2. Mediocrity; what is middling or ordinary;
நடுத்தரம்.

3. Anything inferior or dull;
மட்டமானது. அவனுக்குக் காது மத்திமம்.

4. (Mus.) Middle sound;
சமனிசை. (பரத. இராக. 13.) (சூடா).

5. (Mus.) Fourth note of the gamut;
சத்தசுரத்தில் நான்காவதாகிய 'ம' என்ற சுரம் (சிலப், 3, 23, உரை.)

6. (Mus.) A variety of ilayai of moderate speed;
இலயைவகை. (பரத. தாள. 51.)

7. The waist;
இடையுறுப்பு. (பிங்.)

8. See மத்திமதேசம். மத்திம நன்னாட்டு (சிலப். 15, 178).
.

9. Mean, average;
சராசரியளவை. (W.)

10. A pace of horse, one of five acuva-kati, q.v.;
அசுவகதி ஐந்தனுள் ஒன்று. (குறள். 814, உரைக்குறிப்பு.)

2. See மத்திமம், 4.
மந்தர மத்திமை தாரம் (கல்லா. 21, 50).

3. An inaudible sound believed to arise from the heart, as arising midway between the sources of vaikari and paicanti;
பிறர் செவியிற் கேட்கப் பெறாத மெல்லோசையாய், சொல்லுவான் தன்னுள் உணர்வதற்கு ஏதுவாய், வைகரிக்கும் பைசந்திக்கும் இடைப்பட்டதாய், இதயத்தினின்று எழும் நாத ரூபமான ஒலி. உள்ளுணர் வோசையாகி . . . மத்திமை வேறதாயே (சி. சி. 1, 21).