maṇi-p-puṉku
n.
See மணிப்புங்கம். (மலை.)
.

maṇi-patmam
n. <id.+.
The Buddha's foot-print;
புத்தபாதம். (மணி. 3, 65-6, அரும்.)

maṇi-pantu
n.
See மணிபந்தம். கைகளும் மணிபந்தசைந்துற (பெரியபு. திருநாவுக். 358).
.

maṇi-pallavam
n. <மணி+.
An island, 30 yōjanas south-east of Kāvirip-pūmpaṭṭiṉam, said to contain a foot-print of the Buddha on a pedestal;
காவிரிப்பூம்பட்டினத்திற்குக் தென்கிழக்கே 30 யோசனைத் தூரத்திலுள்ளதும் புத்தபாதபீடிகையுடையதுமான ஒரு தீவு. மணி மேகலையை மணிபல்லவத்துய்த்து (மணி. பதி. 44).

maṇi-piṭi-c-cāvi
n. <மணிபிடி-+.
Blighted ear of corn with few grains;
முற்றாது கெட்டபயிர்.

maṇipūrakam
n. <maṇi-pūraka. (Yōga.)
A mystic centre in the body, described as a ten-petalled lotus and situate in the navel region above cuvātiṭṭāṉam, one of āṟātāram, q.v.;
ஆறதாரங்களுள் நாபிப்பிரதேசத்தில் சுவாதிட்டானத்தின் மேலாகப் பத்திதழ்த் தாமரை வடிவுடையதாகக் கருதப்படும் தானம்.

maṇi-makuṭam
n. <maṇi+.
1. Crown set with precious stones, worn by great monarchs;
இரத்தினகிரீடம்.

2. Ornamented button of an ola book;
ஏட்டுச் சுவடியைக் கட்டுங் கயிற்றின் தலைமுடிச்சு. (யாழ். அக.)

maṇi-mati
n. <maṇi-matī.
The town of Ilvalaṉ and Vātāpi;
இல்வலன் வாதாபி இருந்த நகரம். (அபி. சிந்.)

maṇi-mantirauṣatam
n. <maṇi + mantra + auṣadha.
Gem, mantra and medicine, being three remedies for poison, etc.;
விஷம் முதலியன் நீக்கற்குரிய மணி மந்திரம் மருந்து என்னும் மூவகைப் பரிகாரங்கள்.

maṇi-malai
n. <id.+.
Mt. Mēru;
மேருமலை. (திவா.)

maṇi-mālai
n. <id.+.
1. Garland of pearls;
முத்துவடம்.

2. A poem of 20 veṇpā and 40 kali-t-tuṟai, one of 96 pirapantam, q.v.;
96 பிரபந்தங்களுள் ஒன்றான வெண்பா இருபதும் கலித்துறை நாற்பதும் விரவிவரச்செய்யும் பிரபந்தம். (சது.)

3. The Goddess of Wealth;
இலக்குமி. (யாழ். அக.)

4. Ornamental arch over the head of an idol;
திருவாசியாகிய பிரபை. (சங். அக.)

5. (Erot.) A circular mark left by the teeth of a lover on the body of his beloved, during sexual union;
காதலியின் உடலில் காதலனாற் செய்யப்பட்ட பற்குறி. (யாழ். அக.)

maṇi-miṭai-pavaḷam
n. <id.+மிடை-+.
1. Necklace of gems and coral beads strung alternately;
மணியும் பவளமுங்கலந்த அணி.

2. The second section of the anthology Akanāṉūṟu;
அகநானூற்றின் இரண்டாம் பிரிவு. பாட்டு நூற்றெண்பதும் மணிமிடைபவளம் எனப்படும் (அகநா. பாயி. உரை, பக். 406).

maṇi-muṭi
n. <மணி+.
1.See மணிமகுடம், 1.
.

2. Hard knot;
இறுகித் திரண்ட முடிச்சு. மணிமுடி யேறின (சிலப். 27, 65).