கிருட்டிண. 87).

mantai
n. [T. mandu K. mande.]
1. Flock, herd;
கால்நடைக்கூட்டம்.

2. Common pasture of a village;
ஊரின் பொதுமேய்ச்சலிடம்.

3. Open space in the middle of a village, common to the community;
ஊரிடையிலுள்ள பொது வெளியிடம்.

4. Back piece of a jacket;
சட்டையின் பின்பக்கத்து ஒட்டுத்துணி. Parav.

5. A sub-caste of Tōṭṭiyaṉs;
தோட்டிய சாதியாருள் ஒருபிரிவினர். (G. Tp. D. I, 123.)

mantai-k-kal
n. <id.+.
Rubbing stone for cattle;
ஆவுரிஞ்சுதறி. (W.)

mantai-maṟi-
v. intr. <id.+.
To guard a herd;
மந்தையைக்காத்தல். (W.)